บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 725

หลิวตงหานรู้สึกกระวนกระวายใจนัก มาที่นี่อย่างเงียบ ๆ แบบนี้ เขาย่อมไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

หวังหยวนถือปืนไฟไว้ในมือแล้วยิ้ม

“อย่าเพิ่งกระวนกระวายไป ใต้เท้าหลิว ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยชีวิตเจ้า”

หวังหยวนพูดไป ในขณะนั่งอยู่บนที่นั่งของเขา และมองเขาด้วยรอยยิ้ม

“ช่วยข้า? ทำไมเจ้าถึงต้องช่วยข้าด้วย? ข้ายังมีชีวิตอยู่ บอกมา! เจ้าเป็นใคร!”

หลิวตงหานหรี่ตาลงและพูดอย่างเย็นชา

“หวังหยวน เจ้าคงเคยได้ยินชื่อของข้าใช่ไหม?”

ทันทีที่พูดออกมา หลิวตงหานก็ตกใจ!

“หวังหยวน!!”

เขาตกใจ แต่ก็พูดขึ้นทันทีว่า "พอดีเลย อ๋องหลงซีอยากจะกำจัดเจ้า เจ้าบุกเข้าบ้านข้าตอนดึกมาทำร้ายข้า ข้าฆ่าเจ้าก็ถือว่าถูกต้อง!"

เขาที่พูดอย่างนั้น และกำลังจะลงมือ!

แต่หวังหยวนหยิบปืนไฟออกมาแล้วชี้ไปที่เขา

“ถ้าก้าวมาแม้แต่ก้าวเดียว ข้าจะยิงเจ้าให้ตาย!”

“แล้วก็นะ ใต้เท้าหลิวที่เจ้าพูดมันช่างสวยงามเสียเหลือเกิน เจ้าคือคนของใคร เจ้าไม่รู้ตัวเหรอ?”

หวังหยวนพูดอย่างเฉยชา และทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ออกมา หัวใจของหลิวตงหานก็เต้นระรัวทันที

แต่เขาจะยอมรับได้อย่างไร!

ถ้ายอมรับ ไม่เป็นอันจบเห่หรอกเหรอ?

“เจ้าพูดอะไร ข้าไม่เข้าใจ!”

หลิวตงหานพูดอย่างเรียบเฉย แต่หวังหยวนไม่สนใจ

“เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าไม่อยากยอมรับ ข้าบอกเจ้าให้เองว่าทำไมเจ้าถึงต้องตาย และทำไมข้าถึงช่วยเจ้าได้”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ หลิวตงหานก็หัวเราะดูถูก "เอาล่ะ ท่านหวังหยวน ข้าก็อยากรู้ว่าเจ้าจะใช้วาทศิลป์ทำให้ข้าอยู่หรือตายได้อย่างไร!"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน