บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 771

“บังอาจ ไม่มีสิทธิ์เข้าไปก้าวก่ายงั้นเหรอ? ข้าคือโฮ่วจือหยวน เป็นเสาหลักแห่งต้าเย่ ชายคนนี้ยอมสวามิภักดิ์กับราชสำนักหวงแล้ว ทำไมข้าถึงจะจับเขาไม่ได้”

“หลิวกวนซาน ข้ารู้ว่าหวังหยวนสนิทกับแม่ทัพหนุ่มของเจ้ามาก แต่เจ้ากล้าไม่ฟังคำพูดของข้าเหรอ? เจ้าจะฝ่าฝืนคำสั่งทหารงั้นหรือ?”

หวังหลางตะคอกกลับอย่างขุ่นเคือง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลิวกวนซานก็ดำทะมึน

“ท่านโฮ่ว ข้า เกี่ยวกับเรื่องนี้ข้ายังไม่ได้รับพระบัญชาจากฝ่าบาท ต้องขออภัยด้วย!”

หลิวกวนซานทำได้เพียงกัดฟันและพูด เขารู้มาตลอดว่าหวังหลางไม่อยากเจอเขา แต่เพื่อผลประโยชน์ของที่ปรึกษาทางทหาร เขาไม่สนหรอกว่าเขาทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจมากแค่ไหน!

“ดี! ถ้าเจ้าไม่จับเขา ข้าจะจับเอง!”

“ทหาร! จับหวังหยวน!”

ตอนที่หวังหลางสั่งออกไป ก็มีคนตอบรับคำสั่งทันที!

ในไม่ช้า คนกลุ่มหนึ่งก็เดินออกจากค่าย และเห็นหวังหยวนจากระยะไกล

“เจ้าคือหวังหยวนใช่ไหม จับตัวแล้วพาเข้าไป!”

ชายคนนั้นชี้ดาบไปที่หวังหยวน และตะคอกใส่อย่างเย่อหยิ่ง

สีหน้าของหวังหยวนเปลี่ยนไป เขาคิดว่าโฮ่วจือหยวนจะปฏิบัติต่อเขาไม่ดีเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาไปพบแล้วจะถูกจับกุมทันที!

อวดเบ่งนักนะ!

“พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์จับข้า!”

หวังหยวนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าที่เย็นชา

ในตอนนั้น ต้าหู่ถือดาบยาวออกมายืนขวางหน้าแล้ว!

หากพวกเขากล้าลงมือ ต้าหู่ก็จะฆ่าพวกเขาได้ทันทีอย่างแน่นอน!

เมื่อเห็นฉากนี้ คนเหล่านั้นก็จิ้ปากอย่างเย็นชา!

“แกกล้าขัดขืนงั้นเหรอ รนหาที่ตาย ให้ข้าจับซะดี ๆ!”

หลังจากที่พูดจบ หลายสิบคนก็รีบบุกไปข้างหน้า ต้าหู่มีสายตาที่กระหายเลือด และกำลังเตรียมต่อสู้แล้ว

แต่หวังหยวนชักปืนคาบศิลาของเขาออกมา แล้วยิงมันขึ้นไปในอากาศ!

“เจ้าไม่มีสิทธิ์จับข้า หากกล้าก้าวออกมาแม้แต่ก้าวเดียว เจ้าตายแน่!”