บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 197

เหยียนฟู่กู่พูดด้วยสีหน้าเศร้า “ท่านอาจารย์ ท่านกำลังให้ข้าโกงหรือ?”

วังไห่เทียนยกมือขึ้นจะตบท้ายทอยเขาอีกครั้ง

เหยียนฟู่กู่รองบังคับบัญชาคนที่สองของเมืองจิ่วซาน หันหลังวิ่งหนีไปราวกับกระต่าย

...

หน้าประตูจวนวังมีคนแน่นไปหมดแล้ว มีทั้งบัณฑิต คนหาบเร่ และพวกอันธพาลหน้าตาดุร้ายมากมาย สรุปแล้วดูเหมือนว่ามีคนจากกลุ่มที่มีความรู้ด้านวิชาการมากมาย และหลากหลายช่วงอายุ!

“ข้าสงสัยว่าคราวนี้ท่านไห่เทียนจะถามคำถามอะไร?”

“จำคำถามสามข้อที่ท่านไห่เทียนถามเมื่อเดือนที่แล้วได้หรือไม่ เจ้าเป็นใคร? มาจากไหน? จะไปไหน? ไม่มีสักคนเดียวที่ตอบถูก!”

“คำถามเมื่อสองเดือนที่แล้วก็ด้วย ธรรมชาติของมนุษย์ดีหรือชั่วโดยเนื้อแท้? ข้าได้ยินมาว่าคนขายเนื้อจางที่ฆ่าหมูตอบถูก จึงได้รับคำเชิญจากท่านไห่เทียน เขาบอกว่าท่านไห่เทียนชวนเขาไปดื่ม และก่อนที่จะจากไป ก็มอบเงินสิบตำลึงให้เขา แล้วบอกว่าได้เรียนรู้บางอย่างจากเขา!”

“สามปีที่แล้ว เย่เซียงหลิวก็ตอบคำถามได้ถูกต้องเช่นกัน ท่านไห่เทียนยังเลี้ยงอาหารเขา และมอบเงินให้เขาสิบตำลึงด้วย ทำให้อวดทุกคนที่เขาพบทันที โดยบอกว่าเขาได้กินดื่มกับบัณฑิตอันดับหนึ่ง เขาคุยโวเรื่องนี้มาสามปีแล้ว!”

“ดีมากเลย ท่านไห่เทียนไม่เคยดูถูกคนสถานะต่ำอย่างพวกเราเลย!”

“ไม่รู้ว่าวันนี้ท่านไห่เทียนจะถามคำถามอะไรบ้าง และเราจะตอบคำถามได้ถูกต้องหรือไม่ ข้าหวังว่าเราจะตอบคำถามถูกได้สักข้อหนึ่งก็ยังดี การได้พบกับบัณฑิตอันดับหนึ่งเพียงคนเดียวในเมืองจิ่วซาน ที่ต่อให้เป็นเงินสิบตำลึงก็ไม่ต้องการ!”

พวกคนขายเร่ในฝูงชนสนทนากันมากมาย!

บัณฑิตทุกคนขมวดคิ้ว และมองคนธรรมดาเหล่านี้ด้วยความรังเกียจ!