บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 657

“ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ ข้าได้รับข่าวว่าคนของค่ายต้าเฟิงไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ ซ้ำยังทำชั่วต่อไป ในทางกลับกัน กองทัพเฉิงโจวที่ออกไปปราบปรามพวกโจรต่างก็ไม่กลับมา!”

“สามพันคนสู้รบกับกองทัพเฉิงโจวที่ไม่มีอุปกรณ์ครบครันจำนวนหนึ่งพันคน เดิมทีค่ายต้าเฟิงไม่มีกำลังต่อต้านได้เลย!”

หลังจากที่ไป๋เฟยเฟยพูดจบ หวังหยวนก็ประหลาดใจเช่นกัน!

ค่ายต้าเฟิงคิดจะทำอะไรกันแน่!

“เจ้าหมายถึงว่ามีคนค่อยสนับสนุนพวกเขาอยู่ข้างหลังหรือ? จะเป็นใครไปได้ล่ะ?”

หวังหยวนไม่คุ้นเคยกับผู้คนที่นี่มากนัก ดังนั้นจึงไม่สามารถคาดเดาได้ว่าใครเป็นคนลงมือกันแน่

“นี่...ยากที่จะคาดเดา...”

“หนีไม่พ้นความเป็นไปได้สามประการ!”

ไป๋เฟยเฟยเหยียดออกสามนิ้ว ทันทีที่พูดเช่นนี้ หวังหยวนก็เริ่มสนใจทันที

“ขอคำชี้แนะด้วย!”

ไป๋เฟยเฟยอธิบายความคาดเดาในใจของนางว่า “ประการแรกนั้นง่ายมาก นั่นคือใต้เท้าผู้ตรวจราชการมณฑลสมรู้ร่วมคิดกับค่ายต้าเฟิงและทำเรื่องขายผ้าเอาหน้ารอด ดังนั้นเมื่อคนของพวกเขาออกไปแล้วจึงไม่กลับมาโดยปริยาย และไม่ได้แลกเปลี่ยนจริง ๆ!”

หวังหยวนพยักหน้า ประการนี่มีความเป็นไปได้

“แล้วประการที่สอง?” หวังหยวนถาม

“ประการที่สองนี้เป็นฝีมือของเมืองชิงชวน พวกเขาจงใจปล่อยให้ค่ายต้าเฟิงทำเช่นนี้เพื่อปล้นทรัพยากรในเฉิงโจว”

ไป๋เฟยเฟยพูดอีกครั้ง และหวังหยวนก็พยักหน้าเช่นกัน ประการนี้ก็เป็นไปได้จริง ๆ!

ท้ายที่สุดแล้ว ประชาชนต่างใช้ชีวิตอย่างลำบากแสนเข็ญ ราชสำนักไม่ทำอะไรเลย ประชาชนก็ตกที่นั่งลำบาก เพื่อความอยู่รอดและจ่ายภาษีที่ราชสำนักกำหนด สิ่งนี้ก็เป็นไปได้!

“ส่วนประการที่สาม...นั่นคือค่ายต้าเฟิงอาจแอบเข้าร่วมกองกำลังกับโจรคนอื่น ๆ ท้ายที่สุดแล้ว มีกองกำลังหลายแห่งในเมืองชิงชวนที่อยู่ทางเหนือของเฉิงโจว หากว่าพวกเขาร่วมมือกัน ก็ย่อมสามารถทำเช่นนี้ได้ ทว่า.. ”

“ข้าคิดว่าประการที่สามมีโอกาสเป็นไปได้น้อยที่สุด”

หลังจากที่ไป๋เฟยเฟยพูดจบ หวังหยวนก็พยักหน้า “ประการที่สามไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้ พวกเขาไม่โง่ มันไม่คุ้มที่จะโลภเพียงครู่เดียวแล้วทำให้อันตรายถึงชีวิต”

“อืม ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันสหายหวัง ท่านคิดว่าจะเป็นแบบไหนกัน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน