แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา นิยาย บท 8
“ผม……ผม...”
“พี่สะใภ้ การทำแบบนี้ไม่ดีสำหรับเรา…”
หลินเฟยลังเลอยู่นานจนหน้าแดง เมื่อกลางวันเขายังคิดที่จะนอนกับพานเสี่ยวเหลียน
แต่เมื่อสิ่งต่างๆ เกิดขึ้น เขาก็ไม่กล้าอีกต่อไปและจิตใจของเขาก็สับสนวุ่นวายมาก
เขายังกลัวด้วยว่าถ้าจ้าวลู่ลู่รู้แล้วจะไม่ได้ยอมคบกับเขา และเขาก็กลัวด้วยว่าอาของเขาจะดุว่าเขาไม่ใช่คนดีถ้าเธอรู้
“ไม่ชอบนายก็ยังคิด? ไอ้เด็กปากไม่ตรงกับใจ!”
พานเสี่ยวเหลียนเหลือบมองหลินเฟยและกลอกตามีความสุข
“พี่สะใภ้ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ…”
หลินเฟยเหลือบมองน้องชายของเขาและบ่น
หลังจากที่เขากินงูสีขาวตัวน้อยแล้ว เขาจะสูญเสียการควบคุมทุกครั้งที่เขาถูกผู้หญิงกระตุ้นแค่เล็กน้อย
แต่ใครจะเชื่อเรื่องนี้ล่ะ?
“หยุดเสแสร้งได้แล้ว เสี่ยวเฟย พี่จะเป็นของนายตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ไม่ต้องอาย!”
พานเสี่ยวเหลียนปิดปากของเธอแล้วยิ้มอย่างมีความสุข และเธอก็เริ่มเดินเข้ามา
“พี่สะใภ้ อย่า...อย่าทำแบบนี้!”
หลินเฟยถอยหลังและนั่งลงบนเตียง
“เสี่ยวเฟย นี่เป็นครั้งแรกของนายใช่ไหม? นี่เป็นครั้งแรกของพี่สะใภ้ของนายด้วย โปรดอ่อนโยนทีหลัง!”
พานเสี่ยวเหลียนเดินมาพร้อมรอยยิ้ม
พานเสี่ยวเหลียนได้ยินจากพี่สาวคนรองของเธอ ว่าทันทีที่ผู้ชายเกิดความรู้สึก เขาก็จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ใช้ท่อนล่างนำชีวิต
ดังนั้น คืนนี้พานเสี่ยวเหลียนจึงแสดงออกอย่างชัดเจน เธอเหยียดนิ้วเรียวขาวของเธอออก และค่อย ๆ ดึงกระโปรงสั้นของเธอขึ้น และด้านในก็ไม่ใส่อะไรเลยจริง ๆ...
“เสี่ยวเฟย ดูพี่สิ”
เป็นครั้งแรกกับผู้ชาย พานเสี่ยวเหลียนกัดริมฝีปากเพื่อระงับความเขินอายภายในใจ ใบหน้าของเธอแดงก่ำราวกับกำลังเมา ใบหน้างดงามที่ดูเขินอายยิ่งดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น
หลินเฟยมองและไม่สามารถละสายตาออกไปได้อีกต่อไป เขาตะลึงราวกับท่อนไม้!
ในอดีต เมื่อหลินเฟยตอนที่หลินเฟยไร้สมรรถภาพ ผู้หญิงทุกคนมองเขาด้วยสายตาประชด นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงริเริ่มรุกเขา หลินเฟยตื่นเต้นมากจนหัวใจของเขาเต้นแรง และเขาก็ต้องการด้วยซ้ำ ให้ตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นเต้น
นอกจากการได้เห็นจ้าวลู่ลู่โดยไม่คาดคิดแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่หลินเฟยเห็นร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่ง มันสวยงามและเต็มไปด้วยเวทมนตร์!
ยิ่งไปกว่านั้น การจ้องมองของจ้าวลู่ลู่เป็นเพียงการมองอย่างรวดเร็ว ซึ่งไม่ชัดเจนเท่ากับสิ่งที่ พานเสี่ยวเหลียนมองเห็นตรงหน้าเธอ!
ชั่วครู่หนึ่ง หลินเฟยรู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ได้และพลุ่งพล่านอยู่ข้างใน!
“เสี่ยวเฟย พาพี่สะใภ้ไป!”
พานเสี่ยวเหลียนนั่งข้างหลินเฟย และพ่นอากาศร้อนเข้าหู
ลมหายใจอุ่น ๆ ทำให้สมองของหลินเฟขาวโพลน เขากำลังสั่นสะท้าน: “พี่สะใภ้ พี่ ผม...ผม...”
หลินเฟยยังไม่กล้า เมื่อเห็นเขาแบบนี้ พานเสี่ยวเหลียนก็เริ่มวิตกกังวล เธอพลิกตัวลงบนตัวของหลินเฟย ดึงกางเกงของหลินเฟยออกแล้วนั่งทับเขา!
“นายทำอะไรอยู่ อืดอาดยืดยาดน่า ไม่กล้าแม้แต่จะนอนกับผู้หญิงด้วยซ้ำ นายยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่าเนี่ย?”
หลินเฟยเห็นว่าพานเสี่ยวเหลียนกำลังจะนั่งลงมา เขาก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เมื่อเธอกำลังตื่นเต้น หลินเฟยก็เบี่ยงออก!
“ให้ตายเถอะ ไม่นอนก็ไม่นอน!”
เธอกัดฟันและกำลังจะยืดหลังตรง แต่จู่ ๆ ก็มีคนกระแทกประตูอย่างแรงจากข้างนอก!
ตึง ตึง ตึง!
ตึง ตึง ตึง!
พานเสี่ยวเหลียนและหลินเฟยถึงกับชนกัน หลินเฟยแทบจะร้องออกมา มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน และมันบ้ามาก
แต่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขา ที่จะดำเนินต่อไป พวกเขาไม่มีเวลาคิดด้วยซ้ำ ดังนั้น พวกเขาจึงต้องหยุดก่อน
“พ่อแม่สามีกลับมาแล้วเหรอ?”
หลินเฟยตกใจมากจนรีบดึงกางเกงขึ้น ขณะที่พานเสี่ยวเหลียนดูหวาดกลัวและตื่นตระหนกและรีบดึงกระโปรงของเธอลง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน นายซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าก่อน ฉันจะไปดู!”
หลินเฟยเปิดตู้เสื้อผ้าและเข้าไป ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเข้า
“เฮ้ เจ้าตัวเมียตัวน้อยแต่งตัวตระการตามาก เธออยากจะให้ผู้ชายมานอนด้วยหรือเปล่า?”
โจวต้าฟาไม่กลัวเลย แต่เขามองที่ขาของพานเสี่ยวเหลียนด้วยรอยยิ้มแล้วเดินก้าวไปทีละก้าว
“ถอดกระโปรงออก แล้วข้าจะให้เจ้าเห็นเองว่าการนอนกับผู้ชายมันสบายแค่ไหน!”
“ไอ้บ้าโจวต้าฟา!”
หลินเฟยที่อยู่ในตู้เกือบจะรีบวิ่งออกไป
เขาเพิ่งสัมผัสพานเสี่ยวเหลียน และต้องการปกป้องเธอโดยไม่รู้ตัว
แต่แล้ว เมื่อเขาคิดว่าหากโจวต้าฟาเห็นเขาและพานเสี่ยวเหลียนอยู่ในห้องเดียวกัน พวกเขาคงจะพูดเรื่องไร้สาระอย่างแน่นอน
พรุ่งนี้ทั้งพานเสี่ยวเหลียนและเขาคงได้ถูกรุมกระทืบแน่!
ตัวเขาไม่เท่าไร แต่พานเสี่ยวเหลียนคงถูกพ่อแม่สามีทุบตีจนตายแน่!
ในขณะนั้นเขาอดทน โดยหวังว่าพานเสี่ยวเหลียนจะสามารถขับไล่เขาออกไปได้
“ไปให้พ้น ต่อให้ฉันต้องใช้แตงกวาก็ไม่เลือกแกหรอก!”
พานเสี่ยวเหลียนโบกไม้กวาดแล้วโจมตีเขา!
หลังจากที่ได้เห็นปืนใหญ่ทะยานของหลินเฟยแล้ว พานเสี่ยวเหลียนก็จะไม่คิดถึงผู้ชายคนอื่นอีกต่อไป
“เลวทราม! กล้าหัวเราะเยาะกู กูจะเอาให้ตายเลย!”
โจวต้าฟารีบวิ่งเข้ามาและพานเสี่ยวเหลียนกำลังจะยกเก้าอี้ขึ้น แต่โจวต้าฟาเตะพานเสี่ยวเหลียนที่ท้อง!
“โอ๊ย!” พานเสี่ยวเหลียนล้มลงกับพื้นและเจ็บปวดเกินกว่าจะลุกขึ้นยืนได้!
“นังสารเลว! ยังจะกล้าต่อต้านสนุกไปกับมันเอะ!”
โจวต้าฟาก้มลงเพื่อถอดกระโปรงของพานเสี่ยวเหลียน
“อ๊ะ ช่วยด้วย!” ตอนนี้พานเสี่ยวเหลียนรู้สึกกลัวและวิตกกังวลมาก!
สถานการณ์วิกฤติหลินเฟยทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากระโดดออกจากตู้และเตะเขาไป!
“โจวต้าฟา ไสหัวไปซะไอ้ชั่วอย่าแตะต้องเธอ!”
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา