BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 49

EP48

แกร๊ก...

เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นร่างหนาที่พึ่งกลับจากไปไหว้กระดูกผู้เป็นแม่เดินเข้ามาข้างใน สายตาหยุดมองที่แผ่นหลังบางด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างกายเธอ เชอรีนที่รับรู้ถึงการมาของใครบางคนรีบปิดเปลือกตาลงในทันใด เธอไม่อยากให้ชายหนุ่มเห็นว่าตัวเองแอบนอนร้องให้เพราะกลัวตัวเองไม่ดีพอที่จะคู่ควรกับเขา...

"รีน..." นํ้่าเสียงแผ่วเบาเอ่ยเรียกออกไปพร้อมกับสอดส่ายสายตามองเสี้ยวหน้าหวานที่นอนซุกผ้าห่มหันหลังให้ "หลับแล้วหรอ?"

"…" มีเพียงความเงียบตอบกลับมา มือหนาจึงทาบทับบนศีรษะทุยแล้วลูบเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆโน้มลงไปหาเธอแต่กลับต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นคราบน้ำตาที่ติดอยู่พวงแก้มเนียนใส.. "รีนร้องไห้ทำไม พี่รู้ว่ารีนแกล้งหลับ ตื่นมาคุยกันก่อนได้มั้ยพี่ไม่อยากให้รีนมรเรื่องทุกข์ใจแล้วเก็บไว้คนเดียวนะ"

มาคัสกระซิบบอกเบาๆก่อนจะยื่นมือมาเช็ดคราบน้ำตาออกให้เธอ เชอรีนที่ถูกจับได้ว่าแกล้งนอนหลับลืมตาขึ้นมา เธอค่อยๆพลิกใบหน้าหันกลับไปซุกอกแกร่งไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม

"บอกพี่ได้มั้ยว่ารีนเป็นอะไร.." เขาถามออกไปแล้วก้มหน้ามองคนตัวเล็ก ท่อนแขนกำยำโอบกอดเอวขอดเอาไว้หลวมๆด้วยความรักใคร่

"เปล่าค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไร"

"พี่ดูออกว่ารีนมีเรื่องไม่สบายใจ" ปลายนิ้วชี้แกร่งเชยคางมนขึ้นสบตา รอยยิ้มอ่อนผุดขึ้นบนใบหน้า เขานึกเอ็นดูคนในอ้อมกอดที่คิดอะไรเป็นตุเป็นตะขึ้นมาเองจนมาแอบนอนร้องไห้ แต่ที่แกล้งถามออกไปเพราะอยากได้ยินจากปากเธอเองเพียงเท่านั้น

"...." เชอรีนสบตากับคนตัวโตพร้อมกับเม้มริมฝีปากแน่น เธอไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นต้นเหตุให้มาคัสต้องคิดมากไปด้วยอีกเรื่อง

"เป็นอะไรก็บอกพี่ พี่รับฟังรีนทุกอย่างขอแค่พูดมาให้พี่ได้ยิน"

"หนู...แค่กลัว" ตอบเพียงเท่านั้นร่างเล็กก็ขยับปลายจมูกซุกที่ลำคอใหญ่แล้วช้อนตามอง ราวกับว่ากลัวเสียแฟนหนุ่มไป..

"กลัว?"

"หนูกลัวว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับพี่ กลัวเจคยอมรับหนูไม่ได้.." นํ้าเสียงนอยด์ๆพูดออกมา ภายในใจตอนนี้มันกลัวไปหมด ยิ่งตอนยืนแถลงข่าวที่หน้าคฤหาสน์พร้อมกับมีนักข่าวมากมายเธอก็รู้แล้วว่าอนาคตข้างหน้าของเธอต้องคอยเป็นหูเป็นตาให้มาคัส และต้องเจออะไรบ้าง

"รีนรู้ตัวมั้ยว่ารีนคือผู้หญิงที่พี่มองว่าคู่ควรที่สุดสำหรับพี่แล้ว ต่อให้มีผู้หญิงที่ดีกว่านี้ร้อยเท่าเข้ามาพี่ก็ไม่เลือก เพราะผู้หญิงที่พี่รักตอนนี้ และตลอดไปมันคือรีนนะ..." มาคัสพูดออกมาจากความรู้สึกข้างในใจเขาอยากทำให้เชอรีนกลายเป็นผู้หญิงที่โชคดีและมีความสุขที่สุดในโลกเท่าที่ผุ้ชายคนหนึ่งจะทำได้ "รีนไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นถ้ายังอยู่ข้างพี่แบบนี้ ไว้ใจพี่นะรีน เรียนจบเมื่อไหร่พี่มั่นใจว่าว่ายังไงรีนต้องกลายเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมทุกอย่าง เหมาะสมที่จะเป็นผู้หญิงของพี่แน่นอน เชื่อพี่นะครับ"

จุ๊บ ! ริมฝีปากอุ่นร้อนจุมพิตลงบนเรือนผมหอมกรุ่นด้วยความถนุถนอม เชอรีนที่ได้ฟังแบบนั้นคิดตามคำพูดของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกซึ่งใจ ขอบตามันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้...

"หนูดีใจนะที่พี่เข้าใจ หนูสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนเอาความรู้ที่มีทั้งหมดมาช่วยพี่ ให้สมกับที่พี่เลือกหนู.."

"แบบนี้สิ คนเก่งของพี่ ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วนะ"

"แล้วเจค.."

"รีนอยากคุยกับแด๊ดมั้ย?" มาคัสที่เดาทุกความคิดของเชอรีนออกถามขึ้น เชอรีนกำลังกังวลใจอีกเรื่องและยังไม่มั่นใจว่าเจคยอมรับตัวเองได้..

"จะดีหรอคะ.."

"เพื่อความสบายใจของรีน" มือหนาบีบหลังมือเนียนเบาๆ แล้วช้อนร่างเธอลุกขึ้นจากเตียงเต็มความสอง เรียวนิ้วทั้งห้าสอดประสานกันเอาไว้แน่น มาคัสส่งยิ้มให้กำลังใจแก่คนข้างกายก่อนที่สองร่างจะเดินออกมาจากห้องนอนมาที่ห้องทำงานส่วนตัวของเจค..