บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 488

หญิงสาวในชุดสีม่วงยกยิ้มอ่อน “แต่ไม่ดีเท่าบทกวีที่ท่านหมิงถันแต่ง!”

“ใครจะเทียบกับสัตว์ประหลาดนั่นได้!”

ไป๋เฟยเฟยยกแก้วขึ้นดื่มในอึกเดียว นัยน์ตาแวววาวราวกับดวงดาว “ภรรยาของเขาอยู่ที่เมืองโจวไม่ใช่หรือ เจ้าได้ยินข่าวอะไรบ้างหรือไม่?”

“ลูกชายผู้ตรวจราชการมณฑล กำลังหมายปองภรรยาของเขา และเตรียมจะแต่งงานกับนาง!”

หญิงสาวในชุดสีม่วงเลิกคิ้วขึ้น “พวกเราควรเตือนหรือไม่!”

“ไม่ควร!”

ไป๋เฟยเฟยยิ้มอ่อน “หากตระกูลหลี่สายตาสั้นถึงเพียงนั้น พวกเขาก็ไม่คู่ควรที่จะมีลูกเขยดีเช่นนี้ แล้วสาวงามที่เตรียมไว้สำหรับเขาล่ะ?”

หญิงสาวในชุดสีม่วงขมวดคิ้วพูดว่า “หวงเจียวเจียว นางโลมที่มีชื่อเสียงอันดับหนึ่งในหอนางโลม ได้ตกลงว่าจะไปกับเขาในคืนแรกแล้ว!”

“หวงเจียวเจียว!”

เมื่อนึกถึงผู้หญิงคนนั้น ไป๋เฟยเฟยก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “ผู้หญิงราคาถูกคนนั้นเหมาะแล้ว!”

หญิงสาวในชุดสีม่วงเม้มปาก แล้วยกยิ้มอ่อน “หากเจ้าทนไม่ไหวก็ไปเองเลยสิ!”

“ยายตัวแสบ เจ้ากล้าแกล้งข้า สมควรโดนดี!”

ไป๋เฟยเฟยเลิกคิ้วขึ้น ตบหน้าอกของหญิงสาวในชุดสีม่วง แล้วหันหลังกระโดดออกจากศาลา

“ไป๋เฟยเฟย มาให้ตีคืนเลยนะ!”

หญิงสาวในชุดสีม่วงกระโดดเข้าไปในสวน คว้าก้อนหิมะแล้วโยนใส่

สาวใช้ที่อยู่รอบ ๆ ต่างมองนางด้วยความอิจฉา คุณหนูใหญ่ที่มักจะพูดและยิ้มไม่บ่อย สนิทสนมกับสาวใช้ชาวต่างแดนในชุดสีม่วงได้ถึงเพียงนี้!

...

ในสมัยโบราณที่การเกษตรยังไม่ได้รับการพัฒนา คนยากจนทั้งกลัวหิมะและตั้งตารอหิมะ

หากหิมะตกเยอะ ผลผลิตจะดีขึ้นในปีหน้า แต่คนที่ขาดแคลนเสื้อผ้าจะแข็งตาย หรืออดอยากจนตาย

ทั้งสองคนที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะเกือบทั้งคืน นอนด้วยกันเมื่อคืนนี้ แต่ไม่ได้ทำอะไรกันเลย!

ในตอนเช้า หวังหยวนลุกขึ้นมายืนฝึกจวงกง ขณะที่หูเมิ่งอิ๋งกลับไปบ้านสกุลหูเพื่อทำโจ๊ก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน