บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 31

หลิวโหย่วไฉแอบกระหยิ่มใจ จ้าวอู่อยากได้เงิน จึงน่าจะกล้าทำทุกอย่าง หากให้ผลประโยชน์ที่เพียงพอแก่เขา

ยอมมอบเงินหกสิบตำลึงให้ เพื่อเอาใจเจ้าลูกล้างผลาญพ่อแม่คนนี้ก่อน แล้วค่อยไปคิดบัญชีเขาทีหลัง!

หวังหยวนเหลือบมองจ้าวอู่ “ใจเต้นแล้วหรือ?”

“เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ข้า จ้าวอู่ จะเป็นคนที่ละทิ้งคุณธรรมของตนเอง เพื่อผลประโยชน์ไปได้อย่างไร!”

จ้าวอู่มีสีหน้าเรียบเฉยขณะโบกมือ “หลิวโหย่วไฉสมรู้ร่วมคิดกับโจร ต้องถูกส่งตัวไปยังที่ว่าการอำเภอ!”

“เอ๊ะ จ้าวอู่ เจ้า เจ้า...”

หลิวโหย่วไฉสะอึกเพราะคำพูดของเขาไปครู่หนึ่ง และสงสัยว่าเหตุใดจ้าวอู่ถึงเปลี่ยนอารมณ์กะทันหัน

จ้าวอู่นึกเย้ยหยัน แต่ไม่ได้เอ่ยคำใด

เขาอยากได้เงิน แต่เขารู้ว่าเงินแบบไหนที่รับได้ และแบบไหนที่ไม่อาจรับได้

หลิวโหย่วไฉเป็นคนใจแคบ หากวันนี้เขายอมรับหกสิบตำลึงไป ไม่ช้าก็เร็วเขาจะถูกเอาคืนเป็นแน่

ส่วนหวังหยวนเป็นคนใจกว้างมาก แม้แต่พวกหัวขโมย เขายังให้เงินด้วยซ้ำ ดังนั้นหากรับเงินของเขา ก็จะไม่มีปัญหา

ยิ่งกว่านั้น หากวันนี้หาเงินได้สามสิบตำลึง ก็จะยังมีเวลาหาอีกมากในอนาคต!

น้ำน้อยค่อยไหล แต่ไหลยาวนานใช่หรือไม่!

หลิวโหย่วไฉมองหวังหยวนอย่างไม่มีทางเลือก แล้วกล่าวว่า “นายน้อยหวัง ข้าผิดไปแล้ว หากเจ้ายอมปล่อยข้าไป ข้าจะไม่มีทางรบกวนเจ้าอีกต่อไป!”

หวังหยวนส่ายหน้า “ข้าไม่อาจไว้ใจเจ้าได้ จึงควรไปที่ที่ว่าการอำเภอดีกว่า!”

ชายผู้แข็งแกร่งทั้งสองจับตัวหลิวโหย่วไฉไป!

การขอความเมตตานั้นไร้ประโยชน์ หลิวโหย่วไฉพูดด้วยความโกรธ “พวกเจ้าคิดว่าจะเอาชนะข้าได้จริงหรือ ข้าบอกเลยว่ามีคนของข้าอยู่ในที่ว่าการอำเภอ พวกเจ้าไม่อาจทำอะไรข้าได้หรอก ตามคน รีบไปตามคนมาเร็วเข้า!”

หวังหยวนมองหลิวโหย่วไฉขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครตอบกลับสักคน

ต้องรีบพาหลิวโหย่วไฉ, หลิวลิ่ว, หลิวชี และกัวเหลียงไปยังที่ว่าการอำเภอทันที

หลังจากนั้นไม่นาน เอ้อหู่ ซื่อไห่ และชายแข็งแกร่งอีกสองคน ก็พบตัวพวกอันธพาลอีกสองคน และขโมยอีกหนึ่งคน ทั้งยังพบเงินห้าสิบตำลึงด้วย