บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 533

หวังหยวนส่องกล้องส่องทางไกล แล้วเห็นทหารกลุ่มหนึ่งสวมชุดเกราะ ยืนถือหน้าไม้อยู่ที่สี่แยก ซึ่งอยู่ห่างออกไปห้าลี้ เพื่อตรวจสอบรถบรรทุกของที่ผ่านไปมา

ปกติจะมีคนมากกว่าสิบหรือยี่สิบคนที่สี่แยก เพื่อคอยตรวจสอบ แต่ที่นี่มีคนมากกว่าสองร้อยคน!

และติดอาวุธครบมือ!

สายตาตาของหวังหยวนมืดมน “ให้ขบวนรถเลี้ยวกลับไปดูถนนสายอื่นกันเถอะ!”

แม้ว่าเขาจะได้เตรียมการแล้ว แต่หวังหยวนก็ยังตัดสินใจที่จะหลีกเลี่ยงหากทำได้

ขบวนรถม้าและรถบรรทุกหันหลังเดินทางไปอีกหนึ่งชั่วยาม ก่อนจะเลี้ยวไปยังถนนอีกสายหนึ่ง!

ต้าหู่ที่ถือกล้องส่องทางไกล ขมวดคิ้วและพูดว่า “พี่หยวน ที่นี่ก็มีจุดตรวจด้วย คนเยอะกว่าที่นั่นอีก มีสามร้อยคน และพวกเขาก็สวมชุดเกราะและถือธนูด้วย!”

สายตาของหวังหยวนเคร่งขรึม “เช่นนั้นก็ไปดูกันว่าพวกเขามาจากไหน!”

ช่องทางสองแห่งที่รถม้าสามารถผ่านไปได้ เป็นวิธีเดียวที่จะออกนอกเมือง และทั้งสองแห่งกลับถูกปิดกั้นอย่างแน่นหนา

หากบอกว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไรผิดปกติ ก็คงไม่เชื่อ

กลุ่มรถม้าเดินหน้าต่อไป

ทหารกว่าสามร้อยนายเฝ้าทางแยกอย่างเข้มงวด

ทหารบางคนมีตัวอ้วน หูใหญ่ และหน้ามีเนื้อเต็ม ทำให้ดูสง่างามและทรงพลัง!

แต่ทหารส่วนใหญ่มีแก้มตอบ ผอมจนเห็นกระดูกโปน และสวมชุดเกราะหลวม ๆ

ทหารหลายคนถูมือและกระทืบเท้า ใบหน้าผอมเป็นสีแดงด้วยความหนาวเย็น และหลายคนก็มีน้ำมูกไหล!

ด้านหลังกลุ่มมีรถม้าหรูหราคันหนึ่ง

มีเตาถ่านติดไฟอยู่ในรถม้า โดยมีหม้อทองแดงอยู่ด้านบน ผักและเนื้อสัตว์กำลังเดือดอยู่ในหม้อ ส่งกลิ่นหอมอบอวล!

ทหารคนหนึ่งได้กลิ่นหอมก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้ และรินสุราอย่างระมัดระวัง

เว่ยเฉิงกำลังนอนเอนกายอยู่ในรถม้า

“เร็วเข้า!”

หลังจากหยิบชามสุราขึ้นมาแล้ว เว่ยเฉิงที่กำลังเมานิดหน่อยก็กระแทกชามสุราลงบนโต๊ะเล็ก “ให้ตายเถอะ เจ้าเด็กสกุลหวังคนนั้นเดินช้ามาตลอดทาง ปล่อยให้ข้ารอตั้งสามวัน เมื่อเขามาถึงที่นี่ ข้าจะปฏิบัติต่อเขาอย่างดีให้เลือดสาดแน่นอน!”

ทหารที่อยู่ด้านข้างไม่กล้าตอบคำ ยังคงเติมสุราต่อไป