บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 205

นอกจากนี้ ผู้อื่นก็ต่างตระหนักรู้แล้ว ถ้าหากเจ้ายังไม่ตระหนักรู้อีก ก็คงจะเป็นโง่เขลาเบาปัญญาซินะ!

เป็นผลให้เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ของจู่เหรินในที่แห่งนั้นต่าง “ตระหนักรู้” กันถ้วนหน้า

มีเพียงหลี่ซานซือคนเดียวเท่านั้นที่ยืนอยู่หน้าประตูซึ่งโดดเด่นเป็นพิเศษ!

หวังหยวนหันกลับมาและมองไปที่พี่เขยคนที่สองของเขา “ท่านไม่ตระหนักรู้หรือ?”

ให้ตายเถอะ ทุกคนต่างตระหนักรู้แล้ว แต่เขาซึ่งเป็นผู้เทศนากลับไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป

โชคดีที่พี่เขยคนที่สองของเขาอยู่ด้วย ซึ่งทำให้เขาสบายใจขึ้นบ้าง

“ข้า ข้าก็ตระหนักรู้ได้บ้างแล้ว!”

ใบหน้าของหลี่ซานซือเปลี่ยนเป็นสีแดง และเขาก็ยกเสื้อผ้าขึ้นทันที แล้วคุกเข่าลงไปหาวังไห่เทียน

“ขอบคุณท่านลุงไห่เทียนที่ช่วยไขข้อสงสัย!”

เนื่องจากความสัมพันธ์ของพ่อของเขา หลี่ซานซือจึงได้ศึกษาความรู้ของวังไห่เทียนมานานแล้ว

บัดนี้ด้วยคำพูดสิบห้าคำของหวังหยวน วังไห่เทียนก็แก้ไขข้อสงสัยของเขา และเข้าใจบางสิ่งบางอย่างจริง ๆ

ในขณะนี้ หัวใจที่ดื้อรั้นของเขาสั่นคลอน และเขารู้สึกว่า 'น้องเขย' คนนี้ที่โง่เขลา ดูเหมือนว่าเขาจะมีความรู้จริง ๆ!

อย่างไรก็ตาม เขายังคงคำนับต่อท่านไห่เทียนเท่านั้น และปฏิเสธที่จะคำนับหวังหยวน!

“...เฉ่า!”

หวังหยวนหันกลับมาและสะบัดแขนเสื้อของเขา

แม้แต่พี่เขยคนที่สองของเขาก็ยังตระหนัก แต่เขาเป็นคนเดียวที่ยังไม่รู้แจ้ง สิ่งนี้ทำให้เขามีความมั่นใจน้อยลง

“เฉ่าหมายถึงอะไรหรือ?”

“จะต้องมีความรู้ซ่อนอยู่ในนั้น!”

“เหยี่ยนถงจือ เป็นไปได้ไหมว่าคำว่า 'เฉ่า' ของคุณชายน้อยมีความหมายลึกซึ้งอย่างอื่น?”

จู่เหรินกลุ่มหนึ่งถึงกับอึ้ง!

“ท่านอาจารย์ คำว่า 'เฉ่า' แปลว่าอะไรหรือ เหตุใดข้าถึงไม่เข้าใจ”

เหยี่ยนถงจือขมวดคิ้วและไตร่ตรอง แต่ไม่รู้อะไรเลย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถาม!

“เฉ่า!”

หลังจากจ้องมองไปที่ลูกศิษย์ของเขาแล้ว วังไห่เทียนก็พับแขนเสื้อแล้วหันกลับไป