จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 784
สรุปบท บทที่ 784 บอกรักอย่างเสียงดัง: จอมนักรบท้าโลก
สรุปเนื้อหา บทที่ 784 บอกรักอย่างเสียงดัง – จอมนักรบท้าโลก โดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ
บท บทที่ 784 บอกรักอย่างเสียงดัง ของ จอมนักรบท้าโลก ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ถ้าคุณไม่ปล่อยผม ผมก็จะฆ่าคุณก่อน!
คุณมีตำแหน่งสูงแล้วเจ๋งนักเหรอ? คุณกลัวตายไหม?
ในสายตาของเสวไห่หรง เจียงชื่อก็ไม่ต่างจากผู้นำทั่วไป เสพสุราเคล้านารีใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไปวันๆ ไม่มีทางแข็งแรงกำยำกว่าชายหนุ่มที่มีกำลังวังชาเช่นเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เขาทั้งมี ‘อาวุธสงคราม' ทั้งจู่โจมฉับพลันให้ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันตั้งตัว สามารถสังหารได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว
แต่น่าเสียดาย ที่เรื่องราวไม่เป็นไปดังใจหวัง
ก่อนที่เขาจะแทงโดนเจียงชื่อ ขาของเจียงชื่อก็มาถึงแล้ว
ออกทีหลังแต่ถึงก่อน
เจียงชื่อถีบเข้าที่หน้าอกของเสวไห่หรงด้วยแรงมหาศาล ที่หน้าอกเหมือนมีลูกตุ้มใหญ่กดทับไว้ ทั้งหนักทั้งจมดิ่ง
พลั่ก!!!
เสวไห่หรงล้มลงกับพื้นอย่างแรง จนแทบหมดสติไป
"แบบนี้เรียกว่าสุนัขจนตรอกหรือเปล่า?"
"สุนัข ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ยังเป็นสุนัขอยู่ดี"
"ไม่มีวันจะสู้สิงโตได้"
เจียงชื่อทิ้งคำพูดไว้แล้วหันหลังกลับ พาซูสวนออกจากร้านกาแฟ ไม่สนใจเรื่องของเสวไห่หรงอีก
และมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของเขา
เนื่องจากเสวไห่หรงฉ้อโกงเงินจากเครื่องประดับดาวฤกษ์ไปเป็นจำนวนมาก ทนายความและตำรวจจึงมาหาเขาเป็นธรรมดา ชายคนนี้อาจจะต้องติดคุกนานถึงสิบยี่สิบปี
หลังออกจากร้านกาแฟและขึ้นรถมาแล้ว
ซูสวนตบหน้าอกแล้วพูดว่า "วันนี้มีเรื่องให้ใจตุ๊มๆ ต่อมๆ และไม่คาดฝันจริงๆ เสวไห่หรงเป็นคนของเครื่องประดับดาวฤกษ์ ที่คาดไม่ถึงยิ่งกว่านั้นก็คือ พี่เขยยังเป็นผู้นำของเครื่องประดับดาวฤกษ์ด้วย"
ว่าแล้วเธอก็หันไปมองเจียงชื่อ "พี่เขย เก่งจัง คุณสุดยอดมาก พี่สาวฉันรู้หรือเปล่า?"
เจียงชื่อพยักหน้า
"เฮ้ พี่เขย คุณแบไพ่ในมือให้พี่สาวฉันดูแล้วเหรอ? ถ้าอย่างนั้นต่อไปคุณจะมีเงินเท่าไหร่ พี่สาวฉันก็รู้หมดน่ะสิ"
เจียงชื่อไม่พูดอะไร
อันที่จริง ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของเครื่องประดับดาวฤกษ์ รวมถึงตำแหน่งผู้จัดการกิตติมศักดิ์ที่เพิ่งเซ็นสัญญาเข้ามา เป็นเพียงตำแหน่งที่ไม่สำคัญอะไรในบรรดาสถานะอื่นๆ ของเจียงชื่อ
"หืม?"
"ถ้า...ถ้าคุณเป็นแฟนของฉันจริงๆ คงจะดีมากนะ"
ไม่รู้ว่าทำไมซูสวนถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอพูดความคิดภายในใจที่แท้จริงออกมา
พอพูดออกไปเธอก็รู้สึกเสียใจทันที
แต่สิ่งที่พูดออกไปแล้วเปรียบเสมือนน้ำที่สาดออกไป ไม่สามารถเรียกคืนได้
เธอเองก็ทนเก็บไม่ไหวแล้วเช่นกัน
ความชอบแบบนั้น ความรักแบบนั้น ทรมานตัวเธอมานานเกินไปแล้ว เธอฝันถึงเจียงชื่อทุกคืน
ความสุขในความฝัน ความอ้างว้างในความเป็นจริง
เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกวัน
ดังนั้น ช่างเขาเถอะ! อยากพูดอะไรก็พูดไปอย่างนั้น ซูสวนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว แค่อยากให้เจียงชื่อได้รับรู้ความคิดที่แท้จริงภายในใจของเธอในตอนนี้
เธอแค่อยากจะบอกเจียงชื่อว่า "ฉันรักคุณ!"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...