บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 839

เป็นไปได้หรือไม่ที่การคาดเดาของพี่ชายจะถูกต้อง นี่เป็นฝีมือของฮองเฮาจริงหรือ?

เมื่อเงยหน้ามองฮองเฮาอีกครั้ง กลับพบว่าสีหน้าของนางกลายเป็นสงบนิ่งเหมือนทุกครั้ง ราวกับว่าสีหน้าท่าทางที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ นางตาฝาดไปเอง

ขณะนี้ ในใจฮองเฮาไม่ได้มีความมั่นใจมากนัก

นางกังวลว่าหมอหลวงจะรู้ว่านางวางยาพิษฝ่าบาท หากการกระทำที่เสี่ยงนี้ผิดพลาด นางจะต้องเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่!

แต่สิ่งที่หมอหลวงพูดต่อจากนั้น ก็ทำให้ความกังวลใจและความกระวนกระวายของนางหายไป!

หมอหลวงจางถอนมือออก ลุกขึ้นยืนช้า ๆ ก้มหัวให้ฮองเฮา แล้วกล่าวว่า “ฮองเฮา ไม่ต้องกังวลพระทัย ฝ่าบาทเพียงหมดสติไปเนื่องจากการทำงานหนักในช่วงนี้เท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“พักผ่อนให้มาก พรุ่งนี้เช้าอาการพระองค์ก็จะดีขึ้นพ่ะย่ะค่ะ”

ฮองเฮาได้ยินเช่นนั้น ความเครียดและความไม่สบายใจบนใบหน้าก็คลายไปในที่สุด

นางสนมหลายคนที่กำลังร้องไห้ ต่างก็หยุดร้องไห้ทีละคน

โชคดีที่ฝ่าบาทไม่เป็นอะไร!

หลังจากพบหมอหลวงแล้ว ฮองเฮาก็โบกมือให้พวกนางสนมทันที พร้อมตรัสเบา ๆ ว่า “เอาล่ะ ในเมื่อฝ่าบาทสบายดี ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด พวกเจ้าทุกคนก็กลับไปได้แล้ว”

ฮองเฮาโบกมือ นางสนมจากไปทีละคน

มีเพียงเสียนกุ้ยเฟยเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ที่ประตู สีหน้าของนางดูลังเลมาก นางมองฮองเฮาอย่างระแวดระวัง ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี

ฮองเฮาสังเกตเห็นเสียนกุ้ยเฟย ก็ทำสีหน้าตกใจทันที

“เสียนกุ้ยเฟย เจ้ามีอะไรอีกหรือไม่?”

เสียนกุ้ยเฟยรีบคำนับฮองเฮาอย่างรวดเร็ว แล้วพูดอย่างลนลาน “ฮองเฮา หม่อมฉันอยากเข้าเฝ้าฝ่าบาทเพคะ!”