บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 25

บทที่25 สร้างพื้นที่ตัวเองให้ได้

บ้านของเมี่ยวหารอยู่ใกล้กับซูพ่านเอ๋อ

เวลาที่นางมา เมี่ยวหารก็หลับไปแล้ว โคมไฟด้านหน้าก็ดับไปหมดแล้วก็ได้กลิ่นยาฟุ้งออกมา นางกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดเคาะประตู

เมี่ยวหารรีบใส่เสื้อก็รีบเปิดประตูเข้าไป คิดว่าซูพ่านเอ๋อแต่กลับเป็นกุ้อ้าวเวย นางยังไม่ทันได้พูดอะไร กุ้อ้าวเวยก็พุ่งเข้าไป ยื่นกระดาษให้นาง นางก็ไปยืนที่โต๊ะผสมยา

“พิษออกฤทธิ์แล้วเหรอ”เมี่ยวหารพูดขึ้นพร้อมกับจุดเทียนในห้องมองดูสมุนไพรบนกระดาษที่เขียนไว้ นางจะเข้าไปบดละเอียดให้นาง แต่กุ้อ้าวเวยกลับไปคว้ามาทำเองด้วยสีหน้าที่ซีดขาว นางกดเบาๆจากนั้นก็ทิ้งลงไปในน้ำร้อนเลย นั่งเก้าอี้และจับพัดรีบพัดไฟให้น้ำเดือดเร็วๆ

เมี่ยวหารเลิกเสื้อขึ้นเดินไปวัดชีพจรให้นาง ขณะนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที: “พิษในร่างกายเจ้าทำไมถึงได้รุนแรงขึ้นมากะทันหันเช่นนี้?”

“ช่วงนี้ข้ากำลังทำยาถอนพิษก็เลยเหนื่อยเกินไป ไม่ได้พักผ่อนดีๆ ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้ฮองเฮามาล่ะก็……”นางกดหน้าอกไออย่างรุนแรง ดึงคอเสื้อลงดูสัญลักษณ์บนไหปลาร้าและไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย

“ทดลองกินยาหลายตัวจะทำให้ตายได้นะ ควรปั้นเป็นยาเม็ดกินเข้าไป เจ้าต้มเช่นนี้ก็ต้องใช้เวลาหลายชั่วยาม”เมี่ยวหารยืนข้างๆ ยังไงนางก็เป็นหมอเห็นผู้ป่วยเป็นไม่ได้เลย

“ขอบคุณในความหวังดีของเจ้า แต่ร่างกายของข้า ข้าย่อมรู้ดีกว่าใคร”กุ้อ้าวเวยยิ้มแห้งๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะนางใจร้อนอยากถอนพิษนี้ ก็คงไม่เสี่ยงทดลองยาหลายตัวติดต่อกันหรอก นางแค่อยากทดลองยาและนอนไปหลายๆวัน แต่เสียดายไม่เป็นไปตามแผนนาง

เมี่ยวหารอยากจะพูดเตือนแต่คิดตอนซูพ่านเอ๋อเกลียดนาง นางก็กลืนคำนี้ลงไปไม่พูด กลับไปนอนในห้องนอนต่อ แต่นางกลับนอนไม่หลับทั้งคืน

เช้าวันต่อมา ซ่านจินจื๋อเตรียมตัวจะไปประชุม เชิงยีก็มาข้างเขาและรายงานเรื่องเมื่อคืนให้เขาทราบ

“เกิดเรื่องนี้ขึ้นได้อย่างไร?ตอนนี้อาการนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ซ่านจินจื๋อกางแขนสองข้าง ข้ารับใช้สองคนใส่เสื้อให้เขา

“ตอนนี้ยังคงต้มยาอยู่ แต่ฟังที่หมอเมี่ยวหารพูด ถ้าทดลองยาหลายชนิดติดต่อกันจะอันตรายต่อชีวิตครับ ข้าน้อยกับเฉิงเอ้อไม่กล้าพูดเตือน มาขอรับสั่งจากท่านอ๋องก่อนครับ”เฉิงยียังจำบุญคุณที่นางเคยให้ยามา ในใจก็รู้สึกขอบคุณนาง

ซ่านจินจื๋อเห็นเขาเข้าข้างกุ้อ้าวเวย ก็พูดอย่างเย็นชาว่า: “ถ้านางตายไป พ่านเอ๋อก็ไม่มีใครช่วยได้แล้ว บอกให้นางอย่ารีบนัก ไปช้าๆก็ได้ ถ้านางตายไป ตระกูลกุ้และตระกูลหยุน ข้าจะกวาดล้างให้หมด”

เฉิงยีทำความเคารพและรีบออกไปทันที

พอฟ้าสว่าง ซูพ่านเอ๋อก็ตื่นขึ้นมา ด้านข้างมีข้ารับใช้จิ่นซิ่วยืนอยู่ข้างๆรายงานเรื่องเมื่อคืนให้นางทราบ: “ยังไม่พอ หมอเมี่ยวหารยังทำท่าเป็นห่วงนางมากด้วย”

“เรื่องนี้จริงเหรอ?”ซูพ่านเอ๋อยืดเส้นยืดสายนั่งขึ้นมา: “ข้าจะไปดูว่ากุ้อ้าวเวยอยากทำอะไรกันแน่”

“เจ้าค่ะ”จิ่นซิ่วยิ้มและใส่เสื้อให้นาง ซูพ่านเอ๋อรู้ว่าเมื่อวานฮองเฮามา วันนี้ยังไงซ่านจินจื๋อก็ต้องไปประชุม ก็หยิบเสื้อหรูหราที่ปกติไม่ค่อยใส่ออกมา เดินไปห้องของเมี่ยวหาร

กุ้อ้าวเวยสีหน้าเหนื่อยล้า กำลังจะดื่มยาคำสุดท้าย

“พี่กุ้ทำไมถึงดื่มยาล่ะเจ้าคะ?”ซูพ่านเอ๋อเดินไปหานางช้าๆ