บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 798

ฮ่องเต้ซิงหลงรู้สึกโล่งใจมากเรื่องหวังหยวน เขารู้ว่าหวังหยวนไม่อาจไปจากเมืองซ่างจิงได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!

เมื่อมาถึงบ้านที่กักตัวหวังหยวนอีกครั้ง แล้วเห็นเขายังคงตอกตะปูเหมือนเดิม ก็แอบส่ายหน้า พลางคิดในใจว่าแม้แต่คนที่เย่อหยิ่งและฉลาดมาก ก็ไม่อาจหลบหนีจากเงื้อมมือของเขาได้

“หวังหยวน ช่วงนี้ข้าเห็นเจ้าเบื่อมาก ไม่อย่างนั้นเจ้าไปล่าสัตว์กับข้าดีหรือไม่?”

ฮ่องเต้ซิงหลงไม่ได้มีความคิดแอบแฝง เขาแค่คิดว่ามันคงจะสนุก ถ้าได้ออกไปข้างนอกกับหวังหยวน

หวังหยวนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาไม่คาดคิดว่าฮ่องเต้ซิงหลงจะชวนเขาไปล่าสัตว์ หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ

แม้ว่าจะกังวลที่ต้องออกไปข้างนอก แต่ออกไปสักวันก็คงไม่เป็นอะไร

“ขอบพระทัยฝ่าบาท” หวังหยวนยกยิ้ม

ฮ่องเต้ซิงหลงหัวเราะ แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก จากนั้นก็ไปจัดเตรียมการ แล้วคนกลุ่มใหญ่ก็ไปถึงอุทยานหลวง

มีกองทหารองครักษ์อยู่รอบ ๆ หวังหยวนจึงไม่อาจหนีออกไปจากที่นี่ได้เช่นกัน

หวังหยวนขี่ม้าตัวสูง ไม่มีเจตนาจะล่าสัตว์ เขาแค่ออกมาสูดอากาศ

ฮ่องเต้ซิงหลงรู้ดีว่าหวังหยวนไม่ได้สนใจล่าสัตว์นัก เขาจึงเตรียมการให้ตั้งกระโจมเพื่อพักผ่อน

ฮ่องเต้ซิงหลงอยู่ในกระโจมลายมังกร โดยมีโอรสองค์โตนั่งอยู่ด้านล่าง เขาอายุเพียงสิบขวบเท่านั้น จู่ ๆ ก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมาในใจ

หวังหยวนเป็นคนที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ หากให้หวังหยวนมาเป็นอาจารย์ของโอรสของเขาได้ ก็คงจะไม่เลว!

ด้วยเหตุนี้ ฮ่องเต้ซิงหลงจึงเรียกหวังหยวนไปที่กระโจมลายมังกรทันที

“หวังหยวน นี่คือโอรสองค์โตของข้า เขามีความสามารถและชาญฉลาด ข้าตั้งใจให้เขาอยู่กับเจ้า เพื่อเรียนรู้จากเจ้า เจ้าคิดอย่างไร?”

ฮ่องเต้ซิงหลงยกยิ้ม นี่ก็ถือเป็นความเมตตากรุณาอย่างหนึ่ง

แต่หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินดังนั้น!

ฮ่องเต้ซิงหลงผู้นี้อยากให้เขาเป็นอาจารย์สอนโอรสของตัวเอง เกรงว่าจะคิดว่าเขาออกไปไม่ได้จริง ๆ!

หวังหยวนยิ้มแล้วพูดว่า “ฝ่าบาท ข้าไม่มีความรู้พอที่จะเป็นอาจารย์ขององค์ชายได้ เพราะอย่างไรเสีย ข้าเองก็สอบไม่ผ่านด้วยซ้ำ”

“มีชื่อเสียง ย่อมต้องมีความสามารถ หวังหยวน เจ้าอย่าถ่อมตัวนักเลย ข้ารู้ความสามารถของเจ้าดี”