"ผม......ตกลง" จูหยุนเฉียงถอนหายใจ "พันล้านก็พันล้าน ขอแค่คุณกำจัดบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง จัดการเจียงชื่อซะ พันล้าน ผมให้ครบไม่ขาดแม้แต่บาทเดียว"
ขงกวางเจ๋อพูด: "จ่ายเงินก่อนค่อยทำงาน"
"คุณ!"
จูหยุนเฉียงโมโหจนหมดคำจะพูด ผายมือ "ช่างเถอะๆ ไคเหวิน นายพาขงกวางเจ๋อไปเอาเงิน"
"แบบนี้สิถึงจะถูก"
ขงกวางเจ๋อเงยหน้าขึ้น โชว์โทรศัพท์ให้จูหยุนเฉียงดู
"เกมชนะ"
"ประธานจู คุณวางใจเถอะ รอกวางเจ๋อเอาข่าวดีมาให้"
พูดจบ เขาก็เดินออกไปจากห้อง เหยียนไคเหวินรีบตามออกไป
มองดูแผ่นหลังของพวกเขาที่เดินจากไป จูหยุนเฉียงกัดฟันแน่นแล้วพูดเสียงเบา: "รังไวเปอร์ หวังว่าพวกนายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง ฉีกเนื้อไอ้สารเลวเจียงชื่อเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้ฉลามกิน!"
......
เวลานี้ เจียงชื่อไม่รู้เรื่องที่คนอื่นวางแผนจะทำร้ายเขาเลย
แน่นอน เขาเองก็ไม่เคยจำเป็นต้องรู้เรื่องนี้ เพราะถึงอย่างไรไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้ ไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้
เจียงชื่อให้ติงเมิ่งเหยนกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อน หลังจากนั้นเขาก็ไปที่บ้านของเฉิงไห่
บ้านตระกูลเฉิงในเวลานี้ มีผ้าขาวผูกเอาไว้เต็มบ้านตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว ทั้งยังมีกลอนคู่สีขาวติดเอาไว้ ที่ประตูมีโคมไฟสีขาว
เดินเข้าไปในบ้าน ก็เห็นโถงไว้อาลัย
ด้านในสุดของบ้านมีโลงศพหนึ่งโลง ในโถงไว้อาลัยมีรูปสีขาวดำขนาดใหญ่ ทำให้คิดถึงเสียงและรอยยิ้มของเฉิงไห่
เฉิงดันถิงสวมชุดไว้อาลัยแล้วนั่งบนโซฟา จากใบหน้าอิดโรยของเธอทำให้ดูออกว่า สภาพจิตใจของเธอแทบจะพังทลายแล้ว
ซุนจ้ายเย้นเดินมา
"ลูกพี่ โถงไว้อาลัยจัดเสร็จแล้วครับ ทั้งยังให้คนเตรียมความพร้อม24ชั่วโมง ถ้าบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางมีความเคลื่อนไหวอะไร จะมีกองกำลังใหญ่มา เพื่อรับประกันว่าที่นี่จะไม่เป็นไร"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...