BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 45

EP44

"ชอบพูดให้หนูเขินอยู่เรื่อย"

"ก็รีนขยันทำตัวน่ารัก.."

"น่ารัก...แล้วทำไมไม่รักตั้งแต่แรกละคะ"

"รักตอนไหนรีนก็ต้องเป็นของพี่อยู่แล้วแหละ" พูดจบชายหนุ่มก็จัดการช้อนร่างเล็กนั่งโก้งโค้งบนเตียงแล้วจ่อหัวหยักเข้าไป มือหนาลูบไล้หน้าท้องแบนราบเบาๆพร้อมกับแยกเรียวขาคู่สวยออก พอได้ที่เอวสอบก็เริ่มขยับดำเนินเกมส์รักรอบต่อไป ริมฝีปากงับใบหูเล็กอย่างอ้อยอิ่ง..

"อ๊าา..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ!!" เสียงหวานครวญครางออกมาไม่เป็นศัพท์ร่างกายสั่นสะท้านอย่างบ้าคลั่งตามแรงโยกหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ปลายเล็บจิกลงที่หลังมือหนาระบายความเสียวซ่านจากคนตัวโต

"รีน..เจ็บมั้ย"

"มะ...ไม่ค่ะ หนูไหว"

"ถ้่าเจ็บก็บอกพี่นะครับ.." แทนไทกระซิบบอกเบาๆเขารับรู้ถึงแรงจากปลายเล็บที่จิกลงมาสุดแรงบ่งบอกอารมณ์คนบนร่างจึงถามออกไปพอได้รับคำตอบใบหน้าเหยเกก็ผละออกแล้วเร่งสะโพกเป็นจังหวะถี่ๆ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก!! ปึกก!! ปึกก!!

"อ๊าา...อ๊าย! พะ...พี่แทน รีนจุก" น้ำเสียงสั่นเครือบอกออกไปเมื่อความใหญ่โตทะลุเข้าร่างเธอไม่ยั้งจนเสียงลามกดังกึกก้องทั่วห้อง ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนตอนแรกที่เธอคุมเกมเอง มันเสียวและจุกกว่ารอบก่อน ทำเอาคนตัวเล็กหายใจแทบไม่ทัน

"หันมาหาพี่" แทนไทเอ่ยบอกแฟนสาวในตอนที่กำลังตอกอัดความดิบเถื่อนใส่เชอรีน ใบหน้าเหยเกจึงหันไปหาชายหนุ่ม กรีบปากบางเผยอขึ้นพร้อมเปล่งเสียงครางออกมาก่อนที่มือหนาข้างหนึ่งจะเลื่อนขึ้นจับคางมนเอาไว้แล้วสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน เชอรีนไม่รอช้ายื่นเรียวแขนคล้องลำคอใหญ่พยุงร่างเอาไว้แล้วสอดเรียวลิ้นเกี่ยวพันหยอกล้อกันเล่นจนความจุกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่านแทบขาดใจ...

จ๊วบ~ จ๊วบ~

"อื้อ!" เชอรีนร้องประท้วงในลำคอเบาๆเมื่อเธอเริ่มหายใจไม่ถนัดใบหน้าหล่อเหลาจึงผละออก สองสายตาหวานเยิ้มสอดประสานมองกันด้วยใบหน้าเหยเก ลมหายใจอุ่นร้อนจากปลายจมูกคมสันเป่ารดที่ผิวแก้มเนียน..

"อ๊่่่าา.." นํ้าเสียงแหบพร่าเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆแล้วเลื่อนใบหน้ามาคลอเคลียที่ไหล่มนพร้อมกับกัดเล่นหยอกล้อคนตัวเล็ก เอวสอบออกแรงกระแทกกระทั้นอย่างน่อเนื่อง สะโพกกลมจึงแอ่นรับสัมผัสหนักหน่วงมือบางลูกตามท่อนแขนใหญ่ด้วยท่าทีอ้อยอิ่ง...

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก! ปึกก! ปึกก!

แรงสั่นสะเทือนระหว่างสองร่างดังระงมไปทั่วห้อง เชอรีนเม้มริมฝีปากแน่นร่างกายเกิดมวลนํ้าอัดเต็มที่ช่องท้องพร้อมจะระเบิดออกมา ระหว่างจุดเชื่อมต่างขนาดเกิดของเหลวสีขาวขุ่นไหลตามเรียวขา...

"อ๊ะ...กรี๊ดดด!!"

"อื้มส์..." ร่างหนาปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนออกมาเป็นจำนวนมากไหลอาบเนินอวบ หน้าท้องแบนราบเกร็งกระตุกเร้าๆก่อนที่ความรู้สึกโล่งจะตามมาติดๆเมื่อแทนไทถอดแก่นกายออกแล้วท้ิงตัวลงนอนข้างๆ สายตามองคนข้างกายที่หายใจเหนื่อยหอบราวกับผ่านการวิ่งมาราธอนมา

ครืดดดดดด~ ในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลากำลังจะยื่นเข้ามาฝังจมูกลงบนผิวแก้มเนียน โทรศัพท์เครื่องหรูที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นเครือขึ้น เชอรีนปรายตามองมันเล็กน้อยก่อนจะคว้าผ้าห่มมาคลุมร่าง ใบหน้าหวานถอยหลบสัมผัสจากชายหนุ่ม

"รีบไปรับโทรศัพท์แป๊ปนึงนะ"

"ครับ.." แทนไทตอบแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงมองร่างเล็กที่หอบผ้าห่มเดินไปหยิบโทรศัพท์ ทันทีที่เห็นรายชื่อของคนโทรมาเชอรีนก็ต้องเดินเลี่ยงออกไปคุยยังนอกระเบียง

"ว่าไงคะ"

( รีนเห็นข่าวคุณไคล์ยัง )

"เห็นแล้วค่ะ"

( แล้วนี่คงจะหายห่วงเรื่องความปลอดภัยแล้วสินะ แล้วจะเริ่มมาเรียนวันไหน )

"รีนคงไม่ได้ไปเรียนที่นั้นแล้วค่ะ รีนต้องไปอยู่อังกฤษถาวร"

( ไหนบอกว่าไม่ไปไงครับ )

"พะ..พี่พาร์ทมาที่นี้ได้ยังไงคะ" เชอรีนเบิกตากว้างเมื่อเห็นรถของพชรจอดอยู่หน้าบ้าน ชายหนุ่มเงยหน้ามองเชอรีนพร้อมกับโบกมือให้เชอรีนจึงรีบเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าตกใจ...

"ขอบคุณนะคะ~" เสียงใสตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่พชรจะยื่นมือมาจับสร้อยเส้นนั้นแล้วเดินอ้อมไปข้างหลังเพื่อสวมให้เธอ

"พี่พาร์ทคะ รีนใส่เองดีกว่า" เชอรีนหันหน้ากลับไปมองพชรทวาสายตากลับไปสะดุดที่ร่างของใครบางคนที่เดินติดกระดุมเสื้อลงมาจากชั้นสอง สายตาเรียบนิ่งมองทั้งสองด้วยความรู้สึกไม่พอใจ ร่างเล็กจึงรีบขยับตัวออกอย่างอัตโนมัติ

"พี่พาร์ทมีอะไรอีกรึป้าวคะ คือ.." เชอรีนมองตามร่างหนาที่เดินดุ่มๆออกจากห้องโถงไปด้วยสีหน้าบึ่งตึงด้วยความรู้สึกร้อนรน

"ไม่เป็นไร รีนรีบไปอธิบายให้แฟนเข้าใจนะ ไว้พี่จะโทรไปเยี่ยม"

"ขอบคุณนะคะที่เข้าใจรีน" เชอรีนเอ่ยตอบแล้วรีบวิ่งตามแผ่นหลังกว้างมาที่ลานยิงปืน ซึ่งมีมิกซ์คอยยืนอยู่ข้างๆ

หมับ !

"พี่พาร์ทเขาแค่เอาของมาให้ มันไม่มีอะไร..." เชอรีนสวมกอดเข้าที่เอวสอบแล้วแนบแก้มซบแผ่นหลังกว้าง

"พรุ่งนี้เตรียมเครื่องบินเจตให้กูด้วย กูจะกลับอังกฤษ" แทนไทพูดตัดบทขึ้นมาพร้อมกับแกะมือบางออก เขาคงอยู่ไทยนานต่อกว่านี้ไม่ได้ก่อนจะได้พลั้งมือฆ่าคนซะก่อน

"พี่แทน.."

"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น แค่ไปเตรียมตัวกลับอังกฤษพี่ต้องดัดนิสัยเราอีกยาว..."

.

.

.

.

แค่นี้เด็กมันก็เชื่องแล้วนะคะพี่แทน?