บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 26

เมื่อมาถึงลานเล็ก ๆ ที่มีกำแพงอิฐ จ้าวอู่ดึงมีดหางวัวออกมาแล้วเหวี่ยงมันไปมา

ชายฉกรรจ์สองคนถือไม้พลอง และเตะเปิดประตูไม้ที่ทรุดโทรม!

ชายฉกรรจ์สามคนอยู่ข้างหน้า นักธนูสองคนวาดคันธนูและยิงธนูพุ่งเข้าไปพร้อมกัน

ผู้หญิงร่างผอมเดินออกมาจากครัว "นายท่านชา มีเรื่องอะไรหรือ!"

"กัวฉาง เจ้าก่ออาชญากรรม รีบออกมาซะอย่าขัดขืน!” เขาไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น จ้าวอู่เหวี่ยงมีดหางวัวในมือ เป็นเวลาเดียวกับที่ห้าคนกำลังจะบุกเข้าไปในบ้าน

ปัง!!

ประตูไม้สองบานกระแทกออกด้านนอก กระแทกคนทั้งห้าให้หงายหลัง

ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบพุ่งเข้าหาจ้าวอู่พร้อมกับมีดในมือ

หวังหยวนตกใจ ดวงตาของชายหนุ่มคนนี้ช่างน่ากลัว ใบหน้าของเขาเต็มไปความอันตราย!

จ้าวอู่หัวเราะเย้ยหยัน เขาไม่ได้ตั้งมีด เพียงแค่พูดขึ้นว่า "กัวฉาง การฆ่าเจ้าหน้าที่เท่ากับการก่อกบฏ มันเป็นอาชญากรรมใหญ่ ข้า จ้าวอู่ จะยืนอยู่ที่นี่ไม่ขยับ เอ็งกล้าออกมาฆ่าข้าหรือไม่!"

กัวฉางถือมีดไว้ด้วยความตกใจ เขาหันหลังกลับ และวิ่งไปที่กำแพงลานบ้าน ก่อนจะปีนขึ้นไปบนกำแพงที่สูงถึงสองเมตร

"การเคลื่อนไหวช่างรวดเร็วเสียนี่กระไร เร็วกว่าปรมาจารย์ปาร์กูร์บางคนในโลกเสียอีก!"

ก่อนที่นักธนูและชายฉกรรจ์ทั้งห้าจะลุกขึ้น จ้าวอู่หันกลับมาช้า ๆ อีกครั้ง หวังหยวนรู้สึกว่ากัวฉางกำลังจะหนีไปแล้ว

ซึ่งจ้าวอู่ก็พูดขึ้นอีกครั้ง "กัวฉาง เจ้าจะหนีไปอย่างั้นรึ? ถึงแม้ว่าเจ้าหนีไปได้ แต่ภรรยา ลูก ๆ และแม่ของเจ้าล่ะ? พวกเขาทั้งหมดจะถูกจับเข้าคุก"

เดิมทีอาชญากรรมการโจรกรรมในต้าเย่นั้นร้ายแรงมาก หากบุคคลหนึ่งโจรกรรม ทั้งครอบครัวและเพื่อนบ้านก็มีจะส่วนเกี่ยวข้องด้วย

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สงครามและความโกลาหลเกิดขึ้นบ่อยครั้ง มีการโจรกรรมเกิดขึ้นมากมาย โทษการจัดการจึงเบาลงเล็กน้อย

เพียงแค่จับผู้กระทำผิดได้ ครอบครัวจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ถ้าผู้กระทำผิดหลบหนี ครอบครัวจะต้องติดคุก

ที่ด้านบนของกำแพง กัวฉางหยุดชั่วครู่ด้วยสีหน้ามืดมน และในที่สุดเขาก็กระโดดลงจากกำแพง โยนมีดยาวในมือทิ้ง คุกเข่าลงบนพื้นและยกมือขึ้น "ท่านฉี๋จ่าง เรื่องนี้แม่ ภรรยา และลูกของข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ข้ากัวฉางยอมจำนน และยินดีที่จะปฏิบัติตามกฎหมาย"

จ้าวอู่วางมีดหางวัว "เราคนบ้านเดียวกัน ตราบใดที่เจ้าไม่ทำให้เจ้าหน้าที่ทำงานลำบาก ครอบครัวของของเจ้าจะปลอดภัย มาสวมกุญแจมือซะ"

นักธนูห้าคนและชายฉกรรจ์ลุกขึ้น ก่อนจะใส่กุญแจมือกัวฉาง

ลูกสะใภ้ทั้งสามพาเด็กกลุ่มหนึ่งไปคุกเข่าขอร้องกับหวังหยวนและจ้าวอู่

หวังหยวนเข้าไปพยุง แต่พยุงไม่ขึ้น เขาจึงต้องหันไปด้านข้าง

จ้าวอู่ดูไม่แยแส

"เฮ้อ พี่น้องกัวฉางทั้งสามคนเป็นคนดี ถ้าพ่อของพวกเขาไม่เสียชีวิตไปเมื่อสามปีก่อน พวกเขาต้องฝังพ่อศพพ่อ และแม่ของเขาก็ป่วยอีก พวกเขาก็ขายที่นาทั้งหมดที่มี อาหารก็มีไม่เพียงพอ พวกเขาไม่ใช่ขโมย ถึงพวกเขาจะเป็นหัวขโมย แต่ก็ไม่เคยขโมยเมล็ดข้าวของใครในหมู่บ้านเลยสักเม็ดเดียว"

"ท่านฉี๋จ่าง นายน้อยหวัง ปล่อยพวกเขาไปเถิด ทั้งสามพี่น้องเป็นคนดี"

“หากท่านจับเสาหลักทั้งสามของพวกเขา ครอบครัวทั้งสามของพวกเขาจะอยู่อย่างไร!” ชาวบ้านเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงเบา

“ดูแลแม่และลูกของข้าด้วย!”

พี่น้องทั้งสามมองไปที่ภรรยาของตน โค้งคำนับหญิงชราสามครั้ง จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก

หัวใจของหวังหยวนดูเหมือนจะถูกใครบางคนคว้าเอาไว้

การทำงานหนักไม่สามารถเลี้ยงดูแม่ ภรรยา และลูกได้ คนดีถูกกดดันจนต้องกลายมาเป็นโจร! นี่มันโลกบ้าอะไรกัน!