ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม นิยาย บท 13

เยว่อวิ๋นมองตามหลังแม่สามีที่เดินจากไปจนลับตา จึงไม่พลาดสีหน้าท่าทางทั้งหมดของอีกฝ่าย ทว่านางไม่คิดแยแสแต่อย่างใด คนอย่างแม่เฒ่าเซี่ยยิ่งอ่อนข้อให้ก็มีแต่จะยิ่งได้ใจเท่านั้น

ร่างบางหันหลังเดินกลับมุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่สามพ่อลูกอยู่ หากรอพวกเขาจนปรึกษากันเสร็จ เงินนี่คงถูกเรียกร้องขอคืนเป็นแน่ เพราะฉะนั้นที่ควรทำก็ควรรีบ

“ท่านแม่” พอเห็นนางเปิดประตูเดินเข้ามา ใบหน้าเล็กๆ ของเสี่ยวอวี้ก็เผยรอยยิ้มหวานออกมาทันที

เนื่องจากเยว่อวิ๋นให้นางกินอาหาร แล้วยังช่วยเหลือนางกับพี่ชายไม่ให้ถูกผู้เป็นย่าทุบตี ในใจเด็กหญิงจึงเชื่อมั่นและรู้สึกดีกับมารดาคนใหม่เป็นอย่างมาก

“ท่านแม่ ท่านย่าไม่ได้ตีท่านใช่ไหมเจ้าคะ” เสี่ยวอวี้รีบถามอย่างเป็นห่วง เด็กหญิงรู้ดีว่าท่านย่าของตนเป็นคนใจร้าย ท่านแม่ขัดใจนางเช่นนี้มีหรือนางจะไม่ทำอะไร

เด็กน้อยวิ่งมาหยุดเบื้ิองหน้าเยว่อวิ๋น พลางเอียงศีรษะมองสำรวจร่างกายเยว่อวิ๋นด้วยดวงตากลมโตแวววาวเหมือนลูกแมว

“ข้าไม่เป็นอะไร” เยว่อวิ๋นชะงักเล็กน้อยกับคำเรียกขานอันสนิทสนม นางเป็นคนความรู้สึกไว จึงรับรู้ได้ว่าความห่วงใยที่เจ้าตัวเล็กแสดงออกมานั้นเป็นของจริงแท้แน่นอน นี่เป็นสิ่งที่นางไม่เคยได้รับมาก่อน จึงบังเกิดความรู้สึกว่าไม่ค่อยคุ้นชินนัก

“ต้าเป่า ในหมู่บ้านของเรามีหมอหรือไม่” นางจำได้ว่าตอนลงเกวียน นางมองเห็นภูเขาอยู่ไม่ห่างจากที่นี่มากนัก รอให้จัดการธุระเรื่องแยกบ้านเรียบร้อย ค่อยขึ้นไปหาเก็บสมุนไพรมารักษาเซี่ยฉงอวิ๋นภายหลังแล้วกัน

ในเมื่อการรักษาของนางยังไม่อาจทำได้ และเพื่อไม่ให้คนบ้านเซี่ยมาเรียกร้องขอเงินคืน เยว่อวิ๋นจึงวางแผนให้ต้าเป่าไปตามหมอมาจ่ายยารักษาเซี่ยฉงอวิ๋นไปพลางๆ ก่อน

“มีขอรับ ท่านหมอจางที่อยู่ที่อยู่ตีนเขาท้ายหมู่บ้าน เคยมารักษาให้ท่านพ่อขอรับ” ต้าเป่ารีบตอบ

เดิมทีตอนที่บิดาได้รับบาดเจ็บใหม่ๆ ท่านหมอจางก็ถูกตามตัวมารักษา ทว่าเพราะอาการหนักยาที่ใช้หลายตัวมีราคาแพง ท่านย่าไม่อยากเสียเงินเยอะจึงจงใจเอะอะโวยวายหาเรื่องว่าท่านหมอจางต้องการขูดรีดนาง สุดท้ายท่านหมอจางถูกท่านย่ากับป้าใภ้ใหญ่ทำให้มีโทสะจนสะบัดชายเสื้อเดินจากไป

หลังจากนั้นบาดแผลของท่านพ่อก็ไม่เคยได้รับการรักษาอีกเลย…

แม่เลี้ยงถามเช่นนี้หมายความว่าต้องการรักษาบิดาเขาใช่หรือไม่ ดวงตาต้าเป่ากลมโตไม่ต่างจากเสี่ยวอวี้นัก ยามเบิกมองมาที่คนนั้นฉ่ำวาวราวกับลูกสัตว์ตัวน้อยขี้สงสัย

เยว่อวิ๋นมองสบตาอีกฝ่าย แล้วได้แต่นึกในใจว่า แม้จะผอมแห้งไปสักหน่อย แต่เจ้าไชเท้าน้อยก็น่ารักน่าเอ็นดูอยู่นะนี่

“เจ้ารีบไปเชิญหมอจางผู้นั้นมาดูบาดแผลให้บิดาเจ้าเถอะ” เยว่อวิ๋นกล่าวพลางหยิบตำลึงเงินในแขนเสื้อออกมาส่งให้ “รีบไปเร็วๆ ประเดี๋ยวท่านย่ากับครอบครัวนางจะมา”

เยว่อวิ๋นไม่จำเป็นต้องพูดมากความ ต้าเป่าก็เข้าใจในทันที เด็กชายขานรับคำเสียงดัง ขณะวิ่งออกจากห้องไปด้วยความไว

อันที่จริงก่อนหน้านี้ ต้าเป่าได้ยินถ้อยคำที่เยว่อวิ๋นตอบโต้กับย่าตนเองแล้ว ทว่าในใจเขายังคงมีความไม่เชื่อมั่นอยู่ จึงคิดว่ามารดาเลี้ยงเพียงแค่หาข้ออ้างไปส่งๆ เพื่อที่จะเก็บเงินส่วนนี้ไว้เอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน