บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 165

ครึ่งทางขึ้นไปบนภูเขา เซี่ยซานหู่พร้อมขวานในมือ เขามองดูต้าหู่และเอ้อหู่ด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็ขมวดคิ้ว

ทั้งคู่เป็นคนสนิทของคุณชาย ถ้าพวกเขามาด้วยกัน แสดงว่าคุณชายต้องอยู่ในรถ!

หวังหยวนขมวดคิ้วอยู่ในรถม้า เขารู้สึกเหมือนยกหินขึ้นมา แต่กลับหล่นทับขาตัวเอง

เซี่ยซานหู่ผู้นี้ต้องการลักพาตัวเขาไปเป็นที่ปรึกษาทางทหารมาโดยตลอด ตอนนี้เขาจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร!

“ไม่ได้มา เจ้าอย่าคิดเลอะเทอะ พี่หยวนไม่อยู่ที่นี่!”

เอ้อหู่รีบปฏิเสธ และยัดเงินไว้ในอ้อมแขนของโจรภูเขา ตามด้วยพูดเสียงอู้อี้ “เรากำลังรีบ!”

โจรภูเขารับเงิน และมองย้อนกลับไปครึ่งทางภูเขา เพื่อขอคำแนะนำอย่างเห็นได้ชัด

เขารู้ว่านายท่านสิบรู้จักคนผู้นี้ และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ธรรมดา!

โดยปกติแล้วจะไม่เก็บค่าผ่านทางกับพวกเดียวกัน ไม่เช่นนั้นเพื่อนนักเดินทางจะหัวเราะเยาะเอาได้

“หลังจากจ่ายค่าผ่านทางแล้ว ก็ปล่อยพวกเขาไปเถอะ นี่เป็นกฎที่นายท่านรองตั้งไว้!”

เซี่ยซานหู่โบกมือแล้วมองไปด้านข้าง!

ที่นั่นมีโจรหลายร้อยคน และตรงกลางมีโจรภูเขาตาเดียวนอนอยู่บนหนังหมาป่า!

เขาคือนายท่านเก้าของอีเซี่ยนเทียนตาหมาป่าข้างเดียว ครั้งหนึ่งเขาเคยฆ่าหมาป่าเจ็ดตัวด้วยดาบเล่มเดียวโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ

เขาตาบอดข้างเดียว เพราะเขาถูกเจ้าหน้าที่และทหารยิง เขาจึงได้รับฉายาว่า “หมาป่าตาเดียว”

ในอีเซี่ยนเทียน หมาป่าตาเดียวคือนายท่านเก้า และสถานะของเขายังคงอยู่เหนือเขา!

“จ่ายค่าผ่านทางแล้ว ปล่อยไปได้!”

โจรภูเขาหันหน้าไปทางด้านข้างพร้อมถือเงินสองกว้านกว่า แล้วเดินขึ้นไปบนภูเขาอย่างช้า ๆ

เฮ้อ!

ทั้งกลุ่มถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในรถม้า คิ้วดาบของหวังหยวนก็คลายออก และประหลาดใจที่เซี่ยซานหู่เปลี่ยนนิสัย!

หูเทียนกำหมัดแน่นและกัดฟัน ‘คุณหนูของเขายังอยู่ในอีเซี่ยนเทียนและถูกโจรรังแก!’

หวังหยวนปลอบใจเขา “พวกเขามีคนจำนวนมาก ข้าจะหาหนทางเมื่อไปถึงเมืองจวิ้น!”

หูเทียนกำหมัด “ขอบคุณคุณชายหวัง หากคุณหนูของเรารอดแล้ว เราจะตอบแทนอย่างหนัก!”

หวังหยวนไม่ได้รับปาก!

การช่วยชีวิตหูเมิ่งอิ๋งไม่ใช่เรื่องง่าย

อย่างไรก็ตาม ก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้ หูเมิ่งอิ๋งถูกลักพาตัวเพราะเธอทำข้อตกลงกับเขาในการขายสบู่

หากไม่มีมโนธรรมคงไม่เจริญ!