คนที่มาที่นี่ล้วนแต่เป็นนักธุรกิจร่ำรวยชื่อดังทั้งนั้น แต่ละคนต่างเป็นคนที่มีสถานภาพกันหมด
เธอวิ่งกระโจนออกไปแบบนี้ไม่เพียงแต่จะสูญเสียสถานภาพตัวตนแล้ว ยังอับอายขายขี้หน้าอีกด้วย
มีคนจำเธอได้“เอ๋ คุณหญิงถัง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? โดนปล้นจี้หรือไง?”
“ฉันไม่ใช่คุณหญิงถังอะไรทั้งนั้น จำผิดคนแล้ว”เจิ้งเฟิ่งผิงเอากระเป๋าที่อยู่ในมือมาบังหน้าเอาไว้ พอพูดด้วยความกระวนกระวายจบ ก็วิ่งออกไปจากโรงกลั่นไวน์
ไม่รู้ว่ามีใครพูดตามหลังมาอีกประโยค“คุณหญิงถัง ก้นของคุณโผล่ออกมาแล้ว”
พอได้ยินแบบนี้ เจิ้งเฟิ่งผิงก็สีหน้าซีดขาว เธอลูบข้างหลังกระโปรงของตัวเองด้วยความตื่นตระหนก พบว่าถูกขีดข่วนจนขาดแล้ว ด้านหลังก้นเป็นรูใหญ่หนึ่งรู
“ว้าย……ฉันไม่อยู่แล้ว ไอ้เดรัจฉานตัวไหนมันมาขีดข่วนกระโปรงของฉัน”เธอกรีดร้องเสียงดังออกมา ทำเอาคนในล็อบบี้ต่างพากันหัวเราะ มองเธอพลางพูดนินทาลับหลัง
“ฮ่าๆ คุณหญิงถัง ใครจะไปรู้ว่าสัตว์เดรัจฉานตัวไหนขีดข่วนกระโปรงของคุณจนเป็นรูล่ะ”
“ฮ่าๆ……ขายขี้หน้าไปหมดทั้งตระกูลแล้ว”
“ถังจี้ยนหรงขายขี้หน้าไปหมดแล้ว”
“ฮ่าๆๆ……”
เจิ้งเฟิ่งผิงไม่เคยอับอายขายขี้หน้าเหมือนกับวันนี้มาก่อน ไม่เคยโชคร้ายเหมือนกับวันนี้มาก่อน แล้วก็ยิ่งไม่เคยถูกหัวเราะเยาะขนาดนี้มาก่อนเลยด้วยเหมือนกัน
เธอในตอนนี้แค่รู้สึกว่าไม่มีหน้าไปเจอใครแล้ว แทบอยากจะมุดดินหนีไปให้รู้แล้วรู้รอดไปซะ
เธอสีหน้าซีดขาว มือหนึ่งปิดไว้ตรงรูข้างหลังกระโปรง ร้องห่มร้องไห้พลางวิ่งออกไปจากล็อบบี้
เสียงหัวเราะในล็อบบี้ดังอย่างไม่หยุด ตอนนี้ถังเฉียวหว่านไม่ได้อยู่ในห้องไพรเวทหมายเลขห้าชั้นสามแล้ว แต่อยู่ในห้องห้องหนึ่งที่อยู่ที่ชั้นห้าแทน
เจิ้งเฟิ่งผิงออกไปจากห้องไพรเวทได้ไม่นาน ประธานเฉียนก็บอกว่าได้ทำการจองห้องเอาไว้ที่ชั้นห้า ให้ถังเฉียวหว่านขึ้นไปพูดคุยกับเขาในห้องชั้นห้า
เนื่องจากว่าถังเฉียวหว่านจะดำเนินการตามแผนการ ก็เลยมาถึงยังชั้นห้า
เข้ามาในห้อง ถังเฉียวหว่านนั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับประธานเฉียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