บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 132

ดาบราชวงศ์ถังในมือของเอ้อหู่ยังคงสภาพเดิม แต่ดาบยาวในมือของกัวฉางนั้นหักแล้ว!

“หยวนเอ๋อร์ ตัดเหล็กได้เหมือนตัดดินเหนียว นี่คืออาวุธวิเศษ เป็นสมบัติล้ำค่า!”

ลุงตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล!

จ้าวชิงเหอตกใจมาก ปิดปากมองภาพนี้ด้วยความไม่เชื่อ!

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “เป็นเช่นนั้น มันใช้ได้เลยขอรับ!”

ในฐานะคนจบปริญญาเอก สาขาวัสดุศาสตร์ เขาเคยเห็นดาบโลหะผสมที่คมยิ่งกว่านี้อีก!

ไม่ใช่ว่าดาบราชวงศ์ถังสามารถตัดเหล็กเหมือนตัดดินเหนียวได้จริง ๆ แต่ดาบในมือของกัวฉางนั้นเปราะบางเกินไป จึงทนต่อแรงกระแทกไม่ได้!

ในความเป็นจริง การหลอมเหล็กคาร์บอนสูง เป็นเพียงวิธีการตีเหล็กธรรมดาเท่านั้น!

ทั้งยังสามารถเคลือบด้วยเหล็กหลอม เหล็กบริสุทธิ์ และโลหะอื่น ๆ เพื่อให้การตีขึ้นรูปมีความซับซ้อนมากขึ้นได้ด้วย

แต่การใช้เหล็กหุ้มเหล็กนั้นถือว่าล้ำหน้าที่สุดในยุคนี้ ไม่มีใครในโลกเทียบได้!

ดวงตาคู่งามของจ้าวชิงเหอเป็นประกาย

ตอนแรกคิดว่าอาวุธวิเศษชนิดนี้ดูธรรมดา แต่ตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องของนางเก่งมาก!

“พี่หยวน ดาบเล่มนี้ดีมาก ดีกว่าดาบทมิฬของท่านพ่อด้วยซ้ำ!”

เอ้อหู่ไม่อาจวางดาบราชวงศ์ถังที่ถืออยู่ได้!

หวังหยวนเลิกคิ้ว “ชอบหรือ?”

“อืม!”

เอ้อหู่พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว!

ผู้ฝึกดาบคนไหนบ้าง ที่จะไม่ชอบดาบชนิดที่สามารถตัดเหล็กเหมือนตัดดินเหนียวได้!

หวังหยวนโบกมือ “เช่นนั้นข้าจะยกมันให้เจ้า!”

“อะไรนะ?”

ผู้ชมทุกคนตกใจ!

อาวุธวิเศษที่ตัดเหล็กได้เหมือนตัดดินเหนียวนี้ จะมีมูลค่าอย่างน้อยหนึ่งพันตำลึงทอง หากขายในเมือง!

จ้าวชิงเหอขยิบตาให้หวังหยวนอย่างรวดเร็ว ส่วนลุงก็มองเขาด้วยสีหน้าเป็นทุกข์!

“... พี่หยวน อาวุธวิเศษนี้มีค่ามากเกินไป แม้ว่าข้าจะชอบมาก แต่ก็รับไว้ไม่ได้หรอกขอรับ!”

เอ้อหู่ดีใจมาก แต่หลังจากไตร่ตรองได้สักพัก เขาก็ส่งดาบราชวงศ์ถังคืน!

หวังหยวนโบกมือ “รับไป ไม่ใช่ว่ารับไว้ไม่ได้!”

เอ้อหู่สะดุ้ง รีบจับดาบราชวงศ์ถังเข้าฝัก แล้วกอดมันไว้ในอ้อมแขนแน่น ประหนึ่งว่าเป็นภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่