บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 138

“ขอบคุณขอรับท่าน!”

จ้าวเว่ยหมินถือสบู่เจ็ดก้อน พลางขมวดคิ้ว ท่านมอบสบู่กองหนึ่งให้ข้า แล้วบอกให้ข้ามอบให้คนใต้บัญชา คำพูดนี้ต้องมีความหมายลึกซึ้งใช่หรือไม่? จะให้ข้าลงโทษเจ้าหน้าที่ระดับล่าง เพื่อหยุดการขู่กรรโชกคนหรือ! ใช่ การปกครองบ้านเมืองก็เหมือนกับการปกครองผู้ใต้บัญชา เจ้าหน้าที่ปกครองบ้านเมือง และนำความสงบสุขมาสู่โลก นี่คงเป็นสิ่งที่ท่านต้องการจะสื่อสินะ! ท่านไม่ต้องกังวลขอรับ ข้าจะจัดการอบรมพวกข้าราชการ และนำความสงบสุขมาสู่ประชาชนเองขอรับ!

เมื่อเห็นทั้งสองคนออกไป หวังหยวนก็ถอนหายใจ

จ้าวเว่ยหมินเป็นคนซื่อสัตย์ เขาปล่อยให้คนรอบตัวเขาทำงาน โดยไม่ให้หาผลประโยชน์พิเศษใด ๆ

ข้าราชการระดับล่างก็ต้องเลี้ยงดูครอบครัวตัวเอง ดังนั้นการให้สบู่สักสองสามก้อน ก็สามารถเอาชนะใจผู้คนได้

ลุงตกตะลึง “หยวน หยวนเอ๋อร์ คนเมื่อครู่นี้เป็นใคร!”

ในฐานะช่างตีเหล็ก “ข้าราชการ” ที่ใหญ่ที่สุดที่เขาเคยเจอคือเสมียนในโรงงาน ในหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเจอหัวหน้าเจ้าของโรงงานด้วยซ้ำ!

เขาไม่กล้าคิดถึงตัวตนของชายวัยกลางคน ที่เป็นบุคคลสำคัญในการปกครองเมือง

“ท่านพ่อ ยังต้องถามอีกหรือเจ้าคะ! คนที่ถือดาบคือองครักษ์สวี่ แสดงว่าชายคนนั้นต้องเป็นผู้พิพากษา!”

จ้าวชิงเหอมองหวังหยวนด้วยความประหม่า “ท่านพี่ ท่านรู้จักผู้พิพากษาได้อย่างไร เหตุใดเขาถึงเคารพท่านถึงเพียงนี้ เหมือนเป็นรุ่นน้องพูดกับผู้อาวุโส!”

หวังหยวนยืนเอามือไพล่หลัง “บางทีเขาอาจคิดว่าข้าเป็นคนดี!”

เมื่อทั้งสองพบกันครั้งแรก พวกเขาไม่ได้ตั้งใจวางแผนจะทำลายกำแพง หลังจากได้ฟังสี่ประโยคของเหิงฉู จ้าวเว่ยหมินก็รู้สึกประทับใจในตัวเขา และยังตำหนิหลิวเจี้ยนเย่ที่เหยียบย่ำเขาด้วย พูดได้คำเดียวว่านิสัยคล้ายกันดึงดูดกัน!

จ้าวชิงเหอเม้มปาก “ใครบ้างไม่ใช่คนดี เหตุใดเราไม่เห็นผู้พิพากษามาเคารพเราบ้างล่ะ!”

พี่น้องกัวฉางทั้งสามก้มหน้าลง พวกเขาไม่ใช่คนดีจริง ๆ พวกเขาเคยเป็นโจรและเคยฆ่าคน!

...

วันรุ่งขึ้นตอนเที่ยง ณ ที่ว่าการอำเภอ!

คนที่โดดเด่นและร่ำรวยในเมืองฝูรวมตัวกัน นั่งล้อมวงเป็นสองวงเรียบร้อย!

คนหนึ่งคือโจวฉางฟู่ นายใหญ่ของตระกูลโจว คนหนึ่งคือหูเมิ่งอิ๋ง คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหู!