บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 677

“ไม่ได้ยกย่องเจ้า แต่ที่จริงมีเหตุผลสองอย่าง คือเจ้าอยากเกลี้ยกล่อมข้า ดังนั้นถ้าเจ้ายอมรับเงื่อนไขที่ข้าเสนอไป เจ้าก็ย่อมต้องยอมรับเป็นธรรมดาอยู่แล้ว”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป่เฟยเฟยก็รู้สึกตื่นเต้น “พี่หวังกำลังวางแผนที่จะเข้าร่วมตระกูลไป๋ของข้าแล้วใช่ไหม?”

คำพูดเหล่านี้ทำให้หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ “การเข้าร่วมตระกูลไป๋ของเจ้าไม่ใช่ไม่ดี แต่... ต้องรอให้ข้ารอดชีวิตกลับมาได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

ทันทีที่พูดออกมา ทั้งไป๋เฟยเฟยและผู้หญิงชุดม่วงต่างก็ตกตะลึง!

“รอดชีวิตกลับมา? อะไร... หมายความว่าไง?”

ไป๋เฟยเฟยมีสีหน้าตกใจนางไม่เข้าใจเลย

“เรื่องนี้…ข้าเล่าให้เจ้าฟัง เจ้าจะเข้าใจเอง”

หวังหยวนวางถ้วยชาลงแล้วพูดอย่างใจเย็น "ข้าคาดว่าในอีกไม่กี่วันข้าจะต้องไปที่ราชสำนักหวง!"

"อะไรนะ!"

ดวงตาของไป๋เฟยเฟยเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ!

“ไปนอกด่าน…หมายความว่าอย่างไร?”

นางตกใจมากไม่ได้คิดเรื่องนี้ให้ละเอียด นางแค่ตกใจเท่านั้น

“หรือว่า...เฉิงโจวจะพลาดไปแล้ว? ราชสำนักหวงจะพาท่านไป...ฆ่า?”

ไป๋เฟยเฟยคิดถูกแล้ว แต่หวังหยวนหัวเราะออกมา

“ผิดแล้ว เขาไม่ได้จะฆ่าข้า แต่... กำลังพยายามเกลี้ยกล่อมข้า!” หวังหยวนยิ้มอย่างขมขื่น

ทันทีที่พูดออกมา ไป๋เฟยเฟยก็นิ่งอึ้งไป

“ท่านบอกว่า...เกลี้ยกล่อมท่าน...หรือว่า...การกบฏของกองทัพชิงชวนจะเป็น...”

ไป๋เฟยเฟยนั้นฉลาดอยู่แล้ว หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ท่าทีก็เปลี่ยนไปทันทีเหมือนมองออกแล้ว

“ข้าบอกแล้วว่าแค่เล่า เจ้าจะเข้าใจเอง” หวังหยวนยิ้ม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน