บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 566

ตึง

กันเอ้อเย๋กระอักเลือดออกมาเปื้อนลงบนเสื้อคลุมสีขาว!

ตู้ม!

ตึง

ตู้ม!

ตึง

หลังจากรัวหมัดสามครั้งติดต่อกัน เลือดก็เปื้อนกระเซ็นไปทั่วเสื้อคลุมสีขาว กันเอ้อเย๋หายใจรวยริน!

ถังหม่างหันกลับมาแล้วยื่นเสื้อคลุมให้หวังหยวน: "พี่ชาย ถ้าไอคนแซ่เป่ยส่งคนมาที่นี่ เจ้าเอาเสื้อคลุมตัวนี้คลุมไว้แล้วแกล้งหลับ หากเห็นเลือดมากมายบนเสื้อคลุม ทุกคนจะคิดว่าเจ้าถูกกระทืบเกือบตาย!”

"...พรสวรรค์แท้ ๆ!"

...

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ทหารหนึ่งพันนายก็มาที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย โดยมีเว่ยเฉิงเป็นผู้นำอยู่ด้านหลังสุด

มีทหารกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าเขา แต่ละคนถือโล่อยู่ในมือป้องกันที่ด้านหน้าเขา!

นี่เป็นการป้องกันหน้าไม้ยักษ์ที่หวังหยวนสร้างขึ้นมา!

ทั้งผู้นำและทหารที่อยู่แนวหน้าก็ตัวสั่นงกงั่กด้วยความกลัวเช่นกัน

แม่ทัพที่สวมชุดเกราะโลหะยังกลัวจนเป็นแบบนี้ แล้วเกราะหนังจะไม่กลัวได้อย่างไร

เมื่อมาถึงนอกหมู่บ้านเยี่ยเจีย เว่ยเฉิงจ้องมองอยู่นาน: "เจ้าแน่ใจรึว่า ในช่วงไม่กี่วันผ่านมาไม่มีบุคคลภายนอกเข้าออกหมู่บ้านเยี่ยเจียเลย!"

ช่วงหลายวันมานี้ เขาส่งคนไปเฝ่าจับตาดูที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย กลัวว่าคนของหวังหยวนจะหนีไปได้

"ไม่มีขอรับ!"

หัวหน้ากลุ่มที่อยู่ข้างๆ เขาพูดยืนยัน: "ในช่วงห้าวันที่ผ่านมา เราได้จับตาดูทุกฝีก้าว ไม่มีใครเข้าไปในหมู่บ้านเยี่ยเจียอย่างแน่นอน และพวกเรายังมีคนตั้งมากด้วย!"

"ดี!"

แววตาของเว่ยเฉิงจริงจังขึ้นมา: "แบ่งทหารออกเป็นสิบกลุ่ม สองกลุ่มอยู่ที่นี่กับข้า ที่เหลืออีกแปดกลุ่มเข้าไปล้อมโจมตีหมู่บ้านเยี่ยเจีย จับกุมกลุ่มกบฏในหมู่บ้านต้าหวัง ใครก็ตามที่กล้าขัดขืน ฆ่าซะอย่าได้ปราณี!"