3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 60

นี่ฉัน… นี่ฉันให้ท่าและอ่อยผู้ชายที่ดูดีแบบนั้นได้ยังไงกัน ฉันนี่มันขี้แพ้จริงๆ

นีร่านึกดูถูกตัวเองในใจ เธอนึกเสียใจและอยากตัดมือตัวเองทิ้งซะ

ในทางกลับกันฌ็องยังคงสงบนิ่ง เขาเลิกคิ้วสีเข้มขึ้นข้างหนึ่งด้วยแววตาขี้เล่น เขาถามเธออย่างจงใจราวกับว่าเขามองไม่เห็นถึงความลำบากใจของเธอ “มีอะไรหรือเปล่าครับ ตาผมมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า”

นีร่าอยากจะมุดหัวลงดินและหายไปเมื่อได้ยินคำถามของเขา แต่น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้ สิ่งที่ดีที่สุดที่เธอทำได้ตอนนี้คือการยิ้มตอบอย่างกระอักกระอ่วน

นีร่าตอบกลับ “เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร แค่มีบางอย่างติดอยู่บนเปลือกตาคุณน่ะค่ะ แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว”

เธอตอบกลับแต่การพูดที่ติดอ่างและใบหูที่แดงฉ่าของเธอก็แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเธอเขินอายแค่ไหน

ฌ็องนึกถึงความหนักใจของเธอ เขาพยายามกลั้นหัวเราะแต่ตาของเขาก็กระตุกถึงสองครั้ง เขากลั้นเสียงหัวเราะและถามอย่างจริงจัง “ทุกวันนี้คนเราสามารถเอาเปรียบคนอื่นโดยการใช้ข้อแก้ตัวแบบนี้ได้แล้วเหรอครับ”

คำถามของเขาทำเอานีร่าพูดไม่ออก

เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้กล้าพูดออกมาตรงๆ แบบนี้ได้อย่างไรกัน หูของนีร่าแดงขึ้นกว่าเดิมขณะที่มืออีกข้างที่เธอซ่อนเอาไว้ข้างหลังชะงักนิ่ง

หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็ปล่อยมือออกและยืนตรงก่อนจะมองเขาสีหน้าเคร่งเครียด “คุณยังหลงตัวเองเหมือนเดิมเลยนะคะ ใครเขาเอาเปรียบคุณกัน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้ป่วยอะไรร้ายแรง ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะคะ คุณไม่ตายหรอก เดี๋ยวคุณก็ดีขึ้นหลังจากที่กินยาแล้ว”

นีร่าหมุนตัวและเดินออกจากห้องไป

ทันทีที่เธอเดินพ้นประตูไป เธอก็หันกลับมามองเขาอีกครั้ง เธอมองเขาผ่านช่องประตูและสั่งเสียงฉุนเฉียว “อย่าลืมอาบน้ำยาด้วย”

ครั้งนี้เธอจากไปจริงๆ

เมื่อฌ็องไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอแล้ว เขาก็ค่อยๆ ลุกลงจากเตียงและอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

…

เอียนเดินเข้ามาในห้องในช่วงเวลาที่เหมาะเจาะพอดี เขาเพิ่งเดินสวนกับนีร่าที่ชั้นล่างพลางนึกสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้วิ่งเร็วขนาดนั้น เธอวิ่งเร็วราวกับเกมไล่ล่า เขานึกว่ามีใครกำลังไล่ล่าเธอเสียอีก

เมื่อเอียนเห็นฌ็องยิ้มแย้มแจ่มใส เขาก็ต้องตกใจ

นี่มันค่อนข้างน่ากลัวนิดหน่อย เขายิ้มกว้างแบบนี้ทั้งที่กำลังทำสีหน้าจริงจังอยู่เนี่ยนะ