บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 775

“เอาล่ะ จัดการเรื่องพวกนี้กันก่อน อย่างน้อยสักสองสามวัน เราก็จะปลอดภัยแล้ว”

“เราอยู่ห่างจากหมู่บ้านต้าหวังนิดหน่อย อีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้ว พอเรากลับถึงหมู่บ้านก็จะปลอดภัยแล้วจริง ๆ”

หวังหยวนหาวหวอด ทุกคนก็พักผ่อนเอาแรงกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนก็มุ่งหน้าเดินทางไกลกันต่อไป

ร่องรอยของหวังหยวนนั้นคลุมเครือไม่แน่นอน บางครั้งก็ใช้เส้นทางเถนนเส้นหลัก บางครั้งก็ใช้เส้นทางถนนรกชัฏ ว่าง่าย ๆ อยากจะหาตัวเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ขณะนี้หลายคนทราบข่าวการกลับมาของหวังหยวนแล้ว!

ขณะนี้อู๋หลิงอยู่ในเมืองหลวง นั่งกังวลอยู่ในจวนของเขา

“แม่ทัพหนุ่ม พี่หยวนตกอยู่ในอันตรายหรือไม่ เราควรทำอย่างไรดี?”

เอ้อหู่ยืนอยู่ข้างอู๋หลิง หลังจากอยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้ว เอ้อหู่ก็ฉลาดขึ้นมาก บนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญ

“เอ้อหู่ ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงท่านที่ปรึกษา ข้าก็เหมือนกัน แต่... เราถูกย้ายกลับมาที่เมืองหลวง พวกเราจะยื่นมือไปช่วยได้ยากจริง ๆ!”

อู๋หลิงหดหู่อย่างมาก ทุกครั้งที่เขาอยากจะช่วยหวังหยวน แต่พบว่าเขาเองก็ช่วยไม่ได้ทุกครั้ง!

ครั้งล่าสุดที่ไปเป็นทูตที่ราชสำนักหวงก็เป็นแบบนี้ ครั้งนี้เมื่อกลับมาที่ต้าเย่ก็เหมือนเดิม!

หลังจากที่เขาได้รับจดหมายจากพวกแม่ทัพเมื่อวานนี้ เขาก็กังวลใจมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องอันตรายเช่นนั้นเกิดขึ้นที่ชายแดน!

เขากังวลมาก!

“ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าตอนนี้ฝ่าบาทกำลังคิดอะไรอยู่ เขาเป็นคนที่ให้พี่หยวนไปที่ราชสำนักหวง ตอนนี้เขากลับมาแล้ว แต่กลับมาแสดงท่าทีเช่นนี้ ชวนปวดใจจริง ๆ!”

เอ้อหูพูดอย่างขุ่นเคือง อู๋หลิงที่ได้ยินก็รู้สึกโกรธ!

การส่งเขาไปที่ราชสำนักหวง คือต้องการจะทอดทิ้งหวังหยวนไว้ที่นั่น แต่ตอนนี้หวังหยวนกลับมาแล้ว ฝ่าบาทกลับอยากจะฆ่าเขา!

ทำให้อู๋หลิงผู้ยึดถือความยุติธรรมมาตลอดนั้น รู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างมาก!

เขาหายใจเข้าลึก ๆ เดินไปที่โถงบรรพชนมองป้ายวิญญาณของบิดาของเขาที่วางอยู่โถงนั้น