3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 83

“ลุงฌ็อง อะไรพาลุงมาที่นี่เหรอครับ ลุงมากับแม่เพื่อมารับเราจากโรงเรียนหรือเปล่า” เมื่อบรรดาแฝดสามเห็นฌ็องอยู่ในรถ พวกเขาก็ทักทายด้วยสีหน้าประหลาดใจ พอฌ็องเจอกับแฝดสามก็อ่อนโยนขึ้น เขาพยักหน้ารับและนั่นทำให้เพนนีตื่นเต้นที่สุด “แม่คะ ทำไมแม่ถึงมากับลุงฌ็องได้ล่ะ” เธอถามพลางจับมือนีร่า

นีร่าตอบอย่างใจเย็น “แม่บังเอิญเจอลุงเขาน่ะจ๊ะ พวกเราก็เลยมาด้วยกัน” หลังจากพูดจบ นีร่าก็ถามถึงกระเป๋านักเรียนอีกครั้ง พอพูดถึงเรื่องกระเป๋า เหล่าแฝดสามก็เปิดกระเป๋านักเรียนของตนเองทีละคนพร้อมพร้อมยิ้มเจื่อนๆ นีร่าสังเกตว่ามีแต่ขนมเต็มไปหมด “ขนมพวกทั้งหมดนี้มาจากเพื่อนร่วมชั้น จริงๆ ตอนแรกพวกเราก็ปฏิเสธแล้วนะ แต่พวกเขาก็เอาแต่ตื๊อไม่เลิก”

“แล้วคนที่ตะโกนบอกว่าจะส่งดอกไม้ให้เพนนีเมื่อกี้เป็นคนเดียวกับคนที่ทันทีที่เห็นเพนนีในตอนเช้าเขาก็ขอเธอแต่งงานตอนที่พวกเขาโตแล้วครับ” แซมมี่เอ่ย

พอนีร่าได้ยินแบบนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้ “ไม่เลว เหมือนเพนนีดังมากนะเนี่ย”

“ฮาร์วีย์กับแซมมี่ก็ค่อนข้างเป็นที่ชื่นชอบเหมือนกันแหละค่ะ ตอนเช้ามีเด็กผู้หญิงสองคนเกือบจะทะเลาะกัน ตอนที่พวกเธอรีบให้ช็อกโกแลตกับพวกเขาด้วยนะ หนูไม่อยากแต่งงานกับเด็กคนนั้น เพราะเขาไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย” เพนนีเสริม

“หนูชอบคนหล่อเหรอ” เอียนที่นั่งอยู่ด้านหน้าเอ่ยถาม

“หนูยังคิดจะแต่งงานกับคุณโบวาร์ตอยู่หรือเปล่า หนูเคยพูดแบบนั้นตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเราเจอกันนี่ ใช่ไหมล่ะ” นีร่าเหลือบมองฌ็องด้วยความประหลาดใจ เพราะเธอไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน

คฤหาสน์ของตระกูลโบวอร์ตตั้งอยู่ทางใต้ของเมืองคิงส์วิว เป็นคฤหาสน์ที่มีสถาปัตยกรรมงดงามราวกับพระราชวัง เมื่อฌ็องมาถึงก็เห็นว่าเฟรเดอริกกับผู้หญิงคนหนึ่งกำลังรอเขาอยู่แล้ว เฟรเดอริก พ่อของฌ็องมีออร่าที่แข็งแกร่ง เพราะดำรงในตำแหน่งสูงมาเป็นเวลานาน ส่วนผู้หญิงคนนั้นเวรน์ เลย์วา ผู้เป็นแม่ของเขา

เวรน์อายุน้อยกว่าเฟรเดอริกสิบหกปี และเป็นภรรยาคนที่สองของเขา เธอเกิดมาสวย อ่อนหวาน และสง่างาม แม้ว่าจะอยู่ในวัยกลางคนแล้ว แต่เธอก็ยังคงสวยอย่างน่าทึ่ง ชื่อเสียง และอิทธิพลของเธอในโบวาร์ต กรุ๊ป เคยยิ่งใหญ่กว่าของคุณเฟรเดอริกมาก่อน พอเธอเห็นฌ็องมาถึงก็เอ่ยขึ้น "ฌ็อง มานี่สิ" ฌ็องเข้ามาทักทายทุกคน ก่อนจะนั่งลง

“น้ำหนักลดลงอีกแล้วเหรอ” หลังจากมองเขา เฟรเดอริกก็เอ่ยถาม ฌ็องคุ้นเคยกับคำพูดนี้ดี เวรน์มักจะพูดแบบนี้เสมอเมื่อเขากลับมา “แม่ครับ ผมดูแลตัวเองเป็นอย่างดี” เขาพูดอย่างใจเย็น