บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 851

ทว่าดูเหมือนชายคนนั้นจะไม่มีเจตนาร้ายใด ๆ เขาเพียงวางทองคำลงแท่งหนึ่งแล้วพูดกับหวังหยวนพร้อมหัวเราะเบา ๆ “พวกเจ้า ข้าได้ยินเสี่ยวเอ้อร์ของร้านบอกว่าพวกเจ้าเป็นคนทำอาหารทั้งโต๊ะนี้ด้วยตัวเองหรือ?”

“ถูกต้อง”

หวังหยวนยิ้มแล้วพูดว่า “มีเรื่องอันใดหรือ?”

“พวกข้าก็อยากลองชิมเสียหน่อย หากพวกเจ้ายินดีที่จะช่วยทำให้เราอีกหนึ่งชุดล่ะก็ แท่งทองคำนี้ ข้าก็จะมอบให้กับพวกเจ้า”

เมื่อหวังหยวนเห็นว่าเงินถูกส่งมอบมาแล้ว นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์จริงใจ!

ดังนั้นเขาจึงรับทองคำทันทีพร้อมหัวเราะเบา ๆ เขายืนขึ้นและพูดอย่างสุภาพว่า “ไม่มีปัญหา ตราบใดที่เงินมาถึง ก็จะได้กินอาหารอย่างอิ่มหนำสำราญ!”

ในไม่ช้า หวังหยวนก็พาทุกคนไปทำปิ้งย่างอีกชุด และมอบให้ชายผู้มั่งคั่งผู้นั้น

ขณะที่หลายคนกำลังกินอยู่ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ!

ไม่น่าเชื่อว่าจะมีของอร่อยแบบนี้อยู่บนโลกได้ ช่างทำให้ผู้คนประหลาดใจยิ่งนัก!

หวังหยวนรวบรวมเงินด้วยรอยยิ้มและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ไม่น่าเชื่อว่าข้าจะหารายได้จากค่าเดินทางทั้งหมดด้วยอาหารมื้อเดียว มันไม่ไร้ประโยชน์เลย ที่ข้าต้องผ่านความยากลำบากทั้งหมดนี้!”

“คงจะดีไม่น้อยหาก เราได้พบกับพวกเถ้าแก่ผู้มั่งคั่งเหล่านี้มากขึ้นระหว่างทาง”

ในขณะที่หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ก็มีเสียงขลุ่ยแปลก ๆ ดังมาจากด้านนอกประตู

นอกจากนี้ยังมีเสียงฝีเท้าอันรวดเร็วแผ่วเบา พร้อมทั้งเสียงดาบและอาวุธ

ใบหน้าของเป่ยซานเคร่งขรึมอย่างยิ่ง และเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างจริงจัง “พี่หยวน ข้าจะออกไปดูหน่อย”

สตรีทั้งสามคนก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกนางมองที่ประตูอย่างระมัดระวัง แต่ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวเลย

“ไปเถอะ”

ต้าหู่ก็เคร่งขรึมเล็กน้อยเช่นกัน และอดไม่ได้ที่จะถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “พี่หยวน ต้องการให้ข้า...”