บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 321

เมื่อมองดูประตูเมืองที่ถูกตีแตก ได้ยินเสียงการต่อสู้ในเมือง อากู่ฉาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยสีหน้าเย็นชาและโศกเศร้า แต่ยังแฝงได้ถึงความตื่นเต้น “เสด็จพ่อ ท่านอยู่บนฟ้าท่านเห็นนั่นไหม? ข้ายึดจิ่วซานได้แล้ว เราจะเริ่มแก้แค้นเดี๋ยวนี้!”

โจวไป่ตวนกล่าวว่า "อ๋องน้อย ก่อนที่ท่านอ๋องตาย เขาสั่งให้ท่านเก็บหวังหยวนไว้ ให้ทุกสิ่งที่เขาอยากได้ เอาชนะใจเขาให้ได้ ทำไมท่านไม่เก็บเขาไว้ล่ะ"

“ความแค้นที่ฆ่าเสด็จพ่อไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้ ถ้าข้าเก็บเขาไว้ เหล่าพี่น้องชาวหวงจะคิดอย่างไรกับข้า!”

อากู่ฉาจิ้ปากอย่างเย็นชา "หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ข้ารู้สึกว่าสติปัญญาของเขาก็แค่เท่านั้นงั้น เขาใช้หน้าไม้ยักษ์ยิงใส่เสด็จพ่อเท่านั้น ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไรมากนัก นอกจากนี้ข้ายังมีท่านช่วยข้าอยู่ จะเอาเขามาทำอะไรอีก!”

“ขอบพระทัยอ๋องน้อยที่ชมเชย!”

โจวไป่ตวนดูมั่นใจ "ตราบใดที่อ๋องน้อยฟังแผนการของข้า ข้ารับประกันว่าท่านจะตีเฉิงโจวแตกได้ภายในสามเดือนและบุกเมืองหลวงต้าเย่ได้ในครึ่งปี กลายเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของเหล่าชาวหวง!"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า !"

อากู่ฉาพูดอย่างภาคภูมิใจ "ท่านเป็นคนมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม ข้ามีท่านก็เหมือนเป็นเสือติดปีก ครั้งนี้ข้าบุกตีเมืองหลวงของต้าเย่และบรรลุปณิธานของเสด็จพ่อที่ยังทำไม่สำเร็จ!"

โจวไป่ตวนยกย่องเขา "อ๋องน้อยมีความสามารถพอ ๆ กับท่านอ๋องไม่มีผิด!"

อากู่ฉาภูมิใจมาก!

"อ๊าก!"

ทันใดนั้น ชาวหวงคนหนึ่งก็กรีดร้องออกมาจากประตูเมือง!

พวกเขาทั้งสองมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ และขมวดคิ้วทันทีด้วยสีหน้าตกใจและโกรธเกรี้ยว!

เพล้ง เพล้ง...

ใกล้กับกำแพงเมืองบนหลังคาสุดทางแยก มีทหารผ่านศึกของกองทัพชุดเกราะทมิฬมากกว่ายี่สิบนายอยู่บนหลังคา และทหารผ่านศึกมากกว่าสิบคนในบ้านอยู่ด้านล่างโยนขวดน้ำมันตะเกียงออกมา หลังจากนั้นพวกเขาก็โยนไปที่ประตูเมือง!

“น้ำมันตะเกียง!”

ไหแตกน้ำมันตะเกียงแต่กกระจายออกมา ทหารต่างตกใจกับกลิ่นฉุนกึกนั้น

คนที่ถือคบเพลิงแอบซ่อนอยู่ระยะไกล!

ถนนด้านล่าง ทหารชาวหวงจำนวนมากเริ่มปีนขึ้นไปบนหลังคา!

บนกำแพงเมืองอันห่างไกล มีกลุ่มทหารชาวหวงจำนวนมากกำลังยิงธนูใส่!

โชคดีที่ตกกลางคืนแล้วทำให้ทัศนวิสัยไม่ดียิงได้ไม่แม่นยำ

อย่างไรก็ตาม ทหารราบที่หุ้มเกราะหนักปีนขึ้นไปบนกำแพง และทหารผ่านศึกของกองทัพชุดเกราะทมิฬก็ต่อสู้อย่างหนักเพื่อสังหารศัตรู ในเวลาเดียวกันน้ำมันตะเกียงขวดหนึ่งก็ตกลงมาเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ที่ทางเข้ากำแพงเมือง ชาวหวงจำนวนมากก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำมัน!

เมื่อเห็นว่ามีชาวหวงเริ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ น้ำมันตะเกียงเกือบทั้งหมดถูกโยนออกไปแล้ว หวังหานซานจึงโบกมือ!