บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 846

หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม หลังจากได้ยินดังนั้น สตรีทั้งสามก็หัวเราะกันหมด

ตราบใดที่พวกนางสามารถอยู่กับหวังหยวนได้ ย่อมไม่รู้สึกว่าตนต้องลำบากเลย!

ยิ่งไปกว่านั้น พวกนางยังต้องการติดตามหวังหยวนไปอยู่แล้วด้วย!

แทนที่จะเฝ้ารอเขาทั้งวันทั้งคืนอยู่ในหมู่บ้านต้าหวัง พวกนางอยากไปกับเขามากกว่า ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ พวกนางก็ไม่หวั่น!

เนื่องจากเขากำลังจะเป็นทูตไปหาหมานอี๋ หวังหยวนจึงต้องเตรียมการล่วงหน้า

ระหว่างทาง เขาแค่อยากหาเงิน ดังนั้นแทนที่จะเอาสินค้าราคาถูกไป เขากลับนำรถเข็นที่เต็มไปด้วยแก้วคริสตัลมา!

สิ่งนี้มีราคาแพง และเป็นที่ชื่นชอบคนรวย!

ส่วนสินค้าอื่น หวังหยวนก็เอาบางส่วนไปด้วย เขาไม่จำเป็นต้องเปิดร้านทำธุรกิจที่นี่เพียงที่เดียว เขาสามารถหาพ่อค้าที่สนใจได้สองสามคนที่นี่ หากพวกเขาถูกใจ ก็สามารถซื้อตุนไปชายที่เมืองหลิงได้

แนวคิดปัจจุบันของหวังหยวน คือการสร้างตลาดค้าส่งเหมือนยุคสมัยใหม่!

ในเวลาเดียวกัน แก้วคริสตัลนี้มีไว้ใช้สร้างรายได้อยู่แล้ว อย่างไรเสีย ก็ต้องได้ทองหลายหมื่นตำลึงแน่!

นอกจากนี้ยังมีหมานอี๋ด้วย!

ที่นั่นมีผลิตภัณฑ์ที่ทำจากคริสตัลน้อย ดังนั้นราคาจึงอาจสูงกว่าเดิม!

สรุปแล้ว ครั้งนี้หวังหยวนต้องทำเงินได้มากมาย!

แต่ก่อนออกเดินทาง ยังคงมีเรื่องต้องกำชับอยู่บ้าง

เขาเน้นย้ำพวกเกาเล่อเป็นพิเศษ

เกาเล่อได้รับคำสั่งให้จัดการเรื่องตาข่ายผีเสื้อ ห่างหายกันไปหนึ่งเดือน ตอนนี้เขากลับมาแล้ว และประสบความสำเร็จมากด้วย!

“พี่หยวน ข้าได้เปิดสถานประกอบการในหลิงโจว เฉิงโจว และที่อื่น ๆ คนที่สามารถเข้าถึงร้านดังกล่าวได้นั้น มีทั้งคนร่ำรวยและสูงศักดิ์ ดังนั้นจึงง่ายที่สุดในการค้นหาข้อมูล!”

หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเกาเล่อทำเช่นนี้ ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะต้องไปอยู่ในหอคณิกาจริง ๆ!

“ในส่วนของกำลังคน ข้าไม่ได้แอบฝึกหรือมอบหมายงานให้ แต่ข้าให้พวกนางพูดคุยกับลูกค้ามากขึ้น เมื่อพวกนางรับลูกค้าทุกวัน ข้อมูลมากมายเหล่านั้น ข้าสามารถสรุปแล้วนำมาใช้ประโยชน์ได้”

“ส่วนไส้ศึกที่อยู่ในฝ่ายราชการต่าง ๆ ก็มีการเตรียมการแล้วเช่นกัน!”