บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 105

"อ๊าก อ๊าก..."

เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วหมู่บ้าน และดังเข้าไปในบ้านของหวังหยวน!

มือจ้าวอู่ที่จับถ้วยชาสั่นและชาก็หกใส่เสื้อผ้าของเขา!

นักธนูทั้งสี่คนนั่งอยู่ เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก!

จ้าวอู่พูดไม่ออก "หยวน คุณชายหยวน การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว!"

"อืม!"

หวังหยวนจิบชาและดูสงบนิ่ง!

ที่จริงแล้วมือของเขาที่ถือถ้วยชานั้นสั่นเล็กน้อย แต่แสงสลัวจึงมองเห็นได้ยาก

ก่อนเดินทางข้ามเวลา เขาเกิดใต้ธงชาติสีแดงและเติบโตมาท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ผลิอย่างสงบสุข เขาไม่เคยมีประสบการณ์การฆ่าฟันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย

แต่คนทั้งหมู่บ้านนับถือเขาเป็นผู้นำ ถ้ากลัวขึ้นมา ก็ไม่สามารถนำพาคนทั้งกลุ่มไปได้

ไม่ว่าจะเครียดแค่ไหนก็อย่ากลัว!

ปังปังปัง!

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็ว!

ตึง!

จ้าวอู่ผุดลุกขึ้นจากที่นั่ง ดึงดาบเล่มยาวออกมาและจับมันไว้ชี้ออกไปในระดับหน้าอก!

นักธนูทั้งสี่คนอยู่บนม้านั่งราวกับว่าพวกเขาถูกไฟฟ้าดูด!

หวังหยวนหยิบถ้วยชาขึ้นมา เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากและหัวใจเต้นรัว

“พี่หยวน เรื่องนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว!”

“พี่หยวน โจรชั่วทั้งหมดยี่สิบเอ็ดคนจัดการหมดแล้ว รวมถึงหวงปิ้งหู่ด้วย!”

เสียงของต้าหู่และเอ้อหู่ดังขึ้นนอกประตู คนหนึ่งนิ่งสงบและอีกคนตื่นเต้น

อึ้ง!

จ้าวอู่และนักธนูทั้งสี่มองไปที่หวังหยวนด้วยสายตาตกตะลึง หวาดกลัวและนับถือ!

หวงปิ้งหู่ผู้ที่ทางการยังจัดการไม่ได้นั้น เขาสามารถจัดการได้จริง ๆ!

"โอ้!"