บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 651

“เจ้าซ่อนทองคำไว้ในไห!”

ฟ้านซือเซวียนเอ่ยพูด ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ วังฉงโหลวและคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกสะดุ้งในใจ

“คุณชายฟ่านล้อเล่นแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ดูแต่ละอันพร้อมกับท่านก็แล้วกัน”

หวังหยวนกล่าวและเปิดไหหนึ่งที่อยู่ในมือ ฟ้านซือเซวียนรีบก้มหน้าลงมองทันที

นอกจากกลิ่นฉุนที่แตะจมูกแล้ว มีเพียงของเหลวขุ่นเล็กน้อยอยู่ในขวดเท่านั้น

ไหที่สองก็เช่นกัน ไหที่สามก็เช่นกัน...

ในที่สุดหวังหยวนก็เปิดไหทั้งหมดออก แต่ไม่มีทองคำแม้แต่แท่งเดียว!

ในเวลานี้ ในที่สุดสีหน้าของฟ้านซือเซวียนก็เปลี่ยนไป!

“เป็นไปได้อย่างไรที่ไม่มี!”

เขาไม่เชื่อ เขาคิดว่าการวิเคราะห์ของเขาสมเหตุสมผลแล้ว!

นอกจากนี้ เขายังเชื่อว่าหวังหยวนต้องเป็นคนทำแน่ ๆ!

แต่เหตุใด...

ถึงไม่มี!

“คุณชายฟ้าน ท่านฉลาดมาก เมื่อเงื่อนไขเหล่านี้รวมกันย่อมทำให้ท่านสงสัยตัวข้าได้จริง ๆ แต่ความฉลาดของท่านกลับตกเป็นเหยื่อความฉลาดของตนเอง สิ่งที่ข้าต้องการคือทองหนึ่งแสนแปดหมื่นแท่ง”

“ข้ากล้าเดิมพันกับท่าน แน่นอนว่าข้ามีความมั่นใจ”

“แม้ว่าข้าจะความทรนง แต่ท่านคิดว่าใครกันที่จะสามารถซ่อนทองคำนับแสนในลานนี้ได้?”

“อย่าคิดว่าพอท่านรู้ตัวทันทีและมาถึงที่บ้านข้า แล้วข้าจะไม่มีเวลาเตรียมตัว นี่นับว่าเป็นการบุกทะลวงของท่าน อันที่จริงข้าขอบอกท่านไว้ว่าหากเป็นข้าที่ทำจริง ๆ ข้าก็จะไม่มีวันเอาทองเหล่านี้มาเก็บไว้ในบ้านของตัวเองเป็นอันขาด!”

“หากว่าท่านโง่เขลานัก เช่นนั้นก็ช่างประไร แต่ว่าคุณชายฟ้านท่านฉลาดยิ่งนัก แน่นอนว่าที่ท่านมาหาถึงบ้านทันทีและไม่เปิดโอกาสให้ข้าเตรียมการ ข้าจะไปจัดการกับเงินหนึ่งแสนสองแสนเหล่านี้ได้อย่างไร?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน