Carrus online : Black sheeP นิยาย บท 2

[3... 2... 1...]

"เกมโอเพ้น!!!" เสียงประสานนับร้อยพันดังขึ้นทันที ก่อนร่างของพวกเขาจะหายวาบไปพร้อมๆกับประกายแสงสีขาวสะอาดที่กลืนไปทั่วบริเวณ

คาร์รัสออนไลน์ พื้นที่ในเกมนั้นมีขนาดยิ่งกว่าโลกสองใบรวมกันซะอีก พวกเขาสร้างมันขึ้นมาโดยจำลองโลกขึ้นหนึ่งใบเพื่อรองรับการมาของเหล่าผู้เล่นนับสิบล้านที่จะออนไลน์กันอย่างพร้อมเพรียง ทำให้แม้จะเริ่มเกมพร้อมกัน แต่สถานที่ที่จะได้ลืมตาตื่นขึ้นนั้นเป็นคนละที่กันอย่างชัดเจน

ยกตัวอย่างประเทศไทย ถ้าคุณออนไลน์คุณจะถูกส่งเข้ามายังเมืองบาครอสหรือเมืองใกล้เคียงอื่นๆที่มี"เทพีแห่งชีวิต"

"อึก... คนละพื้นที่กันจริงๆด้วยสินะ" ผมกล่าวต่อตนเองก่อนจะเปิดแทบรายชื่อเพื่อนขึ้นดู และในบรรดาช่องว่างเป็นแทบๆนั้นคือชื่อของไฮยีน่าที่กำลังออนไลน์อยู่

สนใจไปก็เท่านั้น ถ้าเป็นเขาคงรีบปั้มเวลก่อนเป็นแน่ เราเองก็ควรรีบบ้างแหะ!

"โหว! ดูดิ อย่างกับอยู่ในวิหารของพวกตะวันตกเลยนะ รูปปั้นพวกนั้นก็ประณีตสุดๆ!" เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นในขณะที่พวกเขายังคงพูดคุยอยู่กับเพื่อนด้วยความตื่นเต้น

มันสมจริงเป็นอย่างมาก ทั้งภาพและกลิ่นของหินเหล่านั้นที่มีอยู่อ่อนๆ ทุกอย่างล้วนราวกับทำให้สถานที่นี้เกิดขึ้นจริงๆ แต่ที่เด่นและสะดุดตาที่สุดในยามนี้คงไม่พ้นรูปปั้นสตรีถือคบเพลิงที่ยืนอยู่กลางบ่อน้ำเป็นแน่ เพราะมันสูงอย่างน้อยก็ห้าสิบเมตรได้ ในขณะที่พื้นที่รอบๆนี้ต่างก็เต็มไปด้วยกลุ่มคนที่กำลังส่งเสียงกันจอแจไม่หยุด

หากพิจารณาให้ดี พื้นที่บริเวณนี้ก็ดูเหมือนโคลอซเซียมไม่มีผิด พวกเขาออกแบบมันตามแนวโรมันที่ดูเหมือนจะเรียบง่ายแต่ก็แฝงไปด้วยความโอ่อ่า ถึงกระนั้นผมก็ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้นักหรอก

"เดี๋ยวก่อนพวก! นายมีปาร์ตี้รึยัง มาปาร์ตี้กับพวกเราเอามั้ย ถ้าใช้วิธีแชร์เลเวลกันตั้งแต่แรก มันก็จะทำให้นายพัฒนาขึ้นได้ไวแน่ๆ สนใจมั้ยละ?" เป็นชายร่างอ้วนที่กล่าวออกมาเพื่อดึงตัวผมเอาไว้ ข้างหลังเขาเองก็มีคนยืนอยู่อีกราวๆสามคน

การตั้งปาร์ตี้ถือเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดในการเริ่มต้น เพราะมันจะทำให้คุณได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มเติมตามจำนวนคนที่เข้าร่วมคนละสิบเปอร์เซนต์ โดยจำนวนสูงที่สุดคือห้าคน

"เอาสิ" ผมตอบกลับไปอย่างไม่ลังเลพร้อมทั้งรับคำเชิญเข้าร่วมปาร์ตี้ที่เด้งขึ้นตรงมุมสายตาด้านขวา ก่อนจะค่อยๆสังเกตชื่อของพวกเขาทีละคนๆ

อารีน เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวผมจึงสะดุดตากับเธอเป็นคนแรก เพราะคงไม่มีใครคิดอยากสร้างตัวละครที่ไม่ดูดี อารีนจึงกล่าวได้ว่าน่ารักไม่น้อย ทั้งนี้เธอยังใช้ธนูเป็นอาวุธที่ดูค่อนข้างเหมาะกับเธอเป็นอย่างมาก

อีกคนคือบลาสเป็นชายผิวเข้มร่างกำยำและคิมูจิที่ดูคล้ายๆกัน พวกเขาเป็นสายบ้าพลังแน่นอนเพราะถือดาบกับขวานกันคนละอย่าง

และชายอ้วนที่ชวนผมชื่อดราโก้! เขาใช้มีดสั้น...

"นายรีบเลือกอาวุธแล้วออกไปล่ามอนส์กันเถอะ เดี๋ยวจะช้าเอา ยังไงภารกิจก็สามารถรับได้ตอนเลเวลสิบห้า ตอนนี้เรารีบไปกันเถอะ" บลาสกล่าวออกมาด้วยเสียงหนักที่ดูค่อนข้างร้อนใจเมื่อเห็นกลุ่มคนเริ่มทยอยออกไปจากลานเริ่มต้นแห่งนี้กันแล้ว

"อ่าๆ" ผมตอบกลับพลางเรียกหน้าต่างกระเป๋าขึ้น พร้อมทั้งเปิดกล่องไม้ที่บ่งบอกถึงความเป็นไอเท็มกระจอกที่สุดทันที มันคือกล่องของขวัญสำหรับเริ่มต้น

ในกล่องนี้เราสามารถเลือกรับอาวุธชนิดใดก็ได้ ในโลกของคาร์รัสนั้นไม่มีการจำกัดอาชีพและการใช้อาวุธ ทุกคนสามารถเป็นในสิ่งที่พวกเขาต้องการได้ ยกตัวอย่างเช่น ถ้านักดาบต้องการเป็นเชฟ พวกเขาก็แค่เดินเข้าครัวไปและเริ่มฝึกมัน

เพราะค่าสเตตัสของคาร์รัสนั้นค่อนข้างไร้ขีดจำกัด ขอเพียงแค่คุณพยายามมันอย่างหนักหนา คุณก็จะสามารถได้มาซึ่งในสิ่งที่คุณต้องการ

ปาร์ตี้ของผมในตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามีนักรบสองคนเป็นแนวหน้า มีนินจา... คอยทำดาเมจแบบตัวต่อตัว และมีผู้ทำดาเมจระยะไกลเป็นอารีนที่ใช้ธนูยาว ถ้าหากนับดาเมจในช่วงต้นแล้ว ถือว่าเป็นการโจมตีเฉพาะตัวได้ดีมาก แต่ก็ยังไม่เหมาะสำหรับฟาร์มเวลในช่วงแรกที่มอนส์มักจะอ่อน

"งั้นผมจะเล่นเป็นนักเวทย์ก็แล้วกัน" ผมกล่าวออกไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนทุกคนจะพยักหน้าและรีบเรียกแผนที่ขึ้นเพื่อออกไปล่าที่นอกเมืองทันที

หากคุณมองไปรอบตัวตอนนี้ คุณจะเห็นได้ทันทีว่ารอบเมืองมีกลุ่มคนไม่น้อยที่รวมตัวกันโดยมีหัวหน้าอยู่ตามกลุ่มแต่ละกลุ่ม

พวกเขาคือพวกพนักงานบริษัท หรือไม่ก็พวกที่มีเป้าหมายชัดเจนว่าจะทำงานที่แตกต่างไปจากพวกผู้เล่นเกมแนวนี้โดยสิ้นเชิง

เพราะแม้แต่เอ็นพีซีก็ยังเป็นเอไอระดับสูงที่มีความนึกคิดแปรเปลี่ยนได้ตามสถานการณ์ เพราะมีความฉลาดระดับนั้น คุณจึงสามารถร้องขอฝึกงานกับเอ็นพีซีได้ตั้งแต่เลเวล1 ขอเพียงแค่คุณเลือกเอ็นพีซีที่ไม่มีอารมณ์ร้อนพอจะไล่คุณออกมาจากร้านก็พอ...

"จะว่าไป ทำไมเขาวิ่งเร็วแท้ ไม่ใช่ว่าเขาเล่นนักเวทย์เพราะอัพค่าสถานะ int มาเยอะหรอกหรอ ขนาดฉันอัพ agi ตั้ง40ยังตามไม่ทันเลย" บลาสกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มแหยๆจนทุกคนได้แต่มองหน้ากันไปมา

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เรามีดาเมจแบบกลุ่มก็พอแล้ว มันจะช่วยให้เราล่ามอนส์ได้ง่ายขึ้นเยอะเลย" ดราโก้เอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ แม้จะดูขัดตาไปบ้าง แต่ดราโก้ร่างอ้วนนี้ก็สามารถวิ่งนำคนอื่นได้อย่างสบายเพราะเขาอัพค่า agi มาค่อนข้างสูงเช่นกัน

แค่เพียงตัวเลขก็สามารถทำลายสามัญสำนึกของคนๆหนึ่งลงได้ นั่นละคือสิ่งพิเศษของโลกเสมือน...

ไม่นานนักพวกเราก็ออกมาจนถึงแนวกำแพงที่สูงตระหง่าน ีท่ด้านนอกนั้นแม้จะไม่ได้เห็นด้วยตาแต่ก็บอกได้เลยว่ามันวุ่นวายอยู่ไม่น้อย ไม่ใช่เพราะพวกเขาคึกคักและตื่นเต้น แต่มันคือการพีเคเพื่อแย่งชิงมอนสเตอร์กันต่างหาก

ถ้าพวกคุณล็อคอินเกมมาพร้อมๆกับเพื่อนสักร้อยคน มันคงง่ายที่จะยึดจุดเริ่มต้นเพื่อให้กลุ่มของตัวเองพัฒนาได้ก่อนใคร และสิ่งที่จะเกิดึ้นหลังจากมีคนทำตัวน่ารังเกียจแบบนั้น นั่นก็คือการพีเคของพวกที่ไม่พอใจ

"เจ้าบ้าพวกนั้นมันยึดจุดเกิดของกระต่ายมีเขาไว้แล้ว ไอ้พวกเห็นแก่ตัวแบบนี้เราต้องรีบจัดการมันซะ! มันจะได้ไม่ทำนิสัยเสียแบบนี้อีก" ดราโก้ตะโกนออกมาด้วยความฮึกเหิมทันที ก่อนจะถูกผมหยุดเอาไว้

"ไม่ต้องหรอก มอนสเตอร์เลเวลหนึ่งกระจอกและเหมาะแก่การฟาร์มก็จริง แต่ว่าเราไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปพีเคให้อุปกรณ์เสื่อมลงหรอก รีบไปที่ป่าหมาป่าดำดีกว่า"

"หมาป่าดำ!? นั่นมันมอนสเตอร์เลเวลห้าเลยนะ พวกเราแค่เลเวลหนึ่งโดนตบคนละทีก็ตายแล้วมั้ง!" คิมูจิพูดปฏิเสธอย่างแข็งขัน

"ไปล่าหมาป่าดำกันเถอะ ที่นั่นไม่มีคนยึดพื้นที่ไว้แน่นอน ถ้าเราล่าที่นั่น เราก็จะได้ทั้งเลเวลและไม่ต้องกลัวพีเคด้วย" อารีนกล่าวเสนอเห็นด้วยจนผมได้แต่มองเธออีกครั้งด้วยความสนใจ