บำเรอรักคุณหมอ นิยาย บท 4

มุขลินยังคงมาทำงานที่ผับตามเดิม เธอไม่รู้ว่างานที่สมัครเอาไว้เมื่อไหร่เขาจะตอบรับเธอสักที เรียนที่ว่ายาก หางานทำยิ่งแสนจะลำบากกว่าเป็นหลายเท่า ยิ่งเศรษฐกิจแบบนี้ คนก็ยิ่งแย่งกันหางานทำ บางคนก็ใช้เส้นสายดึงคนรู้จักลูกหลานตัวเองเข้าไป แล้วเธอล่ะไม่มีใครที่พอจะแนะนำได้เลยสักคน มีเพียงที่แห่งนี้ที่อ้าแขนรับ เธอคงเกิดมาเพื่อราตรีกาลจึงทำงานที่นี่ได้อย่างยาวนาน

“มุขลินวันนี้แขกวีไอพีโต๊ะเก้า เขาต้องการให้เธอไปเสิร์ฟ บริการแขกดีๆ ด้วยล่ะ"

“โอเคค่ะเจ๊ หนูจะตั้งใจบริการถวายหัวเลยค่ะ"

“ปากดี! เชอะ!" เจ๊โรสพูดพร้อมกับสะบัดบ๊อบใส่เธอ ซึ่งทั้งสองสนิทกันมากจนสามารถพูดล้อเล่น หยอกกันไปมาได้ เจ๊โรสเองก็ชอบนิสัยของมุขลิน เธอสวยแล้วไม่หยิ่งแถมยังเป็นกันเองกับทุกคนเป็นคนนิสัยดีที่สำคัญเธอไม่ขาย นั่นคือสิ่งเจ๊โรสชอบเด็กสาวคนนี้เป็นพิเศษ

ในระหว่างที่มุขลินเดินตรงไปที่โซนวีไอพีโต๊ะเก้า วันนี้นายแพทย์หนุ่มมีเวลาว่างพอ เขาแอบมาซุ่มดักมองเธอ ความจริงผับนี้ก็เป็นของเขา ไม่จำเป็นต้องแอบ แต่หมอหนุ่มไม่ต้องการให้เธอรู้ เพราะกลัวว่าจะแหวกหญ้าให้งูตื่น เขาจะรอจังหวะและเวลา เพื่อจะเอาเธอมาขึ้นเตียงให้ได้ แต่ยังไม่มีวิธีเท่านั้นเอง

โต๊ะที่เจ๊โรสให้มาเสิร์ฟมีแต่บรรดาเสี่ย และเฒ่าหัวงูทั้งนั้น มุขลินพยายามอดกลั้น ที่พวกเสี่ยนั้นพยายามลวนลามเธอ บรรดาชายพวกนี้พยายามจับนั่นจับนี่ ทั้งที่เธอพยายามปัดมือเขาออกอยู่บ่อยครั้ง

“อย่าหวงตัวไปหน่อยเลยนังหนู เดี๋ยวฉันจะเปย์ไม่อั้น"