บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 303

“ขุนพลทุกคนไม่ต้องมากพิธี!”

อู๋หลิงมองไปที่หวังหยวน แล้วทั้งสองก็พูดพร้อมกัน จากนั้นก็โบกมือให้กัน

“ขอบคุณท่านเสนาธิการทหาร!”

“ขอบคุณท่านแม่ทัพหนุ่ม!”

“ท่านแม่ทัพหนุ่ม ศึกครั้งนี้เป็นการต่อสู้ที่ตราตรึงยิ่งนัก เรียกได้ว่าเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการก่อตั้งประเทศ!”

“ท่านเสนาธิการทหาร หน้าไม้ซานกงฉวงที่ท่านสร้างขึ้นนั้นทรงพลังยิ่งนัก!”

“ท่านเสนาธิการทหาร ตอนนั้นข้าดูถูกท่าน ข้าผู้เฒ่าหวางต้องขอโทษท่าน ขอให้ท่านลงโทษด้วย!”

“ท่านเสนาธิการทหาร ข้าผู้เฒ่าเว่ยก็คิดว่าท่านเป็นเพียงบัณฑิตและไม่รู้การศึก โปรดลงโทษข้าด้วย!”

ทหารจำนวนมากรวมตัวกันรอบ ๆ หวางห่าวและเว่ยชิงซานคุกเข่าลงเพื่อขอขมา!

ศึกครั้งนี้เป็นการสู้รบที่สวยงามยิ่งนัก ทหารม้าหลายหมื่นนายของชาวหวงถูกสังหาร ซ้ำยังจับเชลยศึกได้มากกว่าสองหมื่นคน!

ในขณะที่ต้าเย่ถูกทหารม้าศึกไล่ล่า มีผู้เสียชีวิตมากกว่าสองร้อยราย

เรียกได้ว่าเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่!

เดิมทีพวกเขาทุกคนจะต้องยอมตายเพื่อประเทศชาติ แต่ตอนนี้ทุกคนกำลังฉวยโอกาสนี้ และต่างก็มีคุณงามความดี

ดังนั้นจึงชื่นชมและขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจ!

หวังหยวนพยุงขุนพลทั้งสองยืนขึ้น “อดีตก็คืออดีต ตราบใดที่ทุกคนร่วมมือกัน การเอาชนะชาวหวงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ การขี่ม้าข้ามเทือกเขาแปดขลุ่ยไม่ใช่ความฝันที่เป็นไปไม่ได้!

หวางห่าวกำหมัดของเขาแล้วพูดว่า “ขอบคุณน้ำใจที่ยิ่งใหญ่ของท่านเสนาธิการทหาร จากนี้ไปข้าผู้เฒ่าหวางจะติดตามท่านและท่านแม่ทัพหนุ่ม หากท่านขอให้ข้าไปตะวันออก ข้าจะไม่มีวันไปทางตะวันตกอย่างแน่นอน!”

เว่ยชิงซานยังกล่าวด้วยความเคารพ “ข้าผู้เฒ่าเว่ยก็เต็มใจที่จะติดตามท่านเสนาธิการทหาร และท่านแม่ทัพหนุ่มเช่นกัน!”

หวังหยวนสะดุ้ง “เขาอยู่บ้านพักของผู้บังคับบัญชาไม่ใช่หรอกเหรอ เหตุใดเขาถึงวิ่งออกไปนอกเมืองเล่า!”

“เขาคงคิดว่าเราไม่สามารถชนะได้ ดังนั้นพวกเขาจึงหลบหนีในขณะที่เรากำลังสู้รบกัน!”

ทหารบางคนไม่พอใจและพูดว่า “นี่ไม่ใช่ว่า หลังจากได้ยินว่าเราชนะศึก พวกเขาก็กลับมาอย่างรวดเร็ว!”

เว่ยชิงซานก้มศีรษะอย่างช่วยไม่ได้!

ในความเป็นจริง ทันทีที่ชนะศึก เขาได้ส่งคนไปแจ้งเสวี่ยผานและขอให้เขากลับมาโดยเร็วที่สุด!

ผลก็คือเสวี่ยผานไม่เชื่อ และบอกว่าคนที่เขาส่งไปนั้นโกหกเขา!

ตอนนี้ไม่รู้ว่าทำไมถึงเชื่อและกลับเมือง!

“พอเรื่องมาถึงตัว ก็หายหัวกันหมด!”