3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 27

ฌ็องรู้สึกประหลาดใจกับคำสั่งที่ตรงไปตรงมาของนีร่า เขายังคงจ้องมองเธออย่างเย็นชาต่อไป

เมื่อเห็นว่าฌ็องไม่ขยับ นีร่าก็ขมวดคิ้ว “ทำไมคุณยังยืนอยู่ตรงนั้นล่ะ”

เอียนกระแอมไอและอธิบายว่า "นายท่าน ท่านต้องถอดเสื้อออกเพื่อให้ดร.การ์เซียฝังเข็มได้นะครับ เธอทำแบบนี้เหมือนกันตอนท่านหมดสติเพราะมีไข้"

ฌ็องยิ่งขมวดคิ้วหนักขึ้น ดูเหมือนเขาจะไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น

นีร่ายกยิ้ม “คุณโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ จะอายอะไรขนาดนั้น ฉันเป็นหมอมืออาชีพ และเพศของคนไข้ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับฉัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยเห็นร่างเปลือยของคุณมาก่อนเสียหน่อย…”

แม้ว่าเธอจะมองเห็นร่างเปลือยเปล่าของเขาที่อ่างอาบน้ำเพียงเสี้ยววินาที แต่เธอก็มองเห็นทุกส่วนที่สำคัญ

นอกจากนี้เธอเคยรักษาเขาด้วยการฝังเข็มมาก่อน สำหรับเธอแล้วไม่ว่าฌ็องจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ไม่ได้ต่างอะไร

ฌ็องมีสิ่งที่อยากจะพูดมากมายเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่เขาก็ตัดสินใจปิดปากเงียบเพราะเขาต้องพึ่งพาเธอ

แม้ว่าสิ่งที่นีร่าพูดจะเป็นความจริง แต่เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงอย่างอื่นเมื่อเธอพูดออกมาตรงๆ

ถ้าไม่ใช่ว่าผมยังต้องการให้คุณรักษาอาการป่วยของผม ผมจะแสดงให้คุณเห็น "ความแตกต่าง" ระหว่างชายและหญิง ฌ็องคิดอย่างโกรธเคือง

เขาคำรามฮึดฮัดอย่างเย็นชาและเริ่มปลดกระดุมเสื้อ

ในไม่ช้าเสื้อเชิ้ตก็ถูกโยนลงพื้น และหน้าอกของเขาก็เปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้านีร่า

นีร่าไม่ได้ห่วงเรื่องนี้มากนัก แต่เมื่อสายตาของเธอเผลอจับจ้องไปที่เขา เธอก็พบว่ามันยากที่จะละสายตาออกไป

ชายคนนั้นผอมบางเล็กน้อย แต่รูปร่างของเขาดูคมและแน่น หน้าท้องของเขาสะดุดตาที่สุด กล้ามท้องและเชิงกรานนั้นดูเซ็กซี่เป็นพิเศษ

ฌ็องหรี่ตาลงเมื่อเขาเห็นว่านีร่ามองเขาอย่างไร "คุณยังคิดว่าเพศของคนไข้ของคุณไม่ได้ทำให้รู้สึกแตกต่างกันอยู่หรือเปล่า"

นีร่าหน้าแดงด้วยความอายและหันหน้าหนี "แน่นอน"

ฌ็องยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้อยากประจานเธอ "ผมต้องทำยังไงต่อ"

นีร่าหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ของเธอ "แค่นอนลงก็พอค่ะ"

ฌ็องพยักหน้าและทำตาม เขานอนหงายลงบนเตียง

นีร่าหยิบอุปกรณ์ของเธอและนั่งข้างๆ เขาบนเตียง

เอียนคิด "เฉพาะตัว" นี่มีความหมายอื่นแฝงอยู่หรือเปล่า ฉันควรออกจากห้องไปก่อนไหม

หลังจากนั้นเขาก็ไม่ส่งเสียงใดๆ อีกเลย

นีร่าแอบประทับใจกับความกล้าหาญของชายคนนั้น เธอเริ่มฝังเข็มเร็วขึ้น

เธอฝังเข็มทั้งหมดเสร็จลงประมาณยี่สิบนาทีต่อมา เธอพูดว่า "ห้ามดึงเข็มออกไปอีก 30 นาที บอกฉันนะคะถ้าคุณรู้สึกไม่ดี"

“อืม” ฌ็องตอบ เขาฟังดูเหมือนว่ายังคงพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด

นีร่าสังเกตเห็นว่าหน้าผากของฌ็องเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ และริมฝีปากของเขาก็ซีดเซียว

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณรู้สึกยังไงคะ”

ดวงตาของฌ็องหลับลง เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่สามารถเปิดปากได้

เจ็บมาก

มันรู้สึกราวกับว่ามีคนกำลังดึงเส้นประสาทของเขา ความเจ็บปวดเกือบจะทำให้เขาหมดสติไป

เอียนพูดว่า "ดร.การ์เซีย นายท่านป่วยด้วยโรคประสาทเรื้อรังเนื่องมาจากสุขภาพของเขา และเขานอนไม่หลับเพราะเหตุนี้ สถานการณ์ตอนนี้ดูเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนที่เขาป่วย... เขาโอเคไหมครับ"