บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 168

ท่าทีของกลุ่มเปลี่ยนไปอย่างมาก!

หวังหยวนขมวดคิ้ว "อีกนานแค่ไหน? เจ้าประมาณการคร่าว ๆ ก็ได้! หากมีเวลาพอ เราจะทิ้งรถม้าไว้ และรีบขี่ม้าใช้กำลังทั้งหมดของเราตีฝ่าที่นี่ออกไป"

“ประมาณครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้!”

หูเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า "พวกโจรก็มีม้าด้วย และพวกเขาก็คุ้นเคยกับเส้นทางบนภูเขา ที่นี่พวกเขาเคลื่อนไหวได้คล่องตัวกว่า พวกเขาจะแซงก่อนที่เราจะออกไปจากที่นี้ได้!"

กลุ่มคนขมวดคิ้ว "เราหนีไปไม่ได้!"

หวังหยวนก็ขมวดคิ้วเช่นกัน!

ในหุบเขานี้มีโจรมากเกินไป และเพิ่งฆ่าคนได้แค่นิดเดียว สร้างความเสียหายใหญ่หลวงไม่ได้เลย

ตอนนี้ทางนั้นคงเตรียมเฝ้ารับมือแล้ว ต้องมีคนไล่ตามพวกเขามากขึ้นอย่างแน่นอน และจะประมาทไม่ได้อีกต่อไป

การต่อสู้ปะทะกันกลายเป็นเรื่องยาก!

บรรยากาศในตอนนี้เริ่มเคร่งเครียด!

ทุกคนหนักใจมาก และความสุขจากชัยชนะก็กลายเป็นความกดดัน

หลังจากสังหารโจรไปมากมาย เมื่อกำลังเสริมของโจรมาถึง พวกเขาจะปล่อยพวกเราไปได้อย่างไร

คราวนี้เป็นไปได้มากว่าจะมีคนตาย!

หลายคนมองไปที่หวังหยวน ซึ่งเป็นแกนนำหลักของพวกเขามาโดยตลอด!

ตราบใดที่เขาอยู่ใกล้ ๆ ปัญหาหรือวิกฤติใดก็ตาม ก็จะคลี่คลายได้อย่างง่ายดาย!

แต่ในขณะนี้ หวังหยวนขมวดคิ้วและก้าวไปพร้อมกับเอามือไพล่หลัง เห็นได้ชัดว่าเขายังคิดไม่ออก

ต้าหู่และเอ้อหู่มองหน้ากัน และพยักหน้าพร้อมกัน จากนั้นมองดูคนอื่น ๆ ราวกับว่าพวกเขามองตาก็เข้าใจกันและพยักหน้าพร้อมกัน