3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 25

ฌ็องลบข้อความโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

เขาไม่ได้ไปตามนัดหมายในวันรุ่งขึ้นตามปกติวิสัย

อัลฟอนโซและซูซานคอยอยู่ที่คาเฟ่นานสองชั่วโมง พวกเขาดูหงุดหงิดเป็นอย่างมากตอนที่เดินออกมาจากคาเฟ่ในที่สุด

ซูซานเกือบจะสติแตกอยู่แล้ว "ฌ็อง โบวอร์ตไปต่างประเทศ เขาไม่บอกพวกเราด้วยซ้ำว่าจะไม่มา แล้วก็ทำให้พวกเราเสียเวลาอยู่อย่างนี้"

อัลฟอนโซไม่พอใจเหมือนกันแต่ในขณะเดียวกัน เขาเองก็แอบรู้สึกโล่งใจอยู่เงียบๆ

"ดีแล้วล่ะที่เขาไม่มา ร็อกแซนน์ก็ไม่ได้มาเหมือนกัน และฉันกังวลมาตลอดว่าจะอธิบายให้คุณโบวอร์ตฟังยังไงดี แต่ตอนนี้เขากลับติดค้างคำอธิบายกับพวกเราซะเอง"

ซูซานพยักหน้า ถึงแม้ว่าเธอจะเอาแต่ขมวดคิ้วอยู่อย่างนั้นก็ตาม "เรื่องไม่ได้ดั่งใจเลย ร็อกแซนน์แต่งงานกับคุณโบวอร์ตไม่ได้หรอก และนีร่าเองก็คงไม่ยอมประนีประนอมด้วยเหมือนกัน แล้วพวกเราจะบอกคุณโบวอร์ตว่ายังไงดีล่ะ ถ้าเขาอยากได้เจ้าสาว"

อัลฟานโซครุ่นคิดถึงปัญหานี้อยู่ชั่วครู่และกัดฟันตัวเอง "ถ้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว พวกเราจะจ้างคนไปลักพาตัวนีร่าและพาเธอไปส่งให้กับครอบครัวโบวอร์ต คุณโบวอร์ตบอกแล้วว่าให้ข้ามขั้นตอนพิธีการและส่งตัวเจ้าสาวไปได้เลยเมื่อถึงเวลา"

ซูซานโล่งอกเมื่อได้ยินแบบนั้น "ถ้าเป็นอย่างนั้น เราควรสืบหาหน่อยไหมว่านีร่าพักอยู่ที่ไหน มันจะทำให้เรื่องง่ายขึ้นนะ"

"ผมให้คนไปสืบมาแล้ว พวกเขาน่าจะกลับมาหาพวกเราในอีกสองสามวันข้างหน้านี้ล่ะ" อัลฟาโซพูด

ซูซานพยักหน้า ดูเหมือนว่าเธอจะพออกพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ตราบใดที่เธอยังกุมชะตากรรมของนีร่าเอาไว้ได้ ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของครอบครัวการ์เซียก็จะตกอยู่ในมือลูกสาวของเธอ

…

นีร่าไม่รู้เลยว่ามีคนคอยจัดแจงเรื่องงานแต่งงานให้เธอแล้ว

วันต่อมา เธอได้รับของใช้ส่วนตัวที่ส่งมาจากต่างประเทศ เธอและลูกๆ ของเธอใช้เวลาทั้งวันไปกับการแกะหีบห่อพัสดุเหล่านั้น

หลังจากกินมื้อเย็นเรียบร้อยแล้วแฝดสามก็พากันหยิบสายจูงไปคนละเส้นและเตรียมพาสัตว์เลี้ยงของตัวเองออกไปเดินเล่น

สัตว์เลี้ยงเหล่านั้นถูกซื้อมาจากต่างประเทศด้วยเหมือนกัน พวกมันเป็นลูกหมาสามตัวที่มีชื่อว่าเอซ ซีซี และพิกซี่

เอซเป็นลูกหมาที่ผอมบางและฉลาดที่สุด ซีซีเป็นลูกหมาจอมตะกละและตัวอ้วนกลมที่สุด ส่วนพิกซี่เป็นลูกหมาขนสีขาวที่นุ่มฟูที่สุด และเพนนีก็ผูกริบบิ้นกับกระดิ่งสีทอง พร้อมกับสวมชุดเดรสสีชมพูให้ลูกหมาตัวนี้ด้วย

หัวใจของนีร่าละลายอ่อนยวบเมื่อเธอเห็นเด็กๆ ที่น่ารักน่าเอ็นดูทั้งสามคนนั้นกำลังจูงลูกหมาออกไปเดินเล่น

ดูเหมือนว่าฮาร์วีย์จะรู้ว่าแม่ของตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจึงพูดว่า "คุณแม่ครับ เราควรทำทุกอย่างให้เสร็จเรียบร้อยใช่ไหมครับ"

เด็กแฝดอีกสองคนพูดเสริมว่า "จริงด้วยค่ะ คุณแม่บอกพวกเราเองไม่ใช่เหรอคะว่าตอนนี้คุณสุดหล่อต้องการให้พวกเราช่วย พวกเราไม่ควรช่วยเขาอย่างสุดความสามารถเหรอคะ"

"คุณแม่คะ เอาสูตรอาหารไปให้คุณสุดหล่อตอนนี้เลยเถอะ"

นีร่าพูดไม่ออก

พวกแฝดสามรู้จักเธอดีเกินไป พวกเด็กๆ รู้ว่าต้องพูดอะไรจนทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธได้

อย่างน้อยมันก็หมายความว่าเธออบรมสั่งสอนพวกเขามาเป็นอย่างดี

"ก็ได้จ้ะ เดี๋ยวแม่จะเอาสูตรอาหารไปให้เขาตอนนี้เลย" นีร่าพูดอย่างเสียมิได้

พวกแฝดสามยิ้มเจ้าเล่ห์และพูดว่า "พวกเราจะไปกดกริ่งประตูกัน"

ก่อนที่นีร่าจะได้โต้ตอบอะไรออกไป พวกเด็กๆ ก็กดกริ่งประตูเรียบร้อยแล้ว