บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1447

บทที่ 1447 ราชันเซียนวิถีลึกล้ำ

คำพูดของเว่ยซิงเต็มไปด้วยแววเสียดสี เยาะเย้ย และจองหองอย่างเหลือทน!

เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ใบหน้าของจั่วชิวเฟยหมิงก็เปลี่ยนจากหมองคล้ำเป็นซีดเผือด ซึ่งถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยความโศกเศร้าและความขุ่นเคือง เพราะถูกเย้ยหยันตอนที่ตั้งใจจะปลิดชีพตัวเอง และนี่เป็นความรู้สึกที่ไม่น่าภิรมย์นัก

“ไอ้สุนัขสารเลว! เจ้าคิดว่าจะสามารถทำอะไรได้ตามอำเภอใจ โดยอาศัยชื่อเสียงของนิกายอำนาจเทวะหรือ?” ปฏิกิริยาของเฉินซีต่อเรื่องนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างรุนแรง และกล่าวตรงไปตรงมาอย่างยิ่ง

ความโกรธอันไร้ขอบเขตได้สะสมอยู่ในใจของเฉินซีมานานแล้ว ประกอบกับเมื่อเห็นจั่วชิวเฟิงและคนของนิกายอำนาจเทวะที่ช่วยเหลือกันกระทำสิ่งชั่วร้ายเลวทราม ความเกลียดชังอันท่วมท้นจึงได้ทะลักออกมาจากหัวใจ แล้วเขาจะอดกลั้นมันไว้ได้อย่างไร?

“ไอ้สารเลว จะตายอยู่แล้วยังจะกล้าอวดดีอยู่อีก!?” สีหน้าของเว่ยซิงหมองลง

“ใต้เท้าเว่ย อย่าเสียเวลาไปกับไอ้สารเลวนี้! มันกำลังถ่วงเวลา!” จั่วชิวเฟิงที่อยู่ด้านข้างเตือนด้วยสีหน้าหมองคล้ำ

เดิมทีเขาวางแผนสังหารเฉินซีด้วยตัวเอง ทว่าเมื่อเห็นหัวเจี้ยนคงที่ยืนอยู่ข้างเคียง พลันเปลี่ยนใจทันที เพราะนั่นคือศิษย์ของเจ้าสำนักแห่งสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ดังนั้นให้เว่ยซิงจัดการไปจะเป็นการดีที่สุด

เว่ยซิงอ่านความคิดของจั่วชิวเฟิงออกทันที แต่ก็ไม่ได้เปิดโปง เพียงพยักหน้ารับ “ข้าตระหนักดีถึงเรื่องนี้”

ขณะที่กล่าว สีหน้าของเขาผันเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ก่อนจะกล่าวเสียงเย็นชาว่า “เจ้าหนู ไม่ว่าเจ้าจะคุกเข่าขอความเมตตาหรือดิ้นรนขัดขืนอย่างสิ้นหวัง ก็ไม่อาจเปลี่ยนผลลัพธ์ที่นำไปสู่ความตายได้! แต่ถ้าเจ้ามอบสมบัติที่ครอบครองแต่โดยดี บางทีข้าอาจให้เจ้าตายสบายขึ้น!”

“สมบัติอันใดหรือ? ข้ามีสมบัติมากกว่าหนึ่งชิ้น ข้าคงไม่อาจมอบมันทั้งหมดได้” เฉินซีดูสงบและกล่าวอย่างสบาย ๆ

“ฮึ่ม! เจ้ายังจะถ่วงเวลาในสถานการณ์เช่นนี้?” รอยยิ้มดูถูกปรากฏที่มุมปากของเว่ยซิง จากนั้นจึงหันกลับไปมองดูร่างลึกลับที่สวมเสื้อคลุมที่อยู่ด้านข้าง แล้วจึงกล่าวว่า “ในหมู่พวกเจ้า ผู้ใดเต็มใจที่จะฆ่าเจ้าเด็กนี้?”

แต่เขากลับต้องประหลาดใจ เพราะไม่มีใครตอบสักคน!

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้เคียงตกตะลึงเล็กน้อย แม้แต่เฉินซีก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

“เพราะเมื่อใดที่พวกมันต่อสู้กับข้า ตัวตนของพวกมันจะถูกเปิดเผย” หัวเจี้ยนคงให้คำตอบที่เหมาะสม ทำให้เฉินซีเข้าใจได้ในทันที

ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ร่างลึกลับเหล่านี้ต้องเป็นหมากที่นิกายอำนาจเทวะวางไว้ท่ามกลางกองกำลังสูงสุดต่าง ๆ ของภพเซียนแน่นอน

นัยน์ตาของเว่ยซิงหรี่ลง ความโกรธฉายชัดอยู่บนใบหน้า “อะไรเล่า? หรือพวกเจ้ายังเกรงว่าจะถูกเปิดเผยตัวตน? นั่นก็แค่หัวเจี้ยนคงเท่านั้น ต่อให้ตาเฒ่าเหมิงซิงเหอมาที่นี่ แล้วมันจะทำอะไรได้? อย่าลืมว่าความสำเร็จของพวกเจ้าได้มาอย่างไร หากไม่ใช่เพราะการสนับสนุนจากนิกายอำนาจเทวะ!”

