บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 557

ด้านนอกหมู่บ้านเยี่ยเจีย เขาแค่กลัวว่าจะถูกฆ่าด้วยหน้าไม้ซานกงฉวง แต่ตอนนี้กลับถึงเมืองจวิ้นแล้วเขาก็ไม่มีอะไรต้องกังวล

กลืนน้ำลายตัวเองได้!

“ถูกต้อง!”

เผยเซียนเจิ้งเงยหน้าขึ้น “ข้าไม่ต้องการเงินสองแสนตำลึงนี้ และจะบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นธรรม แล้วฆ่าทุกคนในตระกูลของเจ้า กำหนดโทษประหารชีวิต!”

“เหอะ ๆ หากเจ้าเป็นเจ้าหน้าที่ที่ซื่อสัตย์จริง ๆ เจ้าคงไม่ปล่อยให้ฟางฝูต้งส่งข้อความถึงข้าแล้ว!”

หวังหยวนเยาะเย้ยและพูดว่า “ต่างก็เป็นจิ้งจอกพันปี อย่าเล่นไร้สาระได้แล้ว พวกเจ้าบอกมาเถอะว่าต้องการเท่าไหร่ ข้ามีเงินมากมาย ถือซะว่าข้าบริจาคให้พวกขอทาน!”

“ขอทาน!”

ดวงตาของเผยเซียนเจิ้งเปลี่ยนเป็นสีแดง เขากัดฟันแล้วพูดว่า “ราคาเดียว เงินห้าแสนตำลึง!”

“...ได้!”

หวังหยวนขมวดคิ้วและตอบครึ่งหนึ่ง จากนั้นพูดอย่างเคร่งขรึม “แต่หลังจากที่เจ้าได้รับเงินแล้ว เจ้าต้องสัญญาว่าจะปล่อยข้าไป!”

เขาไม่เชื่อทั้งสองคนเลย ทว่าตอนนี้ล้วนเป็นเพียงการแสดง!

“ได้!”

เสียงของเผยเซียนเจิ้งทุ้มลง “ทหาร ส่งคุณชายหวังหยวนไปที่ห้องขัง ให้ผู้คุมดูแลเขาอย่างดี และพยายามเติมเต็มทุกความต้องการของเขาให้ดี!”

เจ้าหน้าที่ของศาลสองคนพาหวังหยวนออกไป!

เว่ยเฉิงกล่าวว่า “ท่านใต้เท้า หลังจากได้รับเงินแล้ว ท่านจะปล่อยเด็กคนนี้ไปจริง ๆ เหรอ เขามีขุมทรัพย์มากมายเลยนะขอรับ!”

เงินห้าแสนตำลึง เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตอบตกลงทันที ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าไม่ทำให้กระดูกของเขาหักเลย!

“จะปล่อยเขาไปง่าย ๆ เช่นนี้ได้อย่างไรเล่า?”

เผยเซียนเจิ้งยิ้มอย่างเย็นชา “บีบเค้นเขาให้หมดเกลี้ยง เมื่อถึงเวลาก็จัดการเขา เพื่อที่จะไม่มีปัญหาในอนาคต!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน