บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 692

สิ่งแรกที่อู๋หลิงพูดเมื่อเขาเจอหวังหยวน ก็คือจะพาเขาออกไป

เรื่องนี้ทำให้หวังหยวนรู้สึกซาบซึ้งมาก เขาเข้าใจว่าความรู้สึกส่วนตัวของอู๋หลิง ในใจเขา ความเคียดแค้นชิงชังนั้นไม่สำคัญเท่ากับความชอบธรรมของแผ่นดิน

จะเห็นได้ว่าอู๋หลิงใส่ใจเขาจริง ๆ ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่กล้าฝ่าฝืนราชโองการ ด้วยการคิดจะพาหวังหยวนกลับไป!

“อู๋หลิง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม ส่วนอู๋หลิงหายใจเข้าลึก ๆ “ในถิ่นหวงเหยียน อาจรอดจากปากเหยี่ยวปากกา แต่ท่านกับอากู่ฉามีความแค้นใจต่อกัน ความเกลียดชังที่ท่านฆ่าพ่อของเขานั้น ไม่อาจลบล้างได้ เขาย่อมจะฆ่าท่าน!”

“ดังนั้น... ไม่อาจไปถิ่นหวงเหยียนได้!”

เมื่ออู๋หลิงพูดเช่นนี้ เขาพูดด้วยเสียงดังทรงพลัง แต่หวังหยวนก็ถอนหายใจ แล้วพูดว่า “หากเจ้าดึงข้ากลับไป เจ้าจะขัดราชโองการ เจ้าไม่กลัวหรือ?”

“ไม่กลัว! ข้าจะขอร้องฝ่าบาทให้ส่งคนอื่นไปเป็นทูตหวงเหยียนแทน!”

อู๋หลิงพูดทันที ดูเหมือนจะไม่กลัวจริง ๆ

“หากทำเช่นนั้นได้ เหตุใดข้าต้องไปล่ะ? ก่อนข้ามา ข้าได้รับจดหมายจากเสนาบดีฝ่ายซ้าย แม้แต่เขาก็ยังทำอะไรไม่ได้เลย เจ้าคิดว่าเจ้าจะทำอะไรได้บ้าง?”

แม้ว่าประโยคนี้จะค่อนข้างโหดร้าย แต่มันคือความจริง!

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของอู๋หลิงก็เปลี่ยนไปทันที ใบหน้าเขาเคร่งเครียดมาก

“หากเรากลับไปเช่นนี้ ก็จะต้องถูกประณามแน่นอน ไม่เพียงแต่เจ้าเท่านั้น แต่ยังรวมถึงข้าด้วย เสนาบดีฝ่ายซ้ายพยายามปกป้องเจ้าและช่วยเหลือข้า แต่เสนาบดีฝ่ายขวาและพรรคพวก อยากให้เจ้าทำเช่นนี้ หากเรากลับไป เราก็จะอยู่ในกำมือของเขา”

“พวกเขาไม่ยอมปล่อยพวกเราไว้แน่!”

“อีกประเด็นหนึ่งคือฮ่องเต้ทรงสงสัยในตัวเจ้าแล้ว ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ละเลยเจ้ามาหลายปีแล้ว ตอนที่ปราบอ๋องถูหนาน แล้วอนุญาตให้เจ้าออกมาทำศึก ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ฟังคำพูดของเจ้าเท่านั้น แต่เขายังจะลงโทษเจ้าอีกด้วย!”

“หากเจ้าไม่คิดถึงตัวเจ้าเอง เจ้าไม่คิดถึงแม่และครอบครัวของเจ้าบ้างหรือ?”

คำพูดของหวังหยวนเปรียบเสมือนคมมีด ทิ่มลึกเข้าไปในหัวใจของอู๋หลิง ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น

“แต่ว่า... ข้าไม่อาจปล่อยให้ท่านต้องทุกข์ทรมานได้!”

อู๋หลิงพูดต่อทันที “ข้าขอให้ท่านวางแผนเรื่องอ๋องถูหนานให้ข้า ข้าได้รับรางวัลจากการสังหารอ๋องถูหนาน แต่ท่านไม่ได้อะไรเลย และท่านยังต้องรับผิดชอบต่อความโกรธเคืองที่ไร้สาระนี้อีก!”

“ข้า... ข้าไม่อาจยอมได้ ไม่มีทางยอม!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน