บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 706

หลังจากที่หวังหยวนพูดเช่นนี้จบ เกาเล่อก็หัวเราะออกมาทันที

“คุณชายหมิงถันพูดเล่นแล้ว ว่ากันว่าใกล้ชิดฮ่องเต้เสมือนอยู่กับพยัฆร้าย ไหนเลยจะไปกล้าพูดจาโผงผางเล่า?”

หลังจากที่เกาเล่อพูดจบ เขาก็มองไปที่หวังหยวนและถามอย่างราบเรียบว่า “คุณชายหมิงถัน ท่านคิดอย่างไรกับราชสำนักหวงของข้า?”

หวังหยวนพยักหน้า “กองทัพแข็งแกร่ง ม้าบึกบึน บ้านเมืองสงบ ประชาชนสันติอยู่เย็นเป็นสุข!”

เมื่อเกาเล่อได้ยินสิ่งนี้ เขาก็หัวเราะ “คุณชายหมิงถันพูดจาฉะฉาน ทว่าแผ่นดินเมืองหวงของเราก็มีบางอย่างผิดปกติ”

หวังหยวนกระพริบตาและถามว่า “ผิดปกติอันใด?”

เกาเล่อเหลือบมองหวังหยวน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณชายหมิงถัน การสนทนาระหว่างท่านกับข้านั้นเป็นการพูดไปเรื่อยเปื่อย ท่านอย่าเอามาใส่ใจเป็นอันขาด”

หวังหยวนพยักหน้า “ไม่ต้องกังวล วันนี้ข้าเพียงพูดคุยกับใต้เท้าเกาแบบสบาย ๆ เท่านั้น หลังจากพูดจบ ข้าก็ลืมแล้วและจะไม่เก็บเอาไปใส่ใจ”

“เช่นนั้นก็ดียิ่งนัก”

หลังจากที่เกาเล่อหัวเราะเสร็จ เขาก็พูดว่า “เมืองหวงของข้าดีงามไปทุกสิ่ง ทว่าก็เว้นแต่ไทเฮาองค์นี้... เฮ้อ... มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับสตรีที่จะมีอำนาจควบคุม คุณชายหมิงถัน ท่านคิดเหมือนกันหรือไม่?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา หวังหยวนก็หรี่ตาลง แต่ยังคงพูดอย่างใจเย็นว่า “นี่คือก็ของเมืองหวงของท่าน ข้าซึ่งเป็นเพียงทูตต่างถิ่นจะตัดสินได้อย่างไรเล่า”

เรื่องเช่นนี้ ไม่อาจพูดออกมาได้อย่างง่ายดาย

เกาเล่อผู้นี้ช่างกล้าหาญเสียจริง ๆ เขาถึงกับกล้าพูดคำเหล่านี้กับตัวเองด้วยซ้ำ!

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองในระดับหนึ่งแล้ว เกาเล่อคนนี้เป็นคนฉลาดในระดับหนึ่ง นอกจากนี้ เขายังชี้ขาดด้วยว่าหวังหยวนจะไม่พูดเป็นอันขาด!

แม้กระทั่ง...

เมื่อมองในระดับหนึ่งแล้ว เขาเชื่อว่าหวังหยวนเป็นคนของไทเฮา!

ดังนั้น...

เขาจึงกล้าพูดจาเช่นนี้!

“คุณชายหมิงถัน ท่านสุภาพเกินไปแล้ว ไทเฮาต้องการโน้มน้าวท่านให้เป็นที่ปรึกษาทางทหาร มีอะไรที่ข้าไม่กล้าพูดบ้างเล่า”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน