3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 220

หลังอาหารเย็น นีร่าใช้เวลาเดินเล่นไปรอบๆ ชุมชนพร้อมกับลูกแฝดทั้งสามและหมาสามตัว

ไม่นานรถของฌ็องก็ขับเข้ามาและเจอกับนีร่า เอียนจอดรถ ลดกระจกลงและทักทายพวกเขาอย่างกระตือรือร้น

เมื่อแฝดสามเห็นฌ็อง พวกเขาดีใจมากและทักทายอย่างอบอุ่น “ขอต้อนรับกลับบ้านครับ/ค่ะลุงฌ็อง เหนื่อยหรือเปล่าครับ/คะ”

ฌ็องลงมายืนข้างรถ รูปร่างสูงโปร่งของเขาดูสะดุดตาเป็นพิเศษ

เขามองแฝดสามที่ยิ้มแย้มและอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว “ฉันไม่เหนื่อยหรอก ขอบใจพวกเรานะที่เป็นห่วง”

นีร่าชินเสียแล้วกับความรักอย่างไม่มีเหตุผลที่แฝดสามมีต่อฌ็อง

ทันใดนั้นฌ็องก็หันไปมองนีร่า “ตอนนี้คุณว่างหรือเปล่า คุณไปกับผมหน่อยได้ไหม”

นีร่าสงสัย “มีอะไรเหรอคะ”

ฌ็องตอบตามความจริง “แม่ผมอยู่ที่นี่ เธอพาแดนดี้มาด้วย”

เมื่อได้ยินดังนั้นนีร่าก็เข้าใจทันที

ใบหน้าของแดนดี้ไม่สามารถรักษาให้หายได้ถ้าไม่ได้ยาถอนพิษของนีร่า เธอคงขอให้เร็นน์มาพูดแทนเธอและขอให้นีร่ารักษาให้

เธอบอกแฝดสาม “พวกลูกสามคนอยู่กับป้าซูนิก้าที่นี่ไปก่อนนะแล้วค่อยกลับบ้านทีหลัง แม่จะไปดูหน่อย”

“ครับ/ค่ะแม่”

แฝดสามรับคำอย่างเชื่อฟัง จากนั้น นีร่าก็ขึ้นรถไปกับฌ็อง

หลังจากนั้นสักพักรถก็เข้าไปที่บ้านเลขที่ 1 ของอิมพิเรียลการ์เด้น

เมื่อรถจอดนีร่าถามว่า “แดนดี้อยากให้ฉันรักษาเธอใช่ไหมคะ”

ฌ็องพยักหน้า “ก็คงจะเป็นอย่างนั้น ผมได้ยินมาว่าสองสามวันมานี้เธอเที่ยวตระเวนไปหาหมอรักษาแต่ก็ไม่ได้ผลเลย”

นีร่าเหยียดยิ้มอย่างเย็นชา เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเธอ ฌ็องก็ถามอย่างอ่อนโยน “คุณคิดว่ายังไง”

แดนดี้อยากให้ฉันรักษาเธออย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ

ฌ็องเลิกคิ้วขึ้น ฉันไม่คิดว่าเธอจะเจ้าคิดเจ้าแค้น

แม้ว่าปกติเขาจะเป็นคนโหดเหี้ยม แต่เขาก็มีเหตุผลทุกเรื่อง