อำนาจเหนือฟ้าดิน นิยาย บท 12

จาเซียลไปที่ดรีมบาร์คนเดียว

ทันทีที่เขาก้าวลงจากรถ ที่หน้าบาร์ก็มีเสียงดังโวยวายเข้ามาในหูของเขา

มีชายหนุ่มแต่งตัวไม่เรียบร้อย ท่าทางเมามาย กำลังตามจีบผู้หญิงสวยคนหนึ่ง

ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะแยกออกไปหลายครั้ง แต่ชายคนนั้นก็ดึงเธอไว้

จาเซียลหยุดชะงักด้วยความงุนงง

มันทำให้เขานึกถึงสามปีที่แล้ว ตอนที่ แอนโทนี ซาร์คอฟ รังควานคิมเบอร์ลีในแบบเดียวกัน ตอนนั้นเขาคว้ามีดจากร้านขายเนื้อใกล้ๆ และพุ่งเข้าไป

เป็นช่วงเวลาหุนหันพลันแล่นที่เปลี่ยนชีวิตของเขา

ขณะที่จาเซียลกำลังครุ่นคิด ก็มีลมพัดผ่านมา

หญิงสาวรีบวิ่งมาหาจาเซียลด้วยความตื่นตระหนก เธอคว้าแขนของเขา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอน "ช่วยฉันด้วยค่ะ"

ก่อนที่จาเซียลจะทันได้ตอบโต้ กลุ่มวัยรุ่นที่เมามายก็เข้ามาล้อมเขา

หนึ่งในนั้นเป็นชายร่างสูง ผอม ใส่ต่างหู ชี้หน้าจาเซียล และตะโกนว่า "ถอยไป อย่ามายุ่ง"

ขณะที่เขาพูด เขาก็ดึงมีดพับออกมาจากกระเป๋า แล้วแกว่งไปมาต่อหน้าต่อตาจาเซียล

"จริงๆ แล้วฉันไม่รู้จักเธอ" จาเซียลแสดงสีหน้าหวาดกลัว

ชายหนุ่มร่างสูงผอมรู้สึกเหยียดหยามทันที "ถ้าไม่รู้จักก็ไสหัวไป อย่ามายืนเกะกะลูกตา อยากมีเรื่องรึไง"

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ จาเซียลน้ำตาคลอ

เธอมาขอความช่วยเหลือจากจาเซียลด้วยความสิ้นหวัง

เพราะในที่เกิดเหตุ จาเซียลเป็นผู้ชายคนเดียวที่สามารถช่วยเธอได้

แต่จาเซียลก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องช่วยเธอ

"แต่ฉันทนไม่ได้ที่เห็นคนอย่างพวกแกรังแกผู้หญิง" จาเซียลพูด

ชายหนุ่มถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดของจาเซียล จากนั้นเขาก็พูดด้วยความโรธ "แกจะเอาใช่ไหม"

ขณะที่เขาพูด เขาก็กางมีดพับออก

ใบมีดเป็นประกายถูกแกว่งไปมาต่อหน้าต่อตาจาเซียล

จาเซียลยิ้ม "คิดมากน่า ฉันยอมทะเลาะกับหมา ดีกว่ามาทะเลาะกับแก"

หญิงสาวที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังจาเซียลอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ชายหนุ่มรู้สึกถูกยั่วโมโห เขาหยิบมีดขึ้นมา และแทงไปที่หน้าอกของจาเซียล "แกอยากตายรึไง"

มีดเพิ่งจะแทงเข้าไป ชายหนุ่มก็ลอยละลิ่วไปด้านหลังเหมือนว่าวขาด

ทันใดนั้นทุกคนก็ตกตะลึง

ความเร็วของจาเซียลน่าทึ่งมาก พวกเขามองไม่ทันด้วยซ้ำ

ในขณะนั้นเหล่าวัยรุ่นก็สร่างเมา พวกเขามีสีหน้าหวาดกลัว

ถึงแม้ว่าพวกอันธพาลจะชอบหาเรื่อง แต่ก็ไม่เคยเจอคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อน

"ไสหัวไป" จาเซียลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา พวกขยะสังคมนี่มันเยอะจริงๆ

จากนั้นวัยรุ่นคนอื่นๆ ก็ช่วยพยุงชายหนุ่มร่างผอมที่ถูกเตะ พวกเขาวิ่งหนีไปทีละคนเหมือนหมาหางจุกตูด

จาเซียลมองไปที่หญิงสาวสวยที่ยังคงตกตะลึง และพูดว่า "ดึกแล้ว คุณกลับบ้านเถอะ"

ในที่สุดหญิงสาวก็ได้สติ เธอพูดว่า "ขอบคุณที่ช่วยฉัน คืนนี้ให้ฉันไปพักด้วยได้ไหม ฉันทะเลาะกับที่บ้านแล้วหนีออกมา ฉันไม่มีเงินเลย"