“ช่างเถอะ ข้าจะลงมือเอง!” ทันใดนั้น ร่างลึกลับในเสื้อคลุมคนหนึ่งก้าวออกมา เขาใช้มือวาดท่าทางอย่างสบาย ๆ เรียกกระบี่เซียนสีทองอมเขียวปรากฏบนฝ่ามือ กลิ่นอายอันน่าเกรงขามก็ผันเปลี่ยนไปทันที

มันดุร้าย ยิ่งใหญ่ ทรงพลัง และไร้ขอบเขต!

เขาเป็นดั่งกระบี่อันไร้เทียมทาน ซึ่งเผยให้เห็นคมของมัน หลังจากหลับใหลมาเนิ่นนานจนไม่อาจนับ!

“กระบี่ทองคำยมโลกเพลิงคราม จงหลีเฟิง! นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะเข้าร่วมนิกายอำนาจเทวะเช่นกัน!” หัวเจี้ยนคงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เผยถึงความเกลียดชัง และท่าทางเย็นชาจนสุดขั้ว

จงหลีเฟิง!

หัวใจของทุกคนต่างสั่นไหวเมื่อได้ยินสิ่งนี้ จงหลีเฟิงเป็นผู้อาวุโสจากหนึ่งในเจ็ดตระกูลโบราณที่ยิ่งใหญ่ นั่นคือตระกูลจงหลี ซึ่งบำเพ็ญเพียรอย่างสันโดษมาเนิ่นนาน มีพลังที่ไม่อาจหยั่งถึง และสถานะในตระกูลก็สูงส่ง ซึ่งเป็นที่เคารพอย่างมาก

หากหัวเจี้ยนคงไม่ได้ระบุตัวตนของอีกฝ่าย แล้วใครจะคิดว่าคนผู้นี้จะกลายเป็นหมากของนิกายอำนาจเทวะ!?

นี่ไม่ได้หมายความว่ากองกำลังของนิกายอำนาจเทวะได้แทรกซึมเข้าไปในตระกูลจงหลีมานานแล้วหรอกหรือ?

หากข่าวเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป มันคงจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในภพซียนอย่างแน่นอน!

ร่างลึกลับไม่ได้ให้คำอธิบายใด ๆ พลันทะยานร่างออกไป และพุ่งเข้าใส่หัวเจี้ยนคงอย่างดุเดือด

ฟิ่ว!

กระบี่เซียนทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ปราณกระบี่ราวกับจะโจมตีหัวเจี้ยนคงไปตลอดกาล มันแฝงด้วยพลังอันท่วมท้นของราชันเซียน ทำให้กาลเวลา มิติ แม้แต่โลกเป็นผุยผง ซึ่งน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

อานุภาพไร้เทียมทานนี้ แสดงให้เห็นถึงพลังที่ราชันเซียนครอบครองอย่างชัดเจน

ทว่าเป้าหมายในการโจมตี กลับเป็นเฉินซี!

“ฮึ่ม!” หัวเจี้ยนคงแค่นเสียงเย็น พลันทะยานร่างออกไป ผมสีขาวดุจหิมะปลิวไสวไปทางด้านหลัง ขณะที่กระบี่ในมือสั่นเบา ๆ พร้อมกับแผ่พุ่งปราณกระบี่สังหารที่บริสุทธิ์อย่างสุดขั้ว และด้วยการฟาดฟันเบา ๆ ปราณกระบี่ก็ทำลายทิวทัศน์โดยรอบทั้งหมด

ตู้ม!

การโจมตีระหว่างทั้งสองปะทะกัน ก่อให้เกิดกระแสพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวซึ่งสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณ!

จั่วชิวเฟยหมิงและคนอื่น ๆ คว้าโอกาสนี้ล้อมเฉินซี เพื่อป้องกันไม่ให้เขาได้รับผลกระทบ เฉินซีไม่ปฏิเสธ แต่ก็อดกังวลในใจไม่ได้

เมื่อได้เห็นพลังที่จั่วฉิวเฟิง เว่ยซิง และคนอื่น ๆ ครอบครอง ชายหนุ่มก็รู้สึกหนักใจยิ่ง เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่เขากับหัวเจี้ยนคงจะพลิกสถานการณ์ดังกล่าวได้

เดิมทีเขาตั้งใจจะถ่วงเวลา และรอให้ความช่วยเหลือมาถึง แต่คาดไม่ถึงว่าฝ่ายศัตรูจะอ่านความคิดตนออก และลงมือทันที

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเขาคงจะประสบคราวเคราะห์ ก่อนที่ความช่วยเหลือจะมาถึงเป็นแน่…

ครืน!

บนท้องฟ้า หัวเจี้ยนคงและจงหลีเฟิงปะทะกันอย่างดุเดือด การต่อสู้ระหว่างสองสุดยอดผู้บ่มเพาะกระบี่ในขอบเขตราชันเซียนนั่นช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง จนทำให้ฟ้าดินมืดมัว ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์สูญสิ้นความสว่างไสวทั้งหมด

แม้แต่เฉินซีที่อยู่ในขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้น ยังไม่อาจมองเห็นสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน!