บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 114

ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนขึ้นมา "ดูสิ รีบมาดูเร็ว หวังหยวนและคนอื่น ๆ กลับมาแล้ว!"

ภายใต้แสงแดดยามเช้า คนกลุ่มหนึ่งค่อย ๆ เข้าไปในหมู่บ้านต้าหวัง!

หวังหยวนขี่ม้าเลว สวมชุดเกราะสีดำห้อมล้อมไปด้วยแสงอาทิตย์ ดูเหมือนเทพเจ้าแห่งสงคราม!

ต้าหู่และเอ้อหู่ กัวฉาง, กัวเหลียง, กัวเฉียง, หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซาน, หวังเสี่ยวซาน, และหานอู่หยา พ่อค้าปลาอายุน้อยยี่สิบสามคนเงยหน้าขึ้น และยืดอกขึ้นราวกับว่าพวกเขาเป็นแม่ทัพที่ชนะศึกมา!

ในตอนนี้ ไม่เหลือร่องรอยของความขี้ขลาดบนใบหน้า พวกเขาเต็มไปด้วยความกล้าหาญอันไร้ขอบเขตชนิดที่สามารถทลายภูเขา ฝ่าทะเลและปีนขึ้นไปสู่ท้องฟ้า พวกเขาไม่กลัวความยากลำบากใด ๆ อีกต่อไป!

กลุ่มข้างหลังมีรถสามคัน!

เกวียนคันหนึ่งมีผู้หญิงมากกว่าสิบคนนั่งมา เฮยซินหู่ที่มีหน้าตาดุร้ายถูกมัดไว้ และเกวียนนั้นเต็มไปด้วยศพของพวกโจร

หวังหยวนกลับมาแล้ว และเขาก็พาคนมากมายมาด้วย พวกเขาทั้งหมดกลับมาแล้ว!

นอกจากนี้เขายังนำเฮยซินหู่และศพโจรภูเขาจำนวนมากกลับมาพร้อมชัยชนะอันยิ่งใหญ่!

ชาวบ้านดีใจมีความสุขมากจนลืมแม้แต่จะกระทืบหวังต้าจวินและวิ่งไปพร้อมกับตะโกนโห่ร้อง!

"ท่านพี่!"

หลี่ซื่อหานน้ำตานองหน้า นางก้าวขายาว ๆ เพื่อวิ่งไปให้เร็วกว่าใคร!

“เขาชนะและจับเฮยซินหู่ได้จริง ๆ ข้าไม่ได้ฝันไป!”

จ้าวอู่ตบหน้าตัวเองอย่างแรง พร้อมกับร้องเจ็บจนได้สติ เขายังไม่อยากจะเชื่อเลย!

“เป็นไปได้ยังไง?”

หวังต้าจวินทรุดตัวลงบนพื้นด้วยท่าทางหวาดกลัวและสิ้นหวัง!

เขาพูดถ้อยคำประชดเสียดสีไปมากมาย หวังหยวนและกลุ่มของเขากลับมาแล้ว ในอนาคตเขาจะใช้ชีวิตอย่างไร?

“ร่าเริงหน่อย ​​มีคนมารอรับพวกเราแล้ว!”

หวังหยวนสวมชุดเกราะสีดำและขี่ม้าอยู่ด้านหน้าของกลุ่ม

หวังหานซานเดินตามไปข้างหลังอย่างใกล้ชิด ถือดาบสีดำสนิทด้วยสีหน้าเศร้าโศก

“ลุงหานซาน หยุดขมวดคิ้วได้แล้ว กลับไปแล้วข้าจะให้สิ่งดีๆกับท่าน!”