บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 539

“ใต้เท้า หากข้ากล้าโจมตีพวกเขา พวกขุนนางในราชสำนักทั้งหมดจะสังหารข้า”

เว่ยเฉิงเศร้าใจ แต่ก็รู้สึกโล่งใจ

ทหารทำร้ายข้าราชการฝ่ายพลเรือน ต้าเย่ก่อตั้งมากว่าสองร้อยปี แต่เรื่องเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้น!

หากเขากล้าลงมือ เขาจะถูกคนนับพันลงโทษ!

ส่วนจะสู้หรือซ่อน ก็ถือว่าต้องพิจารณาก่อนเช่นกัน

บัณฑิตเหล่านั้นทุบตีเขาเช่นนี้ เขาก็อับอายเกินกว่าจะติดต่อกับพวกเขาอีก

แน่นอนว่าหลังจากกลุ่มคนเหล่านั้นทุบตีเขา ก็ไม่มีการพูดถึงการเข้าร่วมกับเขาอีกต่อไป

หวังหยวนก็ไม่ได้รบกวนเขาต่อ แต่ออกไปพร้อมกับคนของเขา

เผยเซียนเจิ้ง เจ้าเมืองหล่งหนานยังคงตำหนิ “ไร้ประโยชน์ กลุ่มคนที่ไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ราชบัณฑิตระดับแปด ดูสิว่าเจ้ากลัวแค่ไหน ทั้ง ๆ ที่เจ้าเองก็เป็นแม่ทัพระดับห้า!”

“ใต้เท้า ไม่ใช่ว่าท่านไม่รู้ว่าในต้าเย่ ทหารอย่างพวกข้าไม่ได้อยู่ในสายตาของข้าราชการพลเรือน! ไม่ต้องพูดถึงระดับแปด แม้แต่ระดับเจ็ดข้าก็ไม่กล้าสู้กลับ!”

เว่ยเฉิงขมขื่น “ใต้เท้า ชายคนนั้นเป็นคนขี้โกงและมีกลอุบายมากมาย ฉะนั้นลืมเรื่องนี้ไปเสียเถอะขอรับ!”

“คนทรยศกลุ่มนั้น เจ้ากลัวก็กลัวไป แต่พวกนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของข้าเลย!”

เผยเซียนเจิ้งที่เป็นจิ้นซื่อเหมือนกันพ่นลมหายใจ แล้วพูดว่า “ข้าอยู่ในเมืองหล่งหนาน ทำหน้าที่เป็นข้าราชการของราชสำนัก ทุกปีข้าจะได้รับผลการประเมินทางการระดับสูง ตราบใดที่มีคนในราชสำนักเอ่ยปาก ข้าสามารถเลื่อนขั้นเป็นระดับสามได้”

เว่ยเฉิงสะดุ้งและกัดฟัน “เด็กสกุลหวังคนนั้นได้ทำลายอนาคตของใต้เท้า!”

ในการประเมินข้าราชสำนัก เรื่องภาษีถือเป็นเกณฑ์สำคัญ

เมืองติ้งตั้งอยู่บนชายแดน ดังนั้นภาษีและค่าธรรมเนียมจึงเก็บได้ยาก ไม่เท่ากับเมืองอื่นทุกปี!

แต่เจ้าเมืองมีวิธีจัดเก็บภาษีหลายวิธี ทำให้สามารถเก็บเงินภาษีได้เพียงพอสำหรับราชสำนักทุกปี

เดิมทีเมื่อครบวาระการดำรงตำแหน่ง เงินก็จะถูกส่งไปจัดการในราชสำนัก และเขาจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสาม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน