บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 675

“ไม่เป็นไร การต่อสู้ครั้งนี้ เดิมทีต้องเสียคนไปหลายหมื่นคนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้แค่ไม่กี่พันคนเท่านั้น มันไม่เป็นเรื่องใหญ่”

“ข้าอยากรู้ว่าหวังหยวนยังมีวิธีอื่นอะไรอยู่อีก!”

เจิ้งไท่ชิงไม่สนใจ ในความคิดของเขาเมื่อตีเมือง ก็ต้องมีคนตายมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

เจิ้งเซิงพยักหน้าและตั้งใจมอง

กำแพงไฟนี้กำลังค่อย ๆ มอดลง มองดูแล้วอย่างน้อยไม่น่าจะมีภัยคุกคามใหญ่อะไร

“โจมตีเข้าไปอีก!”

การโจมตีระลอกที่สอง ทหารหลายพันนายเริ่มโจมตีเมือง

ในตอนนั้นหวังหยวนก็พูดว่า "ตอนนี้เป็นเวลาสำหรับสมรภูมิเลือดแล้ว ถ้าเราอดทนต้านไว้ได้ เราก็จะชนะ!"

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ต้าหู่และทหารเกราะทมิฬก็รีบขึ้นไปบนกำแพง พวกเขาทั้งหมดถือหน้าไม้ แม้ว่าพวกมันจะไม่ทรงพลังเท่ากับคันธนูเจาะเกราะ แต่พวกมันก็ยังคงมีประสิทธิภาพไม่ธรรมดาอยู่ดี!

คนเหล่านี้เริ่มพังประตูเมือง และในเวลาเดียวกันก็เริ่มใช้บันไดปีนขึ้นมาโจมตีเมือง

ทั้งการกลิ้งหิน น้ำมันตะเกียง หอกปลายแหลม การต่อสู้นองเลือดที่แท้จริงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

หวังหยวนนั่งอยู่ที่นี่ มองไปไกล ๆ ตอนนี้น่าจะได้เวลาแล้ว!

ใช้ลูกไม้กลอุบายสกปรกมากมาย การต่อสู้นองเลือดที่แท้จริงไม่สามารถเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว!

หวังหยวนลงทำอะไรหลาย ๆ อย่างเพื่อให้พวกเขามีกำลังที่จะต่อต้านได้อย่างแข็งขัน เพราะด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้พวกเขาจะอดทนต้านทานไว้ได้!

ท้ายที่สุดแล้ว หากไม่มีกำลังเสริม พวกเขากำลังต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่ติดอยู่ในกรง ไม่ว่าพวกเขาจะใช้วิธีใดก็ตาม มันก็ยากที่จะผ่านพ้นไปได้

เมื่อถูกโดดเดี่ยว ก็ต้องสู้จนลมหายใจสุดท้ายเท่านั้น!

และสิ่งที่หวังหยวนทำคือกระตุ้นความหวังในการเอาชีวิตรอด ด้วยวิธีนี้พวกเขาจึงจะมีกล้าที่จะต่อสู้มากขึ้น!

ต้องบอกว่าวิธีการของหวังหยวนมันได้ผล!

แม้ว่าทหารห้าพันคนเหล่านี้จะมีจำนวนน้อยไม่เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับกองทัพชิงชวนที่มีถึงสามหมื่นนาย แต่พวกเขาก็ยังคงต่อสู้ยืนหยัดต่อไปได่!

ฉากนี้ทำให้เจิ้งไท่ชิงตื่นเต้นและตกใจเช่นกัน

“ลูก เจ้าเห็นไหมว่าหวังหยวนมีบรรยากาศรอบตัวเหมือนแม่ทัพจริง ๆ ภายในวันเดียว เขาสามารถทำให้ผู้คนมีไฟที่จะต่อสู้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ยิ่งกว่านั้นถึงเขาจะมีแผนการไม่มาก แต่ก็เพราะหมดหนทางแล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน