บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 467

นิสัยขี้หวงเช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยที่หูเมิ่งอิ๋งจะไม่เลือกเขา เขามันคนนิสัยเสียดี ๆ นี่เอง!

“เจ้าคุกเข่าขอร้องข้าสิ ข้าจะให้เจ้าตายสบายหน่อย!”

เหลิ่งอวิ๋นกัดฟันและคำราม ดวงตาของเขาดุร้ายราวกับสัตว์ป่า!

การฆ่าหวังหยวนในดาบเดียว ระบายความโกรธในใจของเขาไม่ได้หรอก มันง่ายเกินไปสำหรับไอหมอนี่

ต้องจับไอหมอนี่มาทรมานด้วยวิธีการต่าง ๆ จนกว่าเขาจะอ้อนวอนขอชีวิต ให้อยู่ก็ไม่ได้ตายก็ไม่ได้!

จากนั้นเขาก็เขียนจดหมายถึงคุณหนูใหญ่ ใช้ไอหมอนี่ข่มขู่นาง ต้องหลอกนางมาที่หุบเขาชิงหลงได้อย่างแน่นอน!

เมื่อถึงเวลา ค่อยจะบังคับคุณหนูใหญ่แต่งงาน แล้วค่อยฆ่าไอเวรนี่!

แล้วมุ่งความสนใจไปที่การฝึกฝน และรอโอกาสไปยึดบังลังก์มา!

"ฆ่าข้า!"

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ "เจ้ามีสิทธิ์อะไรรึ?"

ท่าทีไร้ความกลัวเช่นนี้ทำให้เหลิ่งอวิ๋นโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา: "มีสิ เพราะมีคนล้อมเจ้าอยู่ไง!"

“ล้อมรึ!”

หวังหยวนเลิกคิ้ว: "เจ้าควรเบิกตาให้กว้าง ๆ และมองให้ชัดว่าเป็นคนของเจ้าที่ล้อมเราไว้ หรือคนของเราที่ล้อมเจ้าไว้กันแน่!"

โจรภูเขาเกือบพันตกใจมาก!

ไอหมอนี่มีปัญหาทางสมองแน่ ๆ เห็นอยู่ชัดเจนว่าเขาถูกพวกเขาล้อมไว้อยู่ แต่เขากลับพูดเหลวไหลแบบนั้นออกมา!

“เจ้าคนโกหก เจ้ายังโกหกข้าอีก ข้าจะไม่หลงกลของเจ้าแล้ว!”

เหลิ่งอวิ๋นแสดงท่าทีดูถูกโดยไม่มองไปรอบๆ เลย เขาโบกมือแล้วพูดว่า: "เอาเลย ฆ่าคนพวกนั้น และจับไอเวรนั้นทั้งเป็น ข้าจะทรมานมันให้ตาย!"

"ฆ่ามัน!"

กลุ่มโจรภูเขารีบตะโกนเสียงดังลั่น!

“เฮ้อ พวกเจ้านี่นะเป็นอะไรกัน? พูดโกหกพวกเจ้ากลับเชื่อ แต่พอพูดความจริงกลับไม่มีใครเชื่อ!”

หวังหยวนส่ายหัวและขมวดคิ้ว

ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬกลั้นขำ

ท่านที่ปรึกษาตลกมาก ท่านเพิ่งหลอกพวกโจรภูเขาให้คุกเข่าลง มันคงแปลกน่าดูถ้าพวกเขาจะเชื่อท่านอีกครั้ง!

กลุ่มโจรภูเขาพุ่งไปข้างหน้า!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน