บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 394

ใบหน้าของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย “อาเป่า อย่าพูดไร้สาระ เขาไม่ใช่พี่เขยคนใหม่ เขาเป็นเจ้านายคนใหม่ต่างหาก!”

อาเป่าส่ายหัว แล้วพูดว่า “อาเป่าไม่ต้องการเจ้านาย อาเป่าต้องการพี่เขย! หลังจากมีพี่เขยแล้ว จะได้ไม่มีใครพูดว่าพี่สาวของข้าเป็นปีศาจจิ้งจอก หรือไม่สามารถแต่งงานได้อีก!”

“อาเป่า หากแต่งงานไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่งงาน พี่สาวจะอยู่กับเจ้าไปตลอดชีวิต!”

หูเมิ่งอิ๋งกอดน้องชาย แล้วยิ้มเศร้า รู้สึกเศร้าเล็กน้อย!

นางเป็นหญิงที่แต่งงานแล้วสามครั้ง แม้ว่าตระกูลหูจะปฏิบัติต่อนางด้วยความเคารพ แต่ก็ยังแอบนินทากันมาก

โดยเฉพาะต่อหน้าน้องชายที่เป็นโรคเอ๋อ หลายคนมักจะพูดออกมาอย่างไม่ลังเล

“เอาล่ะ ก็ได้ หากมีพี่สาวอยู่ข้าง ๆ ก็จะไม่มีใครรังแกอาเป่าอีกต่อไปแล้ว!”

อาเป่าปรบมือเล็ก ๆ ด้วยใบหน้าที่มีความสุข

ดวงตาคู่งามของหูเมิ่งอิ๋งเคร่งขรึม “ใครรังแกเจ้าอีกแล้ว บอกพี่สาวมาเร็ว ใช่ท่านอารองหรือเปล่า!”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่!”

ใบหน้าของอาเป่าตื่นตระหนก เขาโบกมือ “พี่สาว ท่านอารองไม่ได้รังแกอาเป่า ท่านอารองไม่ได้ผลักอาเป่าลงไปในบ่อน้ำ ท่านอารองไม่ได้ต้องการให้อาเป่าจมน้ำ อย่าไปหาท่านอารองนะ เขาจะผลักท่านลงบ่อน้ำ!”

ขณะที่เขาพูด อาเป่าก็เริ่มร้องไห้ น้ำตาไหลอาบแก้ม!

ใบหน้างามของหูเมิ่งอิ๋งเต็มไปด้วยความโกรธ

ทันใดนั้น ประตูก็ถูกผลักเปิดออกเสียงดังเอี๊ยด!

ชายวัยกลางคนเดินเข้ามา ยื่นมือไปทางอาเป่า แล้วพูดว่า “เหตุใดถึงร้องไห้เช่นนี้?”

“ท่านอารอง ข้าไม่ได้บอกพี่สาวนะขอรับ อย่าโยนข้าลงบ่ออีกเลย!”

ใบหน้าของอาเป่าซีดเผือด รีบไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังหูเมิ่งอิ๋ง ตัวสั่นไม่หยุด

ดวงตางามของหูเมิ่งอิ๋งเย็นชาและเข้มงวด จ้องมองชายวัยกลางคน ราวกับว่านางต้องการฆ่าใครสักคน

นี่คืออารองของนาง หูซานเต๋อ