บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 230

หลิวจื้อผิง ยิ้มอย่างขอโทษ "ทั้งหมดล้วนเป็นนายน้อยสามที่ส่งเสริม!"

พวกเขาทั้งสองหัวเราะอย่างมีชัย!

“แย่แล้ว นายน้อยสาม!”

สีหน้าซีดเผือดของคนรับใช้ที่เข้ามา "ผู้ตรวจการมาที่นี่บอกว่าผู้จัดการหลิวจากเมืองฝูเป็นผู้จ้างวานฆ่า มือสังหารสิบคนจากสิบสองคนถูกฆ่าตาย หนึ่งคนถูกจับและอีกหนึ่งคนหลบหนีไปแล้ว คนที่ถูกจับได้เป็นหัวหน้า ได้ให้การว่าไปพบผู้บงการเป็นการส่วนตัว ตอนนี้ทั้งพยานและหลักฐานล้วนครบถ้วนแล้ว จึงต้องการจับกุมผู้จัดการหลิว และนำตัวเขาเข้าสู่กระบวนการของศาล นอกจากนี้ยังให้นายน้อยสามไปขึ้นศาลกับเขาด้วย เขาบอกว่านายน้อยสามอาจเป็นผู้อยู่เบื้องหลังผู้บงการการลอบสังหารครั้งนี้ และกำลังบุกเข้ามาขอรับ!”

กึก เพล้ง

ร่างอ้วนท้วนของหยางซั่วสั่นเทิ้ม ถ้วยกระเบื้องชั้นเลิศก็ตกลงมาแตกเป็นชิ้น ๆ!

ฟุบตุ้บ!

หลิวจื้อผิงหน้าซีดและทรุดตัวลงกับพื้น "เป็นไปไม่ได้ เป็นไปได้ยังไง? ข้าตรวจสอบอย่างละเอียดดีแล้ว ในบรรดาชายหนุ่มทั้งสิบเอ็ดคนนั้น มีสี่คนเป็นผู้มีวรยุทธ์ พวกเขาจะจัดการกับผู้มีวรยุทธ์ทั้งสิบสองคน และกองทัพชุดเกราะทมิฬได้อย่างไร! เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง!"

ผั้วะ!

หยางซั่วเตะเขาและด่าสาป "ไอคนไร้ประโยชน์ เจ้าบอกว่าไม่มีทางผิดพลาดได้! เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ ทำให้เจ้ากลายเป็นแบบนี้ได้ ตอนนี้พวกผู้ตรวจการอยู่ที่นี่ หลักฐานก็แน่นหนา คดีนี้ดิ้นไม่หลุดแล้ว”

“นายน้อย ช่วยข้าด้วย ท่านต้องมีวิธีสิ ข้าทำงานหนักเพื่อตระกูลหยางมาหลายปีแล้ว ท่านต้องช่วยข้านะ ข้าไม่อยากตาย!”

หลิวจื้อผิงจับขาของหยางซั่ว และร้องขอความช่วยเหลือ

หยางซั่วหรี่ตา "ยอมไปที่สำนักผู้ตรวจการแต่โดยดีซะ ตระกูลหยางจะดูแลลูกชายของเจ้าเอง ข้าจะให้เขาเป็นเพื่อนกับลูกชายของข้า รับรองว่าตระกูลหลิวของเจ้าจะอยู่ดีมีความสุข"

"...ขอรับ!"

หลิวจื้อผิงตัวสั่นและพูดว่า "ข้าไปที่สำนักผู้ตรวจการแล้วจะให้การบอกไปว่า เป็นความคิดอยากแก้แค้นของข้า ทำให้ข้าก่อเรื่องนี้ขึ้น ไม่มีส่วนเกี่ยวอะไรกับใครทั้งนั้น"

นี่เป็นเรื่องที่เขาเดือดร้อน หากเขาไปที่สำนักผู้ตรวจการและพูดจาเหลวไหลออกมา ภรรยาและลูก ๆ ของเขาคงไม่รอดแน่

ไม่นาน!